بيانيه ايكوم درباره لزوم اختصاص بودجه دولتي كافي به موزه‌ها
گروه اجتماعي | 12 شهريور بود كه خبر آتش‌سوزي در موزه ملي برزيل منتشر شد و سوختن بيش از 20 ميليون شيء با ارزش تاريخي در اين موزه زنگ خطري جدي براي موزه‌هاي دنيا شد تا بعد از اين حادثه كه به هيچ عنوان قابل جبران نيست، بيشتر به امنيت موزه‌ها بينديشند. يكي از مواردي كه در حاشيه اين آتش‌سوزي مطرح شد، قطع بودجه دولتي اين موزه بود، به گفته معاون مدير اين موزه، بنا در سال ۲۰۱۵ به طور موقت و براي تعميرات تعطيل شد، هزينه اين تعميرات با بودجه دولتي تامين شد، اما اين بودجه در سال ۲۰۱۸ در حد ۹۰ درصد كاهش يافت. لوييس فرناندو دانيل در همين رابطه به رسانه‌ها گفت: «در اين ساختمان نشانه‌هاي آشكاري از فرسودگي وجود داشت از جمله ديواره‌هاي پوست پوست شده و سيم‌كشي‌هايي كه در معرض خطر قرار داشتند.» حدود دوهفته پس از اين آتش‌سوزي شوراي بين‌المللي موزه‌ها بيانيه‌اي در رابطه با اختصاص بودجه دولتي كافي به موزه‌ها صادر كرده است، در بيانيه ايكوم كه روز گذشته منتشر شد آمده است: «روند در حال گسترش كاهش هزينه‌هاي دولتي در حفاظت از ميراث فرهنگي به‌شدت موجوديت موزه‌ها در بسياري از نقاط دنيا را به خطر انداخته است. «ميراث فرهنگي» اصطلاحي كلي است كه مرتبا توسط دولت‌ها براي اشاره به هزينه‌هايي كه در بخش‌هاي اموال تاريخي، يادمان‌ها، سايت‌ها و موزه‌هاي ملي مي‌كنند، استفاده مي‌شود اما هر يك از اين حوزه‌ها تنها سهمي [اندك] از كل آن بودجه را به خود اختصاص مي‌دهند.
بودجه‌هاي دولتي براي تاسيس موزه‌هاي جديد تصويري غيرواقعي و مبالغه‌آميز ارايه مي‌دهند؛ همان‌گونه كه بودجه براي پروژه‌هاي در دست اجراي موزه‌ها نيز به طور پيوسته لغو مي‌شوند. در چنين وضعيت نابساماني، موزه‌ها خلاقيت و انعطاف بسيار خوبي را در جذب و ايجاد منابع جديد مالي مانند اسپانسرها، كمك‌هاي غيردولتي و فعاليت‌هاي تجاري از خود نشان داده‌اند. با اين وجود، تمامي اين اقدامات تنها در سايه حمايت جدي دولتي به شكل سياست‌هاي عمومي و تعهد صريح به تامين مالي براي فعاليت‌هاي روزانه موزه‌ها پايدار خواهند بود. اهميت كمك‌هاي دولتي در بخش ميراث فرهنگي و موزه‌ها را نمي‌توان دست‌كم گرفت. موسسات ما منابع عمومي و حياتي هستند كه حافظه جمعي و ميراث‌مان را براي نسل‌هاي بعدي حفظ مي‌كنند، درست مانند موزه ملي ريودوژانيرو. آنها براي يادگيري و اكتشاف تمامي طبقات اجتماعي، حتي محروم‌ترين اقشار مكان‌هايي غيرقابل جايگزين هستند.
دولت‌ها بايد سياست‌هايي را جهت حمايت از اين ماموريت خطير، ازجمله در اولويت قرار دادن امنيت موزه‌ها و توجه به حفاظت و نگهداري دايمي مجموعه‌ها تنظيم كنند. بدون اين حمايت، جنبه‌هاي حياتي فعاليت موزه‌ها ناديده گرفته مي‌شود كه مي‌تواند نتايج فاجعه‌بار و دردناكي مانند تجريه برزيل در پي داشته باشد. موزه ملي برزيل به راحتي و به سرعت نمي‌تواند بازسازي شود، اما حمايت و همدلي از طرف جامعه بين‌المللي موزه‌ها و واكنش‌هاي اجتماعي عمومي نسبت به اين حادثه همگي گواهي بر قدرت و توانايي موزه‌ها در تاثيرگذاري بر انسان‌ها هستند.