تشيع و انقلاب اسلامي
ليلي عشقي در كتاب «زماني ميان زمان‌ها: امام، شيعه و ايران» به تبيين انقلاب اسلامي ايران از منظر پديدارشناسي معنوي هانري كربن پرداخته است و حادثه انقلاب را به مثابه حادثه‌اي عرفاني تحليل مي‌كند.
به زعم عشقي انقلاب ايران حادثه‌اي صرفا «تاريخي» و درون «زمان فاني» نيست بلكه رويدادي است كه در زمان شناسي شيعي در «زمان باقي» يا زمان عالم ملكوتي رخ مي‌دهد و از همين منظر به تحليل وجوه مختلف انقلاب ايران پرداخته است. عشقي اين كتاب را به زبان فرانسه نوشت كه با مقدمه كريستين ژامبه در سال 1992 در فرانسه منتشر شد و موجي از اظهارنظرها را
برانگيخت.
احمد نقيب‌زاده استاد علوم سياسي دانشگاه تهران پيش‌تر اين كتاب را در سال 1379 با مركز بازشناسي اسلام و ايران منتشر كرده بود. اما در سال 95 او اقدام به تجديد نظر در ترجمه كرد و مقدمه مبسوطي بر آن نوشت كه توسط انتشار فلات به چاپ رسيد.
از مهم‌ترين سرفصل‌هاي اين كتاب مي‌توان به فراروي از حدود، حجاب زمان، روايت تاريخي و ... اشاره كرد.