راه سخت توسعه نفت

موضوع ديگر، افزايش مراوده با چين است كه برخي معتقدند به جاي آن‌ بايد فرصت به داخلي‌ها داده شود. بايد به اين نكته توجه كرد كه سهم چين از اقتصاد دنيا‌ در 10 سال گذشته هر سال يك درصد اضافه مي‌شود. به ‌طور مثال در سال 2005 سهم اين كشور از اقتصاد جهان 3 درصد بود و در سال 2017 به بيش از 15.5 درصد رسيد. قدرت فني و تكنولوژي چيني‌ها روز به روز بهتر شده است در نتيجه ما هم مي‌توانيم از آن در جهت پيشبرد اهداف خود استفاده كنيم. چين يك كشور و شريك ايده‌آل در عرصه‌هاي مختلف‌ نفت، گاز و... براي ماست و چاره‌اي جز افزايش مراودات نداريم. امريكا كه در عرصه‌هاي مختلف ساز خودش را مي‌زند و كشورهاي غربي نيز تا به اينجا نشان دادند در برخي عرصه‌ها آهسته گام برمي‌دارند و در برخي ديگر ضعيف ظاهر شدند. اين رفتارهاي دوگانه نيازي از كشور مرتفع نمي‌كند. چين و هند گزينه‌هاي بهتري براي همكاري هستند. بايد به سمت كشورهايي رفت كه كمتر از امريكا تبعيت كنند و ملعبه كشورهاي غربي و امريكا نباشند.نكته ديگر اعتماد به نيروهاي داخلي است. اعتماد به توانمندي‌هاي داخلي در كشور وجود ندارد و اين ربطي به صنعت نفت و گاز ندارد. ايجاد انگيزه در نيروهاي داخلي(فارغ از حوزه آن) مي‌توانست به نتايج بهتري منجر شود. تا زماني كه به خود و توانايي‌هايمان ايمان نداشته باشيم، نمي‌توانيم زمام امور در صنايع و حوزه‌هاي مختلف را بر عهده بگيريم. در شرايط فعلي نيز راهي جز تكيه بر توانايي خود نداريم، در اين شرايط كشور با حالت درماندگي مواجه نخواهد شد. تنها راه اين است كه بپذيريم با تكيه بر خويشتن خويش از بحران‌ها مي‌توانيم عبور ‌كنيم.