افراطي‌ها از يكديگر سود مي‌برند
هرچند كه در حال حاضر گمانه‌زني‌هاي زيادي پيرامون احتمال تغيير در سياست امريكا در قبال اسراييل به ويژه در پي رشد جريان ترقي‌خواه و تشديد اختلاف‌نظرها ميان واشنگتن و تل‌آويو مطرح مي‌شود اما مساله يهوديان يك مساله جدي براي سياست داخلي ايالات متحده است و حتي مي‌توان تاكيد كرد نگاه برخي جريان‌هاي سياسي در امريكا نظير محافظه‌كاران مذهبي و كليساي اوانجليست در خصوص تشكيل دولت يهود در سرزمين‌هاي اشغالي حتي از نگاه برخي يهوديان نيز تندتر است و در ميان دموكرات‌ها نيز هرچند انتقاداتي نسبت به عملكرد دولت اسراييل مطرح مي‌شود، اما واقعيت اين است كه تعداد منتقدان بسيار كمتر از تعداد حاميان تل‌آويو است. در جنگ اخير ميان غزه و اسراييل به خوبي شاهد بوديم كه بايدن به‌رغم تلاش‌هاي ديپلماتيكي كه به منظور پايان دادن به درگيري‌ها و برقراري آتش‌بس صورت مي‌داد، تلاش مي‌كرد تا آشكارا كنار اسراييل بايستد و از تل‌آويو حمايت كند. اين نشان مي‌دهد كه موضوع اسراييل موضوع ساده‌اي نيست و هرچند روند جديدي در روابط امريكا و اسراييل شكل گرفته و بايد ديد دولت جديد احتمالي اسراييل كه ممكن است دولتي راستگرا‌تر از دولت نتانياهو هم باشد، چگونه مي‌خواهد اين اختلافات و روند جديد را مديريت كند.
در دوره رياست‌جمهوري دونالد ترامپ، ايالات متحده دقيقا خواسته‌هاي اسراييل را در خاورميانه پياده مي‌كرد اما با پيروزي جو بايدن در انتخابات رياست‌جمهوري 2020 و روي كار آمدن دموكرات‌ها، كاخ سفيد درصدد تصحيح اين سياست اشتباه برآمد و هنوز مشخص نيست كه روند تصحيح سياست‌ها تا چه اندازه مي‌تواند موفق باشد. اگر شرايط به نحوي رقم مي‌خورد كه لاپيد مي‌توانست با ائتلاف با اعراب، دولت تشكيل دهد وضعيت بسيار متفاوت مي‌شد اما افراطي‌ها در اسراييل مانع شدند. در واقع بايد توجه كرد كه گروه‌هاي افراطي از يكديگر سود مي‌برند؛ وضعيت فعلي شبيه به يك زنجيره مي‌ماند، اگر يك گروه ميانه‌رو در اسراييل قدرت بگيرد، در فلسطين نيز نگاه‌هاي ميانه‌رو رشد مي‌كنند و در امريكا هم ميانه‌رو‌ها از چنين شرايط بهره‌مند خواهند شد اما زماني كه گروهي افراطي بر سر كار بيايد، سياست داخلي امريكا را تحت تاثير قرار مي‌دهد و به تبع آن با تشديد فشار بر فلسطيني‌ها و افزايش تنش و درگيري‌ها باعث مي‌شود فضاي سياست در فلسطين هم تغيير كند.
در ميان اين تحولات، «اسحاق هرتزوگ» رييس پيشين حزب كارگر اسراييل از سوي پارلمان به رياست اين رژيم برگزيده شد. تغيير رييس رژيم اسراييل تغيير محسوس و اثرگذاري به حساب نمي‌آيد؛ چراكه نقش او در ساختار سياسي اسراييل نقشي بيشتر تشريفاتي است و رييس‌جمهور تنها در برخي موارد خاص نظير اعلام حزب اكثريت در پارلمان مي‌تواند اثرگذار باشد و دامنه اين اثر به سياست خارجي نمي‌رسد. در اسراييل نخست‌وزير تاثيرگذارترين مقام است.