محمدرضا عارف:
اصلاحطلبان در انتخابات ۹۸ ائتلاف نميكنند
گروه سياسي| «در اسفند 98 ائتلاف نميكنيم.» اين را محمدرضا عارف به نوعي پيش بيني كرده و تاكيد كرده است كه در انتخابات بعدي مجلس شوراي اسلامي خبري از ائتلاف به شكلي كه در انتخابات مجلس دهم شد، نيست. عارف نارضايتياش از تجربه ائتلاف سال 94 را بارها ابراز كرده است. هرچند كه نتيجه آن ائتلاف پيروزي اصلاحطلبان بود اما عارف از عملكرد بعدي اعضايي كه با ليست اميد به مجلس آمده بودند رضايت ندارد. گزيدههاي گفتوگوي عارف با شفقنا را در ادامه ميخوانيد:
در سال ۹۴ ائتلافي كه كرديم فقط به دليل كمبود نيرو نبود. به هر حال در اين سال با رد صلاحيتهاي گسترده نيروهاي اصلاحطلب رو به رو شديم اما در كل جريان اصلاحات، جاذبه بالا دارد و اعتقاد به جذب دارد. ما اعتقاد داريم كه نيروهاي برجسته و متعهد را جذب كنيم بنابراين راهبرد آن زمان اين بود كه نيروهاي برجسته و مناسبي كه ميتوانند در اين اردوگاه قرار بگيرند را شناسايي كنيم اما دولت تدبير و اميد روي كار آمده بود و تفكر و رويكردي داشت كه با رويكرد اصلاحات همسو بود.
ائتلافي كه در سال 94 انجام شد بيشتر ائتلاف اصلاحطلبان و حاميان دولت بود. حالا اين بحث هم مطرح بود كه اگر بگوييم حاميان دولت، آنوقت اين بحث عنوان ميشود كه مگر اصلاحطلبان حاميان دولت نيستند؟ پس بايد گفت بيشتر حاميان دولتي كه در جريان اصلاحات نبودند يعني اصلاحطلب به مفهوم شناسنامهاي نبودند، مورد نظر ائتلاف ۹۴ بودند. ليست اميد شكل گرفت و متاسفانه قبل از شروع مجلس و بعد از آن، در ماههاي اول يك تعداد از افرادي كه با اين نگاه در ليست اميد قرار داده بوديم در فراكسيون اميد حضور پيدا نكردند و متاسفانه حتي بعضا رو در روي فراكسيون اميد هم قرار گرفتند يعني احساس عمومي دوستان شوراي عالي سياستگذاري اين بود كه طرح ائتلاف را مطرح نكنيم و نميتوانيم با اين نگاه مكانيزم ائتلافي پاسخگوي مردم باشيم.
در جمعبندي كه از عملكرد سال ۹۴ داشتيم در سال ۹۶ ليست ائتلافي نبستيم و ليست شوراها، ليست اصلاحات بود البته در چند شهر بنا بر اين بود كه با اصولگرايان ائتلاف كنيم و آنها در نهايت قبول نكردند پس مستقل وارد انتخابات شديم كه پيروز هم شديم. ليست اصلاحطلبانه بود و راحتتر ميتوانيم در خصوص عملكرد خودمان پاسخگوي مردم باشيم.
ما الان در مرحله ارزيابي عملكرد شورا در گام سوم هستيم. كارگروهي تشكيل شده است كه هم از درون ارزيابي ميكند و هم پرسشنامهاي را براي تعدادي از نخبگان فرستاديم كه اظهارنظر كنند كه ادامه مسير ما با فرض انسجام و وحدت فرماندهي چه باشد كه اميدوارم ظرف ماههاي آينده به نتيجه برسيم. سوال شما را بايد شوراي عالي در آينده جواب دهد.
پيشبيني من اين است كه ما در انتخابات سال ۹۸ هم با پرچم اصلاحطلبانه وارد ميشويم يعني ائتلاف نميكنيم؛ به اندازه كافي هم نيرو داريم و با تعاملي كه با شوراي نگهبان داريم و با تغيير نگرشي كه در برخي از نهادهاي حاكميتي نسبت به جريان اصلاحات به وجود آمده است انشاءالله به اين نتيجه برسيم كه تاييد صلاحيتها روند عادي و قانوني را طي كند و همانند انتخابات شوراها با تورم نيرو مواجه باشيم؛ خوشحال هم ميشويم كه تورم نيرو داشته باشيم. در شوراي شهر مشكل ما همين بود كه به اندازه كافي با نيروهاي واجد شرايط كه ميتوانستند در ليست ما قرار بگيرند رو به رو بوديم بنابراين كمبود نيرو نخواهيم داشت و طبيعتا ميتوان اين ليست را از سراسر كشور بر اساس راهبردي كه در آن زمان اعلام خواهد شد، ببنديم. پيش بيني من اين است كه در ۹۸ ائتلافي در كار نخواهد بود ولي در عين حال شورا بايد تشكيل شود و در مورد اين مساله تصميمگيري كند.
ضعف ارتباط با علما را قبول ندارم. ما اصلاحطلبان، جريان اصيل انقلاب و پشت سر مرجع عاليقدر يعني امام خميني(ره) كه انقلاب را رهبري ميكردند، بوديم. حداقل ما جوانان نسل اول با همه روحانيت قبل و بعد از انقلاب ارتباط نزديك و خوبي داشتيم و آن رابطه را حفظ كرده بوديم. خود من با همه مراجع ارتباط نزديكي دارم و به همان اندازهاي كه با آيتالله موسوياردبيلي ارتباط داشتم با مرحوم آيتالله مهدويكني هم ارتباط داشتم. بالاخره آنها را عزيز ميدانستيم و مشورت ميكرديم. بنابراين اينكه ارتباطمان كمرنگ است را نميپذيريم اما اينكه بايد ارتباط قويتري داشته باشيم را قبول دارم. بالاخره رقبا گاهي سوءاستفاده ميكردند مثلا گاهي جوانان ما را به بيديني هم متهم كردند پس قطعا بايد ارتباطمان قويتر باشد. گاهي اين سوال مطرح ميشد كه چرا سخنراني شما در آمفي تئاتر و تالارهاي خارج از مسجد برگزار ميشود! خب يا امام جماعت مسجد محدوديتي داشت يا راه نميدادند و سخنران اصلاحطلب مجبور بود در سالن خارج از مسجد يا آمفي تئاتر سخنراني كند و انشاءالله اين مسائل حل شده باشد چون انحصار مساجد و مكانهاي ارزشي توسط يك جريان سياسي به صلاح نيست و در درازمدت آسيبهاي جدي به باورهاي ديني مردم ميزند. واقعيت خوبي كه امروز با آن روبه رو هستيم اين است كه اين دو جريان هم اصالت و هويت هم را قبول دارند و به هم احترام ميگذارند و زمان ميبرد مسائل به طور كل حل شود.
رقباي ما هنوز در كانونهاي قدرت هستند و بايد واقعيت را بپذيرند كه جريان اصلاحات حذف شدني نيست و دغدغهاش نسبت به ارزشها و آرمانهاي انقلاب كمتر از رقيب نيست. اگر اين دو جريان يكديگر را بپذيرند از اين اتهامها و مسائل حواشي عبور ميكنيم. سعي من بر اين است كه خيلي مزاحم مراجع نشوم ولي سالي يكي-دو بار خدمت آنان ميرسم و از توصيه آنها استفاده ميكنم و توصيه ما هم اين است كه دوستان بيشتر با مراجع ارتباط داشته باشند تا از رهنمودهاي مراجع گرانقدر در پيشبرد اهداف انقلاب و پاسخ به مطالبات مردم بيشتر استفاده كنيم.