غم نان، اميري را به تركيه برد؟
وحيد اميري از پرسپوليس به تركيه رفته و تيمش را در شرايطي سخت تنها گذاشته است. اميري از حق طبيعي‌اش استفاده كرده و در 30 سالگي يك پيشنهاد مالي خوب را قبول كرده است. بايد پذيرفت كه ترابوزان اسپور تيمي نيست كه بتواند به اميري از نظر فني چيزي اضافه كند و واقع‌گرايانه كه ببينيم او در اين سن و سال نيازي هم به اين مساله ندارد. وحيد اميري روز گذشته با انتشار يك نامه اينستاگرامي، اعلام كرد كه دليل اصلي ترك پرسپوليس براي او مسائل مالي بوده و براي اينكه بتواند آينده‌اي مطمئن براي خانواده‌اش تامين كند به سوپرليگ تركيه رفته است. در ادامه متن نامه او را مي‌خوانيم.
«با سلام و عرض ادب خدمت هواداران فهيم باشگاه بزرگ پرسپوليس
در ابتدا بايد بگويم كه حرف زدن با شما آن هم در اين زمان كه از تيم محبوبم جدا شده‌ام خيلي سخت است، دل كندن از شماها آنقدر دشوار بود كه نتوانم احساس دروني‌ام را در قالب يك متن بيان كنم، در تمامي اين دو سال كه جزو بهترين سال‌هاي زندگي‌ام بود سعي كردم حرفم را با شما در داخل زمين مسابقه بزنم، از زماني كه به پرسپوليس پيوستم سعي كردم بيشتر تمرين كنم، بيشتر بجنگم و بيشتر تمركز كنم كه شرمنده شما هواداران نشوم و هر چه در توان داشتم گذاشتم، فقط به عشق شما كه در سخت‌ترين شرايط هم پشتيبان‌مان بوديد و بزرگ‌ترين هديه برايم خوشحالي شما در روز جشن قهرماني بود. بالا بردن كاپ قهرماني در اين دو سال افتخاري بود كه نصيب من شد در سايه حمايت‌هاي شما كه بدون چشمداشت فقط حمايت كرديد، همانطور كه قبلا هم گفتم بعضي اوقات از شدت خستگي ناي راه رفتن هم نداشتم كه با تشويق‌هاي‌تان جان دوباره مي‌گرفتم و زماني‌كه مصدوم مي‌شدم تا روز بهبودي بي‌قرار بودم كه هر چه زودتر براي تيم محبوبم به ميدان بروم، من خودم را مديون حمايت‌هاي بي‌دريغ شما مي‌دانم. سختي‌هاي زيادي كشيدم و سعي كردم بدون توجه به حاشيه‌ها فقط به عشق شما در داخل مستطيل سبز بجنگم.
مگر مي‌شود در زمين مسابقه بود و حرص و جوش‌هاي شما را ناديده گرفت!؟؟ سعي كردم مثل يك سرباز باشم، يك سرباز وظيفه شناس كه هر جا مربي دستور داد انجام وظيفه كنم چون اعتقاد داشتم بهترين خدمت به شما هواداران كه سرمايه اصلي باشگاه هستيد اجراي دستورات و فرامين تاكتيكي مربي تيم به نحو احسن در طول مسابقات است.
صادقانه بايد بنويسم كه با توجه به اينكه سن و سالم به بالاي 30 سال نزديك مي‌شود، ممكن بود ديگر فرصتي براي لژيونر شدنم فراهم نشود و صادقانه‌تر اينكه براي ادامه زندگي بايد به مسائل مالي و رفاه خانواده‌ام هم فكر مي‌كردم.
و از طرفي هم كيفيت هم، تيمي هايم آنقدر بالاست كه مطمئن هستم جاي خالي‌ام احساس نمي‌شود.
پرسپوليس در هيچ برهه‌اي از زمان متكي به شخص نبوده و بازيكنان مي‌آيند و مي‌روند و چيزي كه مي‌ماند نام بزرگ پرسپوليس است. در همين‌جا بايد از زحمات آقاي برانكو تشكر كنم، از اعضاي كادر فني و همه بازيكنان چون اطمينان دارم اگر بنده موفقيت فردي داشتم حاصل زحمات تمام عوامل باشگاه پرسپوليس بود، براي همين از تمامي نفرات مخصوصا آقاي برانكو و جناب آقاي گرشاسبي كه در اين مدت همراه بنده بودند، تشكر مي‌كنم.
اگر بابت تصميمم در اين شرايط سخت، دلي را آزردم به بزرگواري‌تان ببخشيد.»
البته روز گذشته تعدادي از كاربران توييتر و اينستاگرام در مورد اين نامه بحث جالبي داشتند. بحث در مورد اين بود كه ما مي‌دانيم 10 ميليارد تومان خيلي از دو ميليارد توماني كه از پرسپوليس مي‌گرفت بيشتر است، اما واقعا آينده او با همين دو ميليارد هم تامين نمي‌شد؟ درآمد وحيد اميري در پرسپوليس او را قطعا بين دهك بالاي جامعه قرار مي‌داد و با توجه به اعتباري كه از حضور در پرسپوليس به دست آورده بود، مي‌توانست در آينده هركاري بكند. واقعيت اينجاست كه وحيد اميري قطعا در آينده با اين مبالغ دريافتي دچار مشكل نمي‌شد، اما حالا با رفاه بسيار بيشتري زندگي خواهد كرد. در اين مورد رويكردهاي متفاوتي وجود دارد. به عنوان مثال اسكار، بازيكن برزيلي چلسي كه به ليگ چين پيوست، در مورد انتقادات به تصميمش گفت: «من كاري با اين حرف‌ها ندارم، بايد به فكر پيري و خانواده‌ام باشم. » توجه كنيد كه او در چلسي هم «ميليوني» حقوق مي‌گرفت و با همان حقوق مي‌توانست كل خاندانش را تا آخر عمرشان سير نگه دارد. از سوي ديگر ليخشتاينر زماني كه از يوونتوس رفت، به رسانه‌هايي كه مي‌گفتند چرا چين را انتخاب نكردي؟ گفت: «آنقدري پول درآورده‌ام كه بتوانم يك زندگي خوب و مرفهانه براي خانواده‌ام به ارمغان بياورم. فعلا دوست دارم از كارهايي كه مي‌كنم لذت ببرم و در سطح اول باشم.»