گروه هنر و ادبيات|با آغاز اكران عمومي فيلم «همه مي‌دانند» در فرانسه، در روزهاي اخير صد و پنجاه‌هزار نفر به تماشاي اين فيلم در فرانسه نشسته‌اند. «همه مي‌دانند» اكران عمومي خود را با ۴۳۰ سينما در فرانسه آغاز كرده است. اين فيلم روز جمعه ميزبان هفتادوپنج هزار نفر در سالن‌هاي سينماي فرانسه بوده است.
اما ازآنجايي‌كه نمايش فيلم «همه مي‌دانند» در افتتاحيه هفتاد و يكمين جشنواره فيلم كن باخبر خروج امريكا از توافق هسته‌اي مصادف شد، اين كارگردان ايراني برگزيده اسكار در اين باره به واشنگتن‌پست گفت: «در چند روز اخير بسياري از ايرانيان براي من پيام‌هاي محبت‌آميزي ارسال كردند اما من در اين پيام‌ها ناراحتي را نيز حس كردم. خروج امريكا از توافق را اصلا نمي‌توانم باور كنم و خيلي متاسف شدم چون اين موضوع تنها به دولت ايران مرتبط نيست بلكه به مردم ايران ربط دارد و اين مردم هستند كه تحت‌فشار قرار مي‌گيرند. چند سال پيش زماني كه در حال سفر به خارج از كشور بودم مادري از من درخواست كرد كه به رسانه‌ها بگويم فرزندش نياز به دارو دارد و اين به دليل تحريم‌ها بود كه دارويي براي او موجود نبود. خروج از توافق هسته‌اي توسط امريكا تنها بهانه‌اي است كه آنها كاري كنند كه برخلاف كارهاي «اوباما» باشد.»
به گزارش ايسنا بااينكه فرهادي بارها در صحبت‌هايش تاكيد كرده كه اولويت، ساخت فيلم برايش در ايران است؛ بااين‌حال او چندين پيشنهاد ساخت فيلم انگليسي‌زبان دارد: «يكي از آنها بر اساس يك داستان واقعي از نيويورك‌تايمز است كه موضوعي انساني و جهاني دارد. شايد روزي اين فيلم را ساختم اما در حال حاضر اولويت من نيست. »
همچنين واكنش‌هاي مثبت به ساختار فيلم جديد فرهادي ادامه دارد. روزنامه ال‌موندو اسپانيا در نوشتاري «همه مي‌دانند» فيلم تازه اصغر فرهادي را فيلمي اسپانيايي و درعين‌حال جهان‌شمول توصيف كرد؛ يا «ال پاييس» پرتيراژترين روزنامه اسپانيا در نقدي به قلم «بويه رو» منتقد سرشناس اين كشور بر «همه مي‌دانند» نوشت: «اين كارگردان ايراني با حفظ هويت كار خويش مرزها را فرومي‌ريزد.» بويه‌رو معتقد است: «در اهداي دو جايزه اسكار و ديگر جوايز پُرشمار بين‌المللي كه به اصغر فرهادي اهداشده، منطق حاكم بوده است.»
لوييس مارتينز، منتقد سينما و فرستاده ال موندو به جشنواره كن نوشت: «بيشتر داستان‌هاي فرهادي در ايران روي مي‌دهد ولي همگي آنقدر انساني، آشنا و درعين‌حال ساده هستند كه مثل «همه مي‌دانند» حتي مي‌توانند در دهكده‌اي نزديك مادريد اتفاق افتد. به زباني ديگر سينماي او آنقدر رمزآميز درعين‌حال شفاف است كه با هر تماشاگري ارتباط برقرار مي‌كند و نمي‌دانيم كه آيا ما بخشي از داستان او هستيم يا نه؟ و درنهايت ترديد ما تاييدي است؛ بله عضو آن هستيم. «همه مي‌دانند» كه گشايشگر جشنواره كن بود يك فيلم اسپانيايي واقعي است. در اين داستان كه در يك روستاي منطقه كاستيل (مركز اسپانيا) جريان دارد، خود ما اسپانيايي‌ها حاضر هستيم. اما مي‌تواند ايران هم باشد. تومبوكتو (مالي) هم مي‌تواند باشد. بر همين مبنا است كه كارگردان فيلم تاكيد مي‌كند: آنچه فرهنگ‌هاي گوناگون را به يكديگر پيوند مي‌دهد بسيار بيش از عوامل جدايي آنهاست.»
به نوشته ال موندو در«همه مي‌دانند» فرهادي بار ديگر از حركات نمايشي دوري كرده تا واقعيت را از درون بسازد. اينگونه مكان و منشأ تاثيرگذار نيست. عملكرد او در تمام ساخته‌هايش در همين چارچوب بوده از شاهكار «جدايي نادر از سيمين» گرفته تا اثر تقريبا بي‌نقص «فروشنده» و اكنون در فيلم تازه خود.
منتقد اسپانيايي مي‌نويسد: «از منظري ممكن است فيلم تازه، هيجاني همانند كارهاي بزرگ قبلي او نداشته باشد ولي بازهم به تجزيه‌وتحليل «دروغ» و بازگشت به آن و همچنين گذشته اغواگر تحريف‌شده و درعين‌حال دردناك برمي‌گردد. بازهم خانواده به شكل جامعه‌اي مرموز ترسيم‌شده و آنقدر به ما نزديك است كه سخت مي‌توان فهميد ما عضوي از آن هستيم يا اوست كه ما را در برگرفته است. »
ال موندو هنرپيشه‌هاي ناب اسپانيايي را يك انتخاب حساب‌شده مي‌داند: «چهره‌هايي چون پنه‌لوپه كروز و خاوير باردم و در كنار آنان ادواردو فرناندز، الويرا مينگز، باربارا لني، رامون بارآ و ايما كوئه ستا، غربيه داستان نيز ريكاردو دارين آرژانتيني است. خاوير باردم بار ديگر نشان داد كه قادر به هر كاري است و در اين فيلم، دردمندي و شخصيتي سرشار از رنج را به نيكي ارايه مي‌كند. پنه‌لوپه نيز به بهترين روزهاي خود در فيلم «بازگشت» (ساخته المودوار) بازمي‌گردد و با به كارگيري صحيح زمان و لهجه (آرژانتيني و اسپانيايي) مهارت خويش را در شكسته شدن در برابر تراژدي و حضور بدون نقص در فضاي نفس‌گيري كه او را احاطه كرده به نمايش مي‌گذارد. مي‌توان گفت كه اين دو بازيگر آنقدر اسپانيايي هستند كه ايراني نيز مي‌توانند باشند، يا برعكس.»
اين منتقد سينمايي در مورد «همه مي‌دانند» مي‌نويسد: «در اين فيلم نيز سبك و صداي ويژه فرهادي هويداست و آنچه بيان مي‌كند قابل‌باور و درعين‌حال نفس‌گير است، پرطمطراق است اما صراحت دارد. من از انگيزه‌هاي او براي ساختن فيلم در اسپانيا بي‌خبرم اما او چه در لاپونيا و نيجريه كار كند يا در نيويورك يا مريخ، هويت خويش را حفظ مي‌كند و مي‌تواند مرزها را فروريزد. »
همچنين بويه‌رو در شرح نظر خويش درباره فيلم‌نوشت: «فرهادي براي خلق هيجان از استوديوهاي مجهز بهره نگرفته است. دوربين او به‌گونه‌اي متعارف، استادانه و سريع در درون و بيرون يك دهكده حركت مي‌كند، جايي كه در ابتدا شادي مراسم يك عروسي فراگير است. موقع تجديد ديدارها و تقسيم شادي‌ها بين خانواده، دوستان و همسايگان است اما اين فضا در پي ناپديد شدن فرزند خواهر عروس كه از آرژانتين به اسپانيا آمده، فرومي‌پاشد.»
به گزارش خبر آنلاين ا‌ل‌پاييس ادامه مي‌دهد: «در اين شرايط پيچيده و دشوار، فرهادي قدرت احساسي خويش براي صحبت از گذشته و آثار پاك ناشدني آن بر افراد را به ميان مي‌آورد؛ گذشته‌اي كه همراه با دردهايي ژرف و ضايعه‌هايي است كه در پس ظاهر عادي زمان حاضر و پشت ابهام و ترس و رابطه‌هاي ناشگون پنهان مي‌ماند. آنجا ظاهر در جنگي كهن با واقعيت است و رازهاي ناگفتني نهفته مانده است.»
طبق اعلام پيشين فيلم اسپانيايي‌زبان «همه مي‌دانند» از تاريخ ۱۳ سپتامبر (۲۲ شهريور) در سينماهاي آرژانتين، از تاريخ ۱۴ سپتامبر (۲۳ شهريور) نيز در سينماهاي كشور اسپانيا به روي پرده خواهد رفت. اين فيلم همچنين از تاريخ ۲۰ سپتامبر (۲۹ شهريور) نيز در سينماهاي كشور روسيه اكران عمومي خود را آغاز مي‌كند.