سخني با مدافعان ديروز تتلو
بين آهنگي كه اين انكرالاصوات براي امام رضا خوانده با آهنگ «كي لباستو از پشت مي‌بنده» هيچ فرقي نيست. بايد روحت را به تمامي به قدرت و سياست نفروخته باشي تا با يك نظر متوجه شوي چنين ظاهري نمي‌تواند با باطن بي‌نسبت باشد و دير يا زود طشت رسوايي اين تتوي متحرك از بام خواهد افتاد. قصد طعنه زدن و سرزنش ندارم. هرچند اگر تا قيام قيامت هم كسي دست از سرزنش اين دوستان برندارد نمي‌توان او را ملامت كرد با اين حال سخنم چيز ديگري است. اگر حقيقتا به قبر و قيامت و اين حرف‌ها باور داريد و ته دل‌تان معتقديد كه حساب و كتابي در كار هست در نزد آن يگانه بي‌چند و چون توبه كنيد و خاكسارانه از مردم عذر بخواهيد شايد از قهر رب در امان بمانيد. اما اگر صرفا به فكر تصاحب قدرتيد و از الان فكر و ذكرتان تصاحب كرسي‌هاي مجلس و قوه‌مجريه است بازهم چاره‌اي نداريد جز اينكه يك جوري اين لكه ننگ را از دامان خود پاك كنيد. اين ماجرا شوخي بردار نيست. به فكر فردا و پس فردا هم باشيد. شما حالا حالاها قرار است دعوي دين و دينداري كنيد و خود را نماينده خدا و پيغامبر جا بزنيد. پس لااقل طوري رفتار كنيد كه بخشي از مردم حرف‌هايتان را باور كنند. سكوت در برابر اين فاجعه هولناك يا توجيه، كاري از پيش نخواهد برد. براي يك بار هم شده صميمانه از مردم عذرخواهي كنيد. بگوييد نفهميديم. بگوييد سرمان كلاه رفت. بگوييد سياست‌زدگي حجابي شد در مقابل ديدگان‌مان تا حقيقتي را كه خيلي‌ها مي‌ديدند نبينيم. نمي‌دانم دقيقا چه بايد بگوييد ولي چيزي بگوييد كه مردم آن را باور كنند كه اگر چنين نشود بد روزگاري در انتظارتان خواهد بود.