عكس‌نوشت
كشتي گيله‌مردي از ورزش‌هاي باستاني گيلان است كه سابقه اين كشتي به قرن چهارم هجري بر مي‌گردد. اين ورزش در دي سال ۱۳۹۰ در فهرست آثار معنوي ايران به ثبت رسيده. كشتي‌گيران اين نوع كشتي غالبا به صورت گروهي وارد ميدان مي‌شوند و معمولا هر گروهي يك بزرگ‌تر يا ميداندار دارد كه آماده برگزاري آيين نيايش مي‌شوند. در مسابقات بزرگ، تيم هر روستا تابع سلسله‌مراتب سفت و سختي بين پهلوانان و تازه واردان و در مرتبه بعد بين پهلوانان است. هيچ رده‌بندي، وزن و محدوديت زماني براي نبردها وجود ندارد ولي كشتي‌گيران مي‌توانند اگر نبرد به طول انجاميد، از داور درخواست توقف و استراحت كنند و براي پيروزي در اين كشتي ورزشكار بايد با استفاده از دست، مشت و پا (لگد زدن ممنوع است)، حريف را مجبور به لمس زمين كند. «سيبيل توكي، پسا لنگ، تك مشت، سر جيگير، سرفوشان، دس به لنگ، دس به چكره، ران‌پوشي» از جمله فنون كشتي گيله‌مردي هستند.