گروه هنروتجربه به عضويت كنفدراسيون جهاني درآمد
دستاوردي براي بخش مهجور سينماي ايران
الهام نداف
گروه سينمايي هنروتجربه با وجود فشارها و هجمه‌هاي داخلي، توانست به عضويت سازمان بين‌المللي هنروتجربه با عنوان (CICAE) درآيد. كنفدراسيوني كه دفتر اصلي آن در برلين آلمان واقع شده و بيش از دو هزار عضو فعال سينمايي و سه هزار پرده نمايش در 41 كشور دنيا دارد. اما عضويت در اين كنفدراسيون چه دستاوردي براي سينماي ايران دارد؟ اميرحسين علم‌الهدي، مدير گروه هنروتجربه تازه‌ترين دستاورد اين گروه سينمايي را راهي براي ورود به بازارهاي جهاني مي‌داند. او در گفت‌وگو با ايسنا تاكيد كرده اين كنفدراسيون منافع مشتركي را در اينگونه سينمايي تعريف مي‌كند: «بيش از يك سال است كه براي اين عضويت درخواست داده‌ايم. اين كنفدراسيون مناسبات هنروتجربه و حفظ اين نوع سينما را در مقابل سينماي تجاري در دستور كار دارد.» علاوه بر اين نشست‌ها و جشنواره‌هاي تخصصي فيلم از جمله كارهاي اين سازمان است و مديريت هنروتجربه قصد دارد با عضويت در اين سازمان در بازار بين‌المللي و سطح دنيا فيلم‌هاي تجربي سينماي ايران را مطرح كند. نمايش فيلم‌هاي ايراني هنروتجربه در ديگر كشورهاي دنيا هم از جمله محاسن اين عضويت است. به گفته علم‌الهدي نخستين اقدام گروه هنروتجربه معرفي تجارب سه سال گذشته اين گروه سينمايي در سطح جهان است. با وجود اين اتفاق خوشايند، سينماي ايران در ماه‌هاي اخير بيشترين انتقادات را به گروه هنروتجربه داشته است. اين گروه سينمايي از زمان تاسيس تا امروز و با تعداد سالن‌هاي انگشت‌شمار، بازدهي مناسبي در مقايسه با سينماي تجاري داشته است. در بهار ٩٦ كه فروش فيلم‌ها نسبت به مدت زمان مشابه سال گذشته افت داشته، ضريب اشغال فيلم‌هاي هنروتجربه در سينماها ١٤ درصد و ضريب اشغال فيلم‌هاي سينماي بدنه ١٠ درصد است. اين در حالي است كه ضريب اشغال صندلي سينماها سال ٩٥، روزهايي كه استقبال خوبي از فيلم‌ها مي‌شد، ١٥ درصد و همان زمان ضريب اشغال صندلي‌هاي هنروتجربه ٢٧ درصد بود. الگوهاي جهاني در خصوص اين گروه سينمايي نشان مي‌دهد، فيلم‌هاي تجربي در تمام دنيا مخاطبان محدودي دارند و فيلمسازان و متوليان اين بخش به دنبال درآمدزايي از طريق نمايش فيلم‌هاي هنري و تجربي نيستند. اين در حالي است كه برخي سينماگران ايران در سه سال اخير، فروش گيشه فيلم‌هاي هنروتجربه را با ميزان فروش فيلم‌هاي تجاري مقايسه كرده‌اند. مقايسه‌اي كه به قول هوشنگ گلمكاني يكي از اعضاي سياستگذاري اين گروه سينمايي، كاملا اشتباه است. او پيش از اين به «اعتماد» گفته بود همه كساني كه به تعداد مخاطبان فيلم‌هاي هنروتجربه معترضند، تجربه‌اي از حضور در سالن‌هاي سينمايي هنروتجربه خارج از ايران نداشته‌اند: «در تمام دنيا فيلم‌هاي هنروتجربه براي مخاطبان انگشت‌شمار به نمايش درمي‌آيد و اين گروه سينمايي براي نمايش همين فيلم‌هاي كم‌مخاطب تاسيس شده است. اگر دنبال الگوهاي جهاني هنروتجربه مي‌گرديد، بايد بگويم سينماي هنروتجربه فرانسه ٥٠، ٦٠ سال قدمت دارد. متاسفانه ما آنقدر ملت عجولي هستيم كه حاضر نيستيم پنج، شش سال صبركنيم.» حالا با پيوستن اين گروه سينمايي به يك سازمان بين‌المللي بايد منتظر درخشش جهاني فيلم‌هاي ايراني، همان‌هايي كه كمتر به چشم مخاطبان و سينماگران داخلي مي‌آيند، باشيم. شايد عضويت در كنفدراسيون جهاني، فيلمسازان تجربي را براي مدتي از نقدهاي غيرمنطقي سينماگران در امان نگه دارد.