رفتار غيرانساني در قبال انسان‌ها
بهرنگ علوي
به‌طور اتفاقي در جشنواره فيلم فجر «چند مترمكعب عشق» را ديدم اما با برادران محمودي آشنايي نداشتم. «چند مترمكعب عشق» يكي از فيلم‌هاي موردعلاقه‌ام بود و همچنان هست. من چند باري به تماشاي اين فيلم نشستم و راجع به اين فيلم هم نوشتم. از آنجا بود كه من با اين دو برادر آشنا شدم. آنها هم، بازي مرا در فيلم دربند ديده بودند و دوست داشتند و اين ماجراي آشنايي ما بود. تا اينكه در جريان ساخت فيلم «رفتن» همكاري ما شكل گرفت. قصه فيلم ماجراي افغان‌هايي بود كه در ايران با مشكل مواجه مي‌شوند. ازآنجايي‌كه دوست داشتم با برادران محمودي كاركنم كميت نقش برايم مهم نبود و به كيفيت توجه داشتم به همين جهت همكاري را پذيرفتم و نقش را بسيار دوست دارم.
اما نكته مهم اينجاست كه فيلم‌هاي در ابعاد بين‌المللي كه با موضوع مهاجرت ساخته مي‌شوند براي من جذاب هستند. بيشتر در فيلم‌ها شاهد اين هستيم كه ايراني‌ها در غربت با مشكلات مواجه مي‌شوند و اين مساله را به‌كرات در فيلم‌ها ديده‌ايم اما در اين فيلم از زاويه ديگر به موضوع مهاجرت نگاه مي‌شود. در اين فيلم ميزان حمايت ايراني‌ها از مهاجران نشان داده مي‌شود.
تلاش كردم با نقشم صادق باشم و تقلب نكنم. كاراكتر قاچاقچيان را هماني كه هستند نشان دهم. چنين موضوعي واقعا تاسف بار و دردآور است؛ افغان‌هايي كه به‌صورت غيرانساني و ناراحت‌كننده البته خودخواسته پشت صندوق‌عقب يا زير صندلي ماشين‌ها به صورت فشرده مي‌نشينند و به هم مي‌چسبند براي اينكه از ايران خارج شوند يا به ايران بيايند.
اميدوارم چنين فيلم‌هايي كه به مشكلات و موضوعات جامعه مي‌پردازند و با سرمايه شخصي سازندگان آن ساخته شدند موردحمايت قرار بگيرند. اگر كشور همسايه ما دوست و برادر ما است چنين اتفاق‌هاي غيرانساني را نبايد پيرامون آنها ببينيم.
بازيگر فيلم «رفتن»