روزهاي سخت مقابل دولت
محمدجواد حق‌شناس
چندي پيش سخنگوي دولت از وجود اتاق‌هاي فكر عليه دولت خبر داد. مشخص است كه دولت يك سال آينده منتهي به انتخابات رياست‌جمهوري روزهاي سختي را در پيش خواهد داشت. در چنين شرايطي بهترين مسيري كه پيش روي دولت قرار دارد اين است كه روشن و صريح با مردم سخن بگويد و مسائل را در ميان بگذارد. به عقيده من يكي از مشكلاتي كه دولت با آن دست و پنجه نرم مي‌كند اين است كه دولت نمي‌تواند به راحتي با مردم سخن بگويد. انتظار مي‌رود كه رييس‌جمهور به فكر بر طرف كردن اين نقيصه در دولت باشد. ارتباط دولت با جامعه به طور منظم برقرار باشد. شكي نيست كه مهم‌ترين ابزار رسانه‌اي در كشور ما به لحاظ حجم، سرمايه و نيروي انساني سازمان صدا و سيما است. در اين سه سال گذشته شاهد بوديم كه صدا و سيما چندان تمايلي ندارد كه به انعكاس دستاوردهاي دولت توجه و ارتباط مناسبي را ميان دولت و مردم برقرار كند. اما ماجرا به همين جا ختم نمي‌شود. صدا و سيما در برهه‌هاي حساس دولت در سه سال گذشته بارها تلاش خود را به كار بسته تا برخلاف سياست‌هاي دولت حركت كند، مانند روزهايي كه مذاكرات هسته‌اي در جريان بود و آنتن صدا و سيما مشغول پخش مستندهايي عليه مذاكرات بود. در درجه دوم رسانه‌هاي مكتوب قرار دارند. با نگاهي اجمالي به رسانه‌هاي مكتوب متوجه مي‌شويم كه اكثر رسانه‌هاي پر قدرت مكتوب، رسانه‌هاي عمومي هستند كه از بودجه بيت‌المال ارتزاق مي‌كنند اما سمت و سوي آنها در جهت مقابله با دولت است و به نظر مي‌رسد نه تنها تمايلي ندارند كه درك درستي از مشكلات دولت ارايه دهند بلكه در تلاش هستند بهانه‌اي را پيدا كنند تا هجمه‌اي را به دولت وارد كنند و دولت را تحت فشار بگذارند. با اين حساب دولت نه‌تنها براي مقابله با اتاق‌هاي فكري كه عليه آن فعال هستند نمي‌تواند از اين رسانه‌ها ياري جويد بلكه در واقع ارتباط بين اين اتاق فكرها و رسانه‌هاي پر قدرت است كه براي دولت دردسر ساز مي‌شود. در اين ميان اما معدود رسانه‌هاي مكتوبي وجود دارند كه جزو حاميان دولت محسوب مي‌شوند كه بخشي از آنها متعلق به دولت و وابسته به نهادهاي دولتي است كه به دليل وجود برخي محدوديت‌ها از ظرفيت‌هاي آنها به خوبي استفاده نشده است و در واقع دولت نتوانسته اين حوزه را به خوبي ساماندهي كند. بخش ديگر اما معدود، رسانه‌هاي اصلاح‌طلب است كه متاسفانه به‌شدت تحت فشار بودند و با مشكلات عديده‌اي دست و پنجه نرم مي‌كنند و در بسياري از موارد به دليل انتشار اخبار و گزارش‌ها مورد برخورد قرار مي‌گيرند كه در آخرين نمونه مي‌توان به روزنامه قانون اشاره كرد كه نشان مي‌دهد كه برخي حتي اين تريبون‌هاي مختصر را نيز برنمي تابند و متاسفانه حتي دولت هم نه‌تنها قادر به دفاع از اين رسانه‌ها نيست بلكه در بسياري از موارد در اين بخش از خودش هم نمي‌تواند دفاع كند. بنابراين بخشي از مشكلات دولت در اين زمينه به ناتواني خودش در اين حوزه باز مي‌گردد. اما در اين ميان نكته قابل تامل اين است كه تيم‌هايي كه در اتاق‌هاي فكر مشغول برنامه‌ريزي عليه دولت هستند از همان ابتداي شروع به كار دولت در سال 92 حضور داشتند و فعاليت مي‌كردند و بر همان اساس بحث 4 ساله شدن دولت روحاني را نيز مطرح كردند و دنبال تحقق آن هستند. حقيقت امر اين است كه نمي‌توان انتظار داشت كه حالا با اين حرف دولت مخالفان برنامه‌هاي‌شان را تعطيل كنند، اصلا آن اتاق‌ها تشكيل شده‌اند تا دولت را تحت فشار بگذارند و اجازه ندهند تا برنامه‌هايش را محقق كند. به عقيده من دولت بايد به فكر تقويت خود باشد به ويژه در مسير مقابله با تخريب‌ها مي‌تواند بسياري از اين توطئه‌ها را خنثي كند. دولت نمي‌تواند از رقيبانش انتظار داشته باشد كه دست از فضاسازي عليه او بردارند چرا كه آنها رقيب هستند و با هدف شكست دادن سياست‌هاي دولت حركت مي‌كنند؛ در واقع دولت بايد از تيم خود توقع داشته باشد كه آنقدر خوب عمل كنند كه تمام هدف‌ها و برنامه‌هاي اتاق فكر را با شكست روبه رو كنند. متاسفانه در اين سه سال شاهد بوديم كه رييس‌جمهور تمام بار كابينه را به دوش مي‌كشد و خود به تنهايي به مقابله با اتاق‌هاي فكر و تخريب مي‌رود. در اين زمان اندكي كه باقي مانده رييس‌جمهور بايد به فكر ترميم كابينه و ارتباط با مردم باشد. با چنين وضعيتي حسن روحاني در يك سال آينده روزهاي بسيار سخت و دشواري را در پيش خواهد داشت.