غفلت از زيرساخت‌هاي حمل و نقل

بندر چابهار به عنوان پيشاني اقيانوسي كشور ما را به 5/3 ميليارد نفر جمعيت دنيا متصل مي‌كند. ما نتوانسته‌ايم از يك دهم اين ظرفيت هم استفاده كنيم. اين بندر نيازمند پس كرانه است. خطوط ريلي، هوايي و جاده‌اي اين پس كرانه را تشكيل مي‌دهد. اما وضعيت ريل و جاده به گونه‌اي است كه جوابگوي نياز حمل و نقل كالا نيست. جاده در جاهايي به صورت لاين رفت و برگشت است و در برخي قسمت‌هاي اندك هم به صورت بزرگراه. البته وزارت راه احداث بزرگراه را از چابهار تا ميلك و از سه راهي زابل تا سرخس پيش‌بيني كرده اما كار چنداني نشده است. بايد اين وزارتخانه براي اين پروژه به دنبال سرمايه‌گذار بخش خصوصي باشد. اين مسير اگر به بزرگراه تبديل شود مي‌توان براي جابه‌جايي 3.5 ميليون تن كالا از طريق آن برنامه‌ريزي كرد. در سال جاري كه بندر چابهار از تحريم‌ها معاف شده، تعداد تصادف‌هاي رانندگي در استان سيستان و بلوچستان 400 درصد افزايش يافته است.

ظرفيت ترخيص كالا در بندر چابهار همين الان 8.5 ميليون تن كالا است. در اين شرايط بايد 6 ميليون تن كالا حتما از طريق ريلي جابه‌جا شود. در عين حال چشم‌اندازي كه دولت براي بندر چابهار تعريف كرده است ترخيص 80 ميليون تن كالا در سال است كه معنايش جابه‌جايي 60 ميليون تن كالا از طريق ريلي در آينده است. هر‌چند قرارگاه خاتم‌الانبيا سپاه پروژه احداث راه‌آهن را در دست اجرا دارد اما اين طرح 36 درصد پيشرفت فيزيكي دارد و با روند فعلي مدت‌ها طول مي‌كشد تا به نتيجه برسد. از چابهار تا زاهدان به چيزي حدود 650 كيلومتر احداث ريل نياز داريم. فعلا قرارگاه از دولت مبلغ هنگفتي طلبكار است. براي اتمام كار به 4500 ميليارد تومان اعتبار نياز است. اين در حالي است كه براي سال آينده رقمي در حدود هزار ميليارد تومان در قانون بودجه پيش‌بيني شده است. مشخص است كه با اين اعداد نمي‌تواند پروژه به نتيجه برسد. اميدواريم تقاضاي دولت براي تخصيص يك ميليون دلار از محل منابع صندوق توسعه ملي براي احداث راه آهن، جاده و تامين آب شرب سيستان و بلوچستان مورد موافقت رهبري انقلاب قرار گيرد. در اين صورت بخش زيادي از مشكلات در اين سه بخش مرتفع خواهد شد. سرمايه‌گذاري عربستان در بندر گوادر پاكستان زنگ خطر را براي ما به صدا در آورده‌است.