نگاهي به كارنامه وزراي پيشنهادي صنعت، اقتصاد و راه
محمود صادقي
دولت حسن روحاني با ويژگي‌ها و ارزش‌هاي خاص خود وزراي پيشنهادي را انتخاب كرده و قطعا به ابعاد سياسي اين افراد و تطبيق آن با ارزش‌هاي دولت توجه كرده است؛ البته با توجه به اينكه وزراي پيشنهادي براي وزارتخانه‌هايي با ماهيت اقتصادي پيشنهاد شده‌اند، در درجه نخست بُعد تخصصي اين افراد ارزيابي مي‌شود و به‌ويژه اين موضوع بررسي خواهد شد كه وزراي پيشنهادي تا چه اندازه مي‌توانند در شرايط كنوني كارگشا باشند.
به نظر مي‌رسد در بررسي برنامه‌هاي وزراي پيشنهادي بايد به اين سوالات كه «چرا كابينه نياز به ترميم دارد؟ و آيا اين افراد مي‌توانند خلأهاي موجود را مرتفع كنند»، پاسخ داده شود.اما اگر بخواهم در مورد وزير پيشنهادي صنعت، معدن و تجارت صحبت كنم بايد بگويم آنچه در ادغام چند بخش صنعت، معدن و تجارت غلبه داشته، بخش تجارت و بازرگاني بوده كه اين موضوع از جهت بحث‌هايي مانند عدالت اجتماعي، تضعيف بخش توليد و سوق دادن سرمايه‌ها به سمت كارهاي سوداگري مسائلي را به وجود آورده است؛ به‌عبارت‌ديگر پس از اين ادغام سهم تشكيل سرمايه ناخالص در بخش توليد، صنعت و كشاورزي رو به افول بوده و اين سهم در بخش بازرگاني و خدمات رو به صعود بوده است؛ اما از آنجا كه رضا رحماني تعلق بيشتري به بخش صنعت و توليد دارد، مي‌تواند يك شاخص خوب باشد و شايد عملكرد وي بتواند اين وضعيت را تا حدودي تغيير دهد.
اما جنبه مثبت وزير پيشنهادي امور اقتصادي و دارايي اين است كه استاد اقتصاد است و تجربه زيادي به‌خصوص در سازمان برنامه و بودجه دارد. حضور فرهاد دژپسند در سازمان برنامه و بودجه و همكاري‌اش در تهيه و تدوين برنامه ششم توسعه جزو نكات مثبت وي تلقي مي‌شود. دژپسند برنامه بسيار فشرده مبسوطي هم به مجلس ارايه داده است؛ البته اين موضوع كه يك فرد برنامه و بودجه‌اي مي‌تواند در وزارت اقتصاد كه شامل حوزه‌هاي مختلف است چه مقدار موثر باشد، مساله‌اي است كه بايد مورد بررسي نمايندگان قرار بگيرد.در مورد وزير پيشنهادي وزير راه و شهرسازي هم بايد بگويم كه محمد اسلامي تحصيلات مرتبطي دارد و در دانشگاه‌هاي معتبر خارجي در حوزه راه و ساختمان و عمران تحصيل كرده است. بخشي از سابقه كاري وي هم به حوزه وزارت راه و شهرسازي مربوط مي‌شود؛ البته بخشي از مشكلات موجود در برخي وزارتخانه‌ها و از جمله وزارت راه و شهرسازي به ادغام‌هاي غيركارشناسي مربوط مي‌شود و همه مشكل وزرا نيستند و هركسي كه بر سر كار بيايد بر اساس تعلقات و سابقه‌اي كه دارد، ممكن است به يك سمت تمايل داشته باشد.وزير پيشنهادي راه و شهرسازي توجه به مسكن را جزو برنامه‌هايش قرار داده است؛ البته نكته اين است كه نبايد توجه به مسكن از جنس توجهي كه در دولت نهم و دهم به اين بخش شد، باشد. مخاطره‌اي كه در دولت روحاني وجود داشت اين بود كه از آخوندي هم انتظار مي‌رفت كه توجهش به بخش مسكن از جنس احمدي‌نژادي يعني پوپوليستي و حساب‌نشده باشد و شايد از اين جهت بود كه آخوندي نتوانست در حوزه مسكن كار كند. اگر وزير راه و شهرسازي بعدي هم بخواهد به يك سري خواسته‌هاي تبليغاتي در بخش مسكن تن بدهد، مي‌تواند خطراتي داشته باشد.به نظر مي‌رسد كه بايد وزير راه و شهرسازي بعدي روي شهرسازي تاكيد داشته باشد، زيرا معتقدم به اين مقوله بسيار كم‌توجهي شده است. به عنوان‌مثال در تهران كه يك كلانشهر است، هويت ملي، هويت سنتي و انسان، فراموش‌شده و مقهور ماشين شده‌اند و ديگر آدم‌ها نمي‌توانند راحت در شهر تنفس كنند و قدم بزنند و به عبارتي شهر هويت ندارد؛ بنابراين در اين شرايط وزير بايد بيشتر نگاه شهرسازي داشته باشد.
عضو فراكسيون اميد مجلس