كنشگري يا مخالفان مجازي
رضا گلجاني
يكي از مشكلات ما در حوزه محيط زيست، برتري نظرات شخصي بر مطالعات علمي در نزد افكار عمومي است؛ به عبارتي در نزد افكار عمومي هركس مخالف‌تر و تندتر باشد مقبول‌تر است. اين رويه درست نيست و شايد علتش اين باشد كه كارفرماي طرح‌هاي ارزيابي مجري طرح هم هست و مردم كمتر به چنين گزارش‌هايي اعتماد مي‌كنند. ليدرهاي فكري مخالف طرح انتقال آب خزر بيش از پنج سال وقت داشتند كه موجبات انجام يك مطالعه ارزيابي اثرات محيط زيست مستقل از كارفرما را فراهم كنند. اينكه تمام دليل مخالفت بشود مصاحبه چند كارشناس سلبريتي نمي‌تواند دليل قانع‌كننده‌اي براي دولت باشد. موافقت يا مخالفت با يك طرح توسعه نياز به پشتوانه مطالعاتي دارد. اين طرح اگر اجرا شود به نظرم يكي از عللش عدم برخورد علمي مخالفان اين طرح با آن بوده است.
خودتان را بگذاريد جاي دولت، يكسو شركت‌هاي مشاور و وزارت نيرو و پيمانكاران و صنعت‌كاران و غيره با هزاران صفحه گزارش هستند (چه درست چه غلط) يك سوي ديگر چند مصاحبه در روزنامه‌ها، يكسري فحش و ناسزا و چند گروه حداكثر چند هزار نفري تلگرامي اگر مي‌خواهيم مخالفت كنيم بايد درست مخالفت كنيم تا به نتيجه برسيم. بيش از پنج سال زمان كمي نبود و متاسفانه از دست رفت. پيشنهاد داده شد كه بزرگان محيط زيستي مخالف اين طرح كه اكثريت مرتبه علمي بالايي دارند يك طرح ارزيابي اثرات مستقل از كارفرما تهيه كنند تا بشود پشتوانه مخالفت اما گويا مشغله‌ها آنقدر زياد است كه حفاظت از محيط زيست در حد مصاحبه با رسانه‌ها و چند پست تلگرامي بايد باقي مي‌ماند! تقليل دادن جايگاه كنشگري محيط زيست به مخالف مجازي بودن باعث شده است كه متاسفانه ديگر حناي مخالفان كمتر در نزد دولت رنگ داشته باشد. شايد لازم باشد ليدرهاي فكري جامعه محيط زيست به فكر تغيير نگرش‌ها باشند.