صنعتيزاده و اهميت كار
ميلاد عظيمي
اهميت همايون صنعتيزاده در وهله اول به خاطر قوه ابتكار او است. صنعتيزاده انساني خودساخته، مثبتانديش و مبتكر و مدير درجه يك و موفق در حوزههاي مختلف فرهنگي و اقتصادي بود كه در فعاليتهاي خود از خطرپذيري هراسي نداشت. اگرچه به توليد ثروت اهميت ميداد، اما فرهنگ را ناديده نميگرفت. از نگاه اين كارآفرين، كارگر و مدير خوب زيرساخت توسعه بود و مديريت را حلقه مفقوده توسعه در ايران ميدانست.
صنعتيزاده به «كار » بسيار اهميت ميداد، به معناي واقعي كلمه تهديدها را به فرصت تبديل ميكرد و در اين راه بسيار عملگرا بود. يكي از بزرگترين موسسات نشر كتاب ايران را بنا نهاد. در عرصه توسعه روستايي و اقتصاد هم فعاليتهاي درخشان داشت كه نمونه آن تاسيس كارخانه گلاب زهرا يك نمونه درخشان در كشور است. صنعتيزاده به تحقيق و پژوهش اهميت زياد ميداد و هيچگاه به دنبال پختهخواري، دلالي و رانتخواري نرفت. خلق ثروت از كار شرافتمندانه و مبتكرانه مرام او بود و در خلق ثروت هيچ فرصتي را فرو نميگذاشت.
صنعتيزاده، زندگي پرفراز و نشيبي داشت و مردي خارقالعاده و سختكوش بود. او از خانوادهاي اصيل و با فرهنگ بود و مشكل ايران را نه كمبود ثروت، كه مديريت نامناسب ميدانست. صنعتيزاده در نامه خود به ايرج افشار نوشت آدم پخته و عاقل نياز داريم؛ شايد اين آخرين جملهاي باشد كه نوشت و دستخط آن در مجله بخارا چاپ شده است.
صنعتيزاده با متخصصان برجسته كار ميكرد و مشتاق بود برجستگان در دستگاه او كار كنند. او حرمت نخبگان را نگه ميداشت و مديران و دانشمندان برجسته هم با صنعتيزاده كار ميكردند.