گله بان كيمون
از رهبران جهان
بان كيمون، دبيركل سازمان ملل در آستانه پايان 10سالگي تصدي سكان دبيركلي سازمان ملل، درباره شرايط جهان و جانشين احتمالياش و نيز ناكامي و نااميدياش به عنوان دبيركل سازمان ملل با خبرگزاري آسوشيتدپرس به گفتوگو نشست. به گزارش ايسنا، بان كيمون چهره عمومي سازمان ملل است اما ميگويد كه در محافل خصوصي، رهبران جهان روي بسيار متفاوتتر و سختتر او را ميبينند. او گفت: مردم ميگويند كه من ساكتم و درباره حقوق بشر صحبت نميكنم اما ميتوانم به شما بگويم كه بيش از هر رهبر غربي ديگر كه بسيار محتاط هستند، در اين رابطه صحبت كردم. شما هيچ كسي را نديدهايد كه اندازه من بدون ترس صحبت كرده باشد. دبيركل سازمان ملل همچنين درباره نااميدياش از روش عملكرد سازمان ملل سخن گفت و اظهار كرد: واقعبينانه نيست كه انتظار داشته باشيد شخص دبيركل يك فرد قادر مطلق باشد؛ چرا كه كشورهاي عضو اين نهاد جهاني تصميمگيري ميكنند و دبيركل سازمان ملل آن را اجرا ميكند؛ او ابتكارعملها و سياستهاي خودش را اجرايي نميكند. اگر روند تصميمگيري منطقياي وجود داشت، سازمان ملل به مراتب نهاد كارآمدتري ميشد؛ نه جايي كه نيازمند اتفاق نظر روي بسياري از موضوعات پيش از مطرح شدن در مجمع عمومي و بيانيههاي شوراي امنيت بود. اين روند به يك كشور، قدرت بلوكه كردن چيزي را ميدهد كه مابقي كشورها روي آن اتفاق نظر دارند. بان كيمون همچنين به اين مساله اشاره كرد كه نسل او در كرهجنوبي آموزههاي باستاني چيني كنفسيوس را مطالعه كردند كه بر هماهنگي، انسانيت، محبت، ادب و صداقت تاكيد دارد. او گفت: من منافع عموم را بر منافع شخصي مقدم ميشمارم. بان كيمون با مقايسه رويكردش در قبال رهبران غربي گفت كه او غالبا از طريق بيانيهها سخن ميگويد كه ساده است اما گاهي آنها به او فشار وارد ميكنند كه چيزي را نگويد يا به كشور خاصي سفر نكند. اما او ميگويد: آنگونه كه ميخواهم عمل ميكنم چرا كه باور دارم نشستهاي رو در رو با رهبران جهان لازم است تا حمايت آنها براي پايان درگيريها يا در مورد مسائلي مثل تغييرات آب و هوايي يا مبارزه با فقر جلب شود. من ميگويم كه از اينجا ميتوانم صدها بيانيه صادر كنم اما اگر شما واقعا ميخواهيد كه سيبي از درخت بيفتد بايد برويد و درخت سيب را تكان دهيد. اگر شما زير درخت بايستيد تا سيب در دهان شما بيفتد، شايد اگر بيست سال صبر كنيد اين اتفاق بيفتد. دبيركل سازمان ملل گفت: گاهي اوقات وقتي رهبران به من تاكيد ميكنند كه به يك منطقه بحرانزده نروم و سپس در همانجا اتفاقي رخ ميدهد، همان رهبران ميخواهند كه خودشان اول بروند تا اعتبار كسب كنند. زماني كه به رهبران خارجي توصيهاي ميكنم همواره به آنها ميگويم كه اين حرف محرمانه است. همواره به آنها ميگويم كه اگر نميخواهيد كه دبيركل سازمان ملل شما را تحت فشار بگذارد، اين را سياست خود قرار دهيد و تغيير كنيد. پس از آن من هم از آن حمايت و استقبال ميكنم. آشوبي كه جهان امروز از آن رنج ميبرد از طرف مردم نيست بلكه عامل ايجاد آن رهبران هستند.