رقصي «چنان» ميانه ميدانم آرزوست
نويد خرم‌خورشيد
هيچ چيز نمي‌توانست به اندازه صعود شاهين بوشهر به ليگ برتر اشك را از روي گونه‌هاي مردم بوشهر پاك كند و لبخند را براي آنها هر چند موقت به ارمغان بياورد. يك هفته پس از سقوط ايرانجوان بوشهر به ليگ دسته سوم، جوانان شاهين مامور شدند تا تلخ‌كامي سقوط ايرانجوان را با شيريني صعود به ليگ برتر جبران كنند. مهم‌ترين دستاورد اين صعود شادي دل مردم بوشهر بود؛ مردمي كه بيش از هزار كيلومتر را به عشق تيم شهرشان طي كردند تا يكي از بال‌هاي شاهين باشند براي اوج گرفتن دوباره به سمت ليگ برتر به اميد اينكه اين‌بار ليگ برتر خانه‌اي هميشگي باشد براي آنها. ويسي و تيمش هم اين حضور را با برتري مقابل سرخپوشان پاكدشت قدر دانستند و پس از سال‌ها شهر بوشهر را به ليگ برتر بازگرداندند. ممكن است اين صعود و شيريني اين اتفاق براي كساني كه از فوتبال در جنوب كشور فاصله دارند يا مدت‌هاست كه بازي‌هاي تيم‌هاي بعضا بي‌تماشاچي حومه تهران را مي‌بينند خيلي قابل درك نباشد، اما بايد بدانيد كه در بوشهر و به‌طور كلي در جنوب كساني كه براي موفقيت تيم عرق مي‌ريزند هواداران تيمها هستند.
وقتي يكي از هواداران شاهين مي‌گويد ما براي اين تيم عرق ريختيم بايد بوشهري باشيد تا با تمام وجود او را درك كنيد. وقتي مديران تيمها و مسوولان ورزش استان در اتاق‌هاي‌شان زير نسيم خنك و دلنشين كولر گازي نشسته‌اند، اين هواداران هستند كه با حضورشان حتي در تمرين تيم حتي يك گام در حمايت تيم‌شان عقب نمي‌نشينند. صعود تيم‌هايي همچون شاهين بوشهر و پارس جنوبي جم به ليگ برتر تنها دلخوشي جوانان سرزميني است كه روي ثروت‌هاي اين مملكت نشسته‌اند و از همه منابع سرزمين‌شان تنها بي‌كاري، دسترسي نداشتن به آب آشاميدني، آلودگي هوا و محروميت را نصيب دارند.
از طرف ديگر حضور تيم‌هايي كه هواداران‌شان در شهر خود براي حمايت از تيم‌شان سكوهاي ورزشگاه را خالي نمي‌گذارند، يك امتياز مثبت براي ليگ برتر است و جذاب شدن اين رقابت‌ها را در پي دارد. هر تيمي وقتي پا به بوشهر مي‌‌گذارد علاوه بر اينكه بايد در زمين با شاهين رقابت كند، بايد انديشه‌اي هم براي كاستن فشار تماشاچيان اين تيم داشته باشد؛ تماشاچياني كه هيچ چيز ندارند غير از عشق به تيم شهرشان. شعار اصلي طرفداران شاهين هم نشان مي‌دهد كه تا زماني كه پاي شاهين در ميان است سرخابي پايتخت سهمي از قلب مردم اين خطه نخواهد برد. وقتي همه ورزشگاه بوشهر فرياد مي‌زنند «نه اينتر نه ميلان، فقط شاهين ايران» بايد هم ترس سراپاي هر تيمي را كه قرار است به ورزشگاه‌شان پا بگذارد را فراگيرد. درنهايت بايد گفت كه هم من و هم تمام كساني كه دل‌شان با همين صعودها خوش مي‌شود مي‌دانيم كه در اين فوتبال با اين ساختار فشل شاهين و شاهين‌ها مي‌آيند و مي‌روند و ساختار فوتبال اجازه نمي‌دهد تا چنين تيم‌هايي رشد كنند. شاهين هم نهايتا يك يا دو فصل بتواند دوام بياورد و بعد دوباره راهي ليگ يك و چه بسا پايين‌تر خواهد شد و باز هم مردم بوشهر مي‌مانند و دل خون‌شان از روزگار، اما آرزو رايگان است و ما حاضريم بر سر قلب‌مان قمار كنيم تا شايد بار ديگر «يزله» هواداران بوشهر را پس از برد ببينيم در حالي كه مرد گندمگوني در وسط آنها با تمام توانش فرياد مي‌زند: «ماشالا بچه‌آي خومون» و جمعيت هم رقصان پاسخ مي‌دهند: «هله‌ليوس هله‌يوسا.» بله ما رقصي چنان ميانه ميدانمان آرزوست.