با فيلمسازي موفق همكاري كردم
آزيتا حاجيان
با آقاي حاتمي‌كيا سه بار افتخار همكاري داشتم. دو بار به خاطر بازي در فيلم‌هاي «روبان قرمز» و«موج مرده» و يك‌بار هم با مسووليت بازيگرداني در فيلم «به نام پدر». به نظر من آقاي حاتمي‌كيا از كارگردان‌هايي هستند كه براي مسووليت بازيگرداني در كار اهميت زيادي قائل هستند و به آن اتكا مي‌كنند گرچه معتقدم خود آقاي حاتمي‌كيا در «روبان قرمز» بهترين بازيگردان ممكن بودند اما به نظر من اگر ايشان مشغله ذهني كمي داشته باشند در طول ساخت كار، باظرافت بازيگر را راهنمايي مي‌كنند و مهم‌ترين دليل اينكه در طول كار از بازيگردان استفاده مي‌كنند اين است كه مي‌خواهند اغتشاشات روابط بين بازيگر و كارگردان را آرام كنند و درواقع بازيگردان، كانال مستقيم و بي‌مساله بين بازيگر و كارگردان باشد. فكر مي‌كنم بازيگردان، مسوول فراهم كردن كانال ارتباطي درست و حرفه‌اي بين بازيگر و كارگردان است. اما به هر جهت آقاي حاتمي‌كيا جزو كارگردانان بسيار خوبي هستند كه به‌درستي بازيگر را هدايت مي‌كنند. متاسفانه در سال‌هاي گذشته به دليل مشغله‌هايي كه داشتم اساسا فيلم كم ديده‌ام و بعد از فيلم «به رنگ ارغوان» و «ارتفاع پست» نتوانستم فيلم‌هاي ايشان را ببينم ولي مي‌دانم ابراهيم حاتمي‌كيا در ارتباط با بازيگرداني و كار با بازيگر از فيلمسازان موفق سينما هستند. حتم مي‌دانم آقاي حاتمي‌كيا جزو انسان‌هايي هستند كه اگر ازنظر روحي و زندگي خصوصي و اجتماعي در آرامش باشند اين آرامش به كارهاي ايشان هم انتقال داده مي‌شود ولي اگر مشكلات داشته باشند اين در فيلم‌هاي‌شان هم تاثير مي‌گذارد و در ساخته‌هاي‌شان كاملا مشهود است. هميشه فكر مي‌كردم فضا و كار بايد براي بازيگر مهيا باشد تا بتواند كارش رابه شايستگي انجام دهد چون بازيگر با حس، كارش را ارايه مي‌دهد اما در همكاري با ابراهيم حاتمي‌كيا متوجه شدم كه فضاي كاركردن براي كارگردان هم بايد مهيا باشد و اين مقوله بسيار جدي است.