تهران پايتخت فوتبال آسيا نشد

وقتي استقلال گل دوم را وارد دروازه السد كرد، وقتي تنها يك گل مانده بود براي بازگشت شكوهمند شاگردان شفر، وقتي ماموريت غير ممكن در حال تحقق بود، شروع كردم به روياپردازي. آدم است و زنده به همين روياها. با خودم فكر مي‌كردم پرسپوليس مقابل الدوحيل كامبك زد، استقلال هم به السد بزند چه مي‌شود. دو تيم ايراني مي‌توانند در نيمه نهايي ليگ قهرمانان آسيا حضور داشته باشند. پرطرفدارترين تيم‌هاي غرب آسيا و شايد تمام قاره كهن، فوتبال باشگاهي آسيا را مي‌كشانند به تهران و ورزشگاه آزادي. با اين همه محدوديت. با دلار 14000 توماني. با عبور از سد ميلياردرهاي قطري و ستاره‌هاشان. ژاوي و گابي و ادميلسون و بوضياف و بقيه. ذوق كرده بودم كه فرداي بازي يادداشتي بنويسم و تيتر بزنم: تهران، پايتخت فوتبال آسيا! مثل تيم‌هاي شهر ميلان كه زماني نيمه نهايي ليگ قهرمانان اروپا را بازي كرده بودند. مثل رئال و اتلتيكو كه در نيمه‌ نهايي باهم بازي كردند و
سوپر ليگ فوتبال اروپا را تبديل كردند به يك ديدار خانگي. داشتم به اين چيزها فكر مي‌كردم كه روزبه چشمي آن اشتباه را انجام داد و اخراج شد و بوم! همه روياها نقش بر آب شد. در يك لحظه. مثل همه طرفداران استقلال. مثل همه كساني كه منتظر بودند شب رويايي فوتبال باشگاهي ايران تكميل شود. اما نشد كه بشود.

استقلال بازي برگشت مقابل السد تيمي يك سر متفاوت بود از آن چيزي كه در ورزشگاه آزادي و بازي رفت ديديم. لااقل تا دقيقه 60. از همان ابتدا فشار تيم استقلال حريف قطري را دستپاچه كرد. مطمئنا آنها انتظار نداشتند تيمي كه در بازي رفت در خانه 3 بر 1 باخته بود بيايد براي جبران. اما شفر و تيمش اين تصميم را داشتند. بازي را هم خوب شروع كرده بودند و با وجود خوردن يك گل از حريف قصد عقب‌نشيني نداشتند. روح‌الله باقري كه به جاي الحاجي گرو فيكس شده بود، نشان داد كه بايد بيشتر از اينها به او اعتماد شود. طارق همام بازيكن باكيفيتي نشان داد و فرشيد اسماعيلي در جنگ با هافبك‌هاي السد موفق ظاهر شد و يك پاس گل هم داد. اما همانطور كه گفته شد، اخراج چشمي كار استقلال را خراب كرد. شفر براي اينكه برد تيمش را از دست ندهد بلافاصله روح‌الله باقري را، كه يكي از بهترين‌هاي تيمش در نيمه اول بود، با آرمين سهرابيان كه يك مدافع بود، عوض كرد. شفر احتمالا پيش خودش فكر مي‌كرد كه براي بازگشت به بازي تنها به 1 گل نياز دارد. پس بهتر است كه ابتدا گل نخورد، سپس در ادامه بازي و با توجه به وقت نسبتا زيادي كه باقي مانده به آن يك گلي كه نياز دارد دست پيدا كند؛ حربه‌اي كه البته جواب نداد و آبي‌ها تقريبا هيچ موقعيت خطرناكي بعد از ده نفره شدن و تعويض باقري نتوانستند روي دروازه السد ايجاد كنند؛ غير از ضربه كاشته كريمي كه در دقيقه 95 با بدشانسي به تيرك دروازه تيم قطري برخورد كرد. با وجود آمدن سهرابيان به زمين بازي براي محكم كردن خط دفاعي و پر كردن جاي چشمي، اين تيم السد بود كه فشار زيادي روي دروازه استقلال ايجاد كرد. آنها چندين موقعيت جدي روي دروازه رحمتي ايجاد كردند كه چند تا را گلر گرفت، چند تا را مدافعين و يكي از توپ‌هاي السدي‌ها را نيز تيرك دروازه مهار كرد و البته يك بار هم دروازه باز شد. روند بازي نشان داد كه تعويض شفر، تعويض موفقي نبوده؛ چراكه تا وقتي باقري تند و تيز و دريبل‌زن در جلوي زمين حضور داشت، السدي‌ها جرات يورش همه‌جانبه را نداشتند. بازيكني كه مي‌توانست با پرس روي مدافعين حريف و توپ‌گيري دوباره، مالكيت و توان ايجاد موقعيت را از آن تيم خود بكند. تعويض‌هاي شفر در بازي برگشت، همانند بازي رفت را شايد بتوان نقطه تاريك تصميمات او در يك چهارم نهايي ليگ قهرمانان آسيا دانست.

استقلال حذف شد. اما آبرومندانه. استقلالي‌ها اميدوارانه جنگيدند و همه را به بازگشت اميدوار كردند. آنها در ورزشگاه جاسم بن حمد به حريف نباختند تا تنها تيمي لقب بگيرند كه در اين استاديوم مقابل السد شكست نخورده. همه اينها اتفاقات مثبت بازي برگشت دو تيم بود. اما با اين وجود اگر صعود به جمع چهار تيم برتر آسيا را ارزش بدانيم، قطعا چيزي از ارزش‌هاي استقلال كم شده. مي‌توان تا مدت‌ها به اين فكر كرد كه اگر روزبه چشمي اخراج نشده بود، اگر استقلال گل سوم را مقابل السد در بازي رفت نمي‌خورد، اگر هواداران خيلي زود در آزادي نااميد نشده بودند، اگر تعويض‌هاي شفر نتيجه عكس نمي‌داد و هزار اما و اگر ديگر، چه مي‌شد. فكرهايي كه ديگر كمكي به تيم نخواهد كرد. ما، همه تماشاچيان، كادر فني و بازيكنان قبل و در طول بازي با روياپردازي رو به جلو حركت كرديم و به روياهامان نزديك هم شديم؛ روياهايي كه مي‌توانست در آينده اتفاق بيفتد كه نيفتاد. اما روياپردازيِ الان، در مورد اتفاقاتي كه در گذشته رخ داده، آب در هاون كوبيدن است. بهتر است به جاي فكر و خيال شروع به تحليل كنيم و خيلي منطقي به دلايل شكست و حذف استقلال بپردازيم. كاري كه قطعا كادر فني استقلال آن را شروع كرده‌اند؛ نگاه واقع‌گرايانه به گذشته و روياپردازي در مورد آينده. فوتبال ادامه دارد و استقلال فصل آينده دوباره بايد در ليگ قهرمانان آسيا به ميدان برود.