پژوهشي درباره پايه‌گذار فقه حنبلي
احمدبن حنبل، موسس و باني مكتب حنبلي، آخرين مكتب از چهار مكتب اهل تسنن در فقه اسلامي است. احمدبن حنبل، قرآن را كلام مستقيم خداوند مي‌دانست و معتقد بود كه بايد آن را صوري و تحت‌اللفظي خواند و از هر گونه تعبير، تفسير و تاويل آن خودداري كرد. تاثير و نفوذ وي چنان بود كه در ميان اكثريت غالب علماي دين، در قرن‌ها پس از مرگ او نامش مترادف با تسنن و تعصب اسلامي بود.
كتاب «احمدبن حنبل»، پژوهشي نو با تحقيق و جست‌وجو در مجموعه وسيعي از منابع مكاتب موجود، تصويري از زندگي، آثار و مباني عقيدتي و احاديث ابن حنبل به دست مي‌دهد بدون آن‌كه فهم آن نيازمند دانش تخصصي عمده‌اي باشد. با توجه به اينكه پيروان او در طول حياتش در آراء و عقايد وي تجديد نظر مي‌كردند، احتمال سوء تعبير و تحريف عقايد او مورد بررسي قرار مي‌گيرد و نهايتا مقدمه‌اي روشنگر و خردمندانه درباره يكي از بانيان تسنن اسلامي فراهم مي‌آيد. «احمدبن حنبل» نوشته كريستوفر ملچرت با ترجمه محمدرضا مرادي‌طادي توسط نشر نامك منتشر شده است. از مهم‌ترين بخش‌هاي اين كتاب مي‌توان به شخصيت احمد، ثبت حديث، متون حنبلي، اعتقادات احمد، خودي و غير‌خودي، احمد بنيادگرا، كلام سني بعد از احمد و... اشاره كرد.