فصل بردهاي موسمي

ظهر شنبه 22 ارديبهشت ماه درست زماني كه ابر و باران‌هاي موسمي در پيچ و تاب يك روز ارديبهشتي داشتند تجربه نابي از بهار براي ايراني‌ها مي‌ساختند تا تحمل اين روزهاي شلوغ و بي‌حوصله كمي راحت شود و صداوسيما فارغ از هر دغدغه‌اي برنامه‌هاي هميشگي خود از جمله آشپزي و سريال‌هاي آشپزخانه‌اي‌اش را روانه خانه ايراني‌ها مي‌كرد، روي نقشه كره زمين، كمي به سمت شرق و پايين در جايي بين درياي چين و خليج بنگال، زنان فوتساليست ايران داشتند در سكوت خبري حماسه مي‌ساختند كه اگر در اقتصاد، ژاپن نشديم، حداقل به مدد استعداد و تلاش فردي با تمام محدوديت‌ها و ناملايمتي‌ها مي‌توانيم از ژاپن پيشي بگيريم.

ساعت 15:30 دقيقه روز گذشته داور ديدار فينال رقابت‌هاي جام ملت‌هاي فوتسال زنان آسيا وقتي در تايلند به سوت خود دميد تا فينال دور قبل بين ايران و ژاپن تكرار شود، بعد از اينكه نيمه اول با تساوي بدون گل به اتمام رسيد، با توجه به فشاري كه ژاپني‌ها روي دروازه ايران وارد ساخته بودند، كمتر كسي فكرش را مي‌كرد ايران اين‌بار هم بتواند از سد تيم قدرتمند ژاپن عبور كرده و جام قهرماني را بالاي سر ببرد؛ اما ايران‌دخت‌ها بيشتر از پيش به خود باور داشتند كه باز هم توانستند تكنولوژي چشم بادامي‌ها را به زانو درآورند. ديروز هم بيشتر مردم حواس‌شان پرت برجام و قيمت ارز بود و وقتي خالقان «فصل بردهاي موسمي» داشتند توليد روحيه و نشاط مي‌كردند بدون پخش زنده و عمومي. جشنواره گل ايراني‌ها در تايلند، ژاپني‌ها را خيس آب كرده بود تا بيشتر از هر زمان به هاراگيري فكر كنند. حالا در فضاي مجازي اين پرسش كلي مطرح است كه اين پيروزي و موفقيت‌هاي شيرزنان ايراني را كه اصلا اجازه ورود به ورزشگاه‌ را ندارند به نام چه كسي بايد نوشت و پاسخ چيزي نيست جز اينكه به پاي هيچ كس جز خود ورزشكاران. ديروز روز زنان ورزشكار ايران بود؛ روزي كه علاوه بر برد 5 بر 2 فوتساليت‌ها، بانوان جوان كاراته نيز موفق شدند قهرمان آسيا شده و شايستگي دختران ايران را يك بار ديگر به رخ جهانيان بكشند.