بندگان سرمايه
چرا انسان‌ها براي انسان‌هايي ديگر كار مي‌كنند؟ اين پرسش به ظاهر ساده و ابتدايي در قلب بحث فردريك لوردون قرار دارد. لوردون براي تكميل پاسخ‌هاي ناتمام ماركس، خصوصا در برابر منظره گيج‌كننده مستخدماني متعهد و مشتاق، قسمي «انسان‌شناسي اسپينوزيستي» را به كار مي‌بندد كه نقش بنيادين تاثيرات و انفعالات را در رابطه استخدامي آشكار مي‌كند و استثمار سرمايه‌دارانه را به منزله تصرف و قالب‌ريزي دوباره ميل مجددا مفهوم‌پردازي مي‌كند. قسمي خوانش سرتاسر ماترياليستي از اخلاق اسپينوزا به لودرون اجازه مي‌دهد پنبه تمام تصورات در باب خودمختاري و خود-تعيني فردي را بزند؛ در عين حال كه همزمان ايده‌هاي آزادي سياسي و رهايي از بند استثمار سرمايه‌دارانه را حفظ مي‌كند. بندگان مشتاق سرمايه طرحي است متهورانه براي بازانديشي در سرمايه‌داري و فراروي از آن برمبناي تجربه معاصر از كار. فردريك لوردون در بندگان مشتاق سرمايه با مفروض گرفتن بخش اعظم تحليل ماركس در باب ساختارهاي كلان و ابژكتيو بسيج سرمايه‌دارانه، به چيستي و مختصات بندگي پرداخته و به لطف آراي اسپينوزا آن را از دام سوبژكتيويسم و فردگرايي نهفته در بحث لابوئسي نجات داده است. لوردون علاوه بر شناخت ابژكتيو سازوكارهاي بندگي-كه به‌درستي آن را نه امري خودخواسته، بلكه «شورمندانه» و «مشتاقانه» مي‌خواند- براي پاسخ به پرسش تعيين‌كننده عوامل انسان‌شناختي و عاطفي چرايي ماندگاري و تداوم سرمايه‌داري، به قرائتي بديع و تامل‌برانگيز از اخلاق متوسل مي‌شود تا نسخه‌اي امروزي و معاصر از تحليلي انتقادي و رهايي بخش از بندگي انسان به دست دهد. كتاب «بندگان مشتاق سرمايه: اسپينوزا و ماركس در باب ميل» نوشته فردريك لوردون با ترجمه فواد حبيبي و امين كرمي توسط انتشارات علمي و فرهنگي به تازگي منتشر شده است.