داود فتحعلي‌بيگي:
مردم درگير معيشت به سالن تئاتر نمي‌رسند
تحولات اقتصادي سال‌هاي اخير هرچه بيشتر به كنار رفتن خريد كتاب، تماشاي تئاتر و حضور در سالن‌هاي سينما از سبد فرهنگي خانواده‌ها انجاميده، به‌طوري كه هنرمندان تئاتر هر روزه شاهد تغيير پايگاه دوستداران آثار نمايشي‌اند. به اين معنا كه اگر در دوره‌اي افرادي از مناطق مركزي و شرقي و جنوبي شهر خودشان را به سالن‌هاي نمايشي مي‌رساندند، گروه‌هاي تئاتري امروز شاهد حضور يا به بيان بهتر ظهور جنسي از تماشاگر هستند كه مي‌توان گفت به طبقه برخوردار تعلق دارند. روندي كه با هدايت برنامه‌ريزي‌شده و سازمان‌يافته مديران دولتي مبني بر قطع حمايت مالي از توليد آثار نمايشي سراسر كشور، به‌طور خاص در پايتخت، با قدرت پيش مي‌رود. داود فتحعلي‌بيگي بازيگر و كارگردان تئاتر در همين رابطه به خبرگزاري دانشجويان مي‌گويد: «وقتي مردم درگير معيشت هستند، چه كسي مي‌تواند تئاتر ببيند؟!» اين كارگردان باسابقه تئاتر كه درباره برنامه‌هايش براي اجراي نمايشي تازه صحبت كرده، در اين باره توضيح مي‌دهد: «با اين وضعيت اقتصادي، نه گروه هنري مي‌تواند كاري اجرا كند و نه مردم مي‌توانند پول بليت بپردازند.» و اين درحالي است كه وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي چندي پيش در پاسخ به سوال خبرنگاران درباره نگراني هنرمندان و گروه‌ها از قطع حمايت‌هاي موظفي دولت، اين موضوع را رد كرد. فتحعلي‌بيگي اضافه مي‌كند: نمايشنامه «پوستين وارونه» را نوشته‌ام كه يكي، دو هفته آينده از سوي انتشارات «نمايش» منتشر خواهد شد. اين نمايشنامه نگاهي به جنگ جمل دارد ولي در شرايط فعلي و با اين هزينه‌ها مگر مي‌توان كار كرد؟! بازيگر تئاتر براي حضور در سالن تمرين بايد هزينه بالايي بابت رفت‌و‌آمد خود بپردازد. از همين جا بگيريد و هزينه‌هاي دكور، لباس، تبليغات و... را اضافه كنيد. اين وضعيت سبب شده طراحي صحنه در تئاتر فراموش شود و خيلي از گروه‌ها دكوري در حد آكسسوار درنظر بگيرند. وقتي هيچ حمايتي از توليد اثر هنري نمي‌شود و مردم هم در درجه اول بايد به نيازهاي اوليه خود فكر كنند، چگونه مي‌توان تئاتر كار كرد. اين كارگردان كه ساكن كرج است، مي‌افزايد: دنبال اجرا در كرج هستم. بايد ببينم چقدر شدني است، چون كرج سالن حرفه‌اي ندارد.
هنرمندان حرفه‌اي دارد ولي از آنجا كه فضاي كار حرفه‌اي ندارد، عموما برنامه‌هايش مناسبتي شده‌اند و كساني هم كه كار مناسبتي مي‌بينند، عادت ندارند براي ديدن تئاتر هزينه كنند و فكر مي‌كنند بايد مجاني كار ببينند. به هر حال وقتي وضعيت همين است، كار كردن از هر نظر دشوار خواهد شد. فتحعلي‌بيگي در پايان اضافه مي‌كند: آنچه گفتم، درددل بسياري از بچه‌هاي تئاتري است.