ماجراي سيخ داغ و كباب سوخته
علي كربلايي| فدراسيون فوتبال ايران اسطوره بحران‌سازي از ناممكن‌هاست. سازمان ليگ و مسوول برگزاري مسابقاتش، به شكل بي‌رحمانه‌اي هر موضوع ساده‌اي را پيچيده مي‌كنند و از كاه، كوه مي‌سازند. پرحاشيه‌ترين فصل ليگ برتر را سپري كرديم و از اين فصل غريب فوتبال ايران، دو بازي باقي مانده است؛ نيمه‌نهايي و فينال جام حذفي. ديدار نيمه‌نهايي بين سپاهان و پرسپوليس، از هفته‌هاي پاياني ليگ برتر وارد يك جنجال شده است. از روز بازي برگشت اين دو تيم در ورزشگاه آزادي تا همين امروز كه يك روز تا برگزاري مسابقه مانده حواشي ادامه دارد. از درگيري‌هاي داخل استاديوم، تهديد سياوش يزداني در ميكسدزون گرفته تا ماجراي سهم تماشاگران در نقش جهان و تهديد تابش، مديرعامل سپاهان مبني بر انصراف سپاهان از حضور در مسابقه.
سپاهان-پرسپوليس، سال‌هاست كه از مهم‌ترين تقابل‌هاي فوتبال ايران محسوب مي‌شود. كمتر كسي است كه نداند اين ديدار از چه اهميتي برخوردار است و در حال حاضر هر دو تيم بيشترين عنوان قهرماني ليگ را در كارنامه دارند. با وجود اينكه فضا در اين فصل به‌طور كلي مسموم بوده، اما سم‌پاشي‌ها براي اين مسابقه بيش از حد تصور است. سازمان ليگ و مسوول برگزاري مسابقات اما به جاي اينكه آبي روي آتش بريزند، بر آتش اين اختلافات و حواشي دميدند. سازمان ليگ در هفته‌هاي گذشته با انتشار خبري اعلام كرد كه طبق آيين‌نامه‌اي كه پيش‌تر به باشگاه‌ها ابلاغ شده، در ديدارهاي جام حذفي، ظرفيت ورزشگاه به صورت 50–50 تقسيم مي‌شود. اين خبر فضاي رسانه‌اي ايران را منفجر كرد و ابهامات زيادي مطرح شد. اگر اين قانون وجود داشته، چرا تا امروز اجرايي نشده است؟ استقلالي‌ها به ديدار سال گذشته‌شان مقابل صنعت نفت اشاره كردند و گفتند چرا آن مسابقه 50–50 نشد؟ سپاهاني‌ها گفتند آيين‌نامه به دست ما نرسيده و اگر در آيين‌نامه آمده، آن را منتشر كنيد، در غير اين صورت به خاطر تامين امنيت منطقه از حضور در اين بازي انصراف مي‌دهند. حقوقدان‌هاي ورزش گفتند براي اينكه بتوان نظر قطعي داد، نياز است كه مانند هر جاي ديگري كه فوتبال حرفه‌اي دارد، در ايران هم از ابتداي فصل آيين‌نامه برگزاري مسابقات منتشر شود و همگان امكان دسترسي به آن را داشته باشند. هوشنگ نصيرزاده در يك گفت‌وگوي راديويي عنوان كرد كه اين قانون در سال 94 ابلاغ شده است. اين كارشناس سابق داوري كه در حال حاضر مديرعامل ماشين‌سازي تبريز است، حاضر نشد با «اعتماد» در اين مورد گفت‌وگو كند. موضع باشگاه پرسپوليس در قبال اين اتفاقات تنها سكوت بود، اما نمايندگان مجلس اصفهاني، رييس شوراي تامين اين شهر و مديرعامل سپاهان بارها و بارها گفت‌وگو و اعلام كردند كه در صورت 50–50 شدن ظرفيت ورزشگاه، اتفاقات ناگواري رخ خواهد داد. سرانجام سازمان ليگ تصميم گرفت در جلسه‌اي موضوع را حل و فصل كند. اما اميدواري حل موضوع، خيال باطلي بيش نبود، چراكه خروجي جلسه تقسيم ورزشگاه به‌صورت 70–30 به نفع سپاهان بود و تا لحظه نگارش اين مطلب، آخرين خبر همين است. اما چند مشكل وجود دارد؛ اگر در قانون گفته شده 50–50، چرا بايد 20درصد از سهم مهمان را به ميزبان ببخشند. اگر قانون 50–50 خيالي باشد و من‌درآوردي، چرا بايد 20درصد از سهم ميزبان به مهمان بخشيده شود؟ آيين‌نامه كجاست؟ چرا هيچ چيزي در اين مورد شفاف نيست؟ اين اتفاقات خسته‌كننده شده و فوتبال ايران را به سطحي آماتور رسانده است. گويا سعيد فتاحي مي‌خواسته نه سيخ بسوزد و نه كباب و با كدخدامنشي مشكل را حل كند، اما حالا سيخ آن‌قدر داغ شده كه كباب را سوزانده است. ديگر نه سيخ به درد مي‌خورد و نه كباب.
پرتكرارترين نامي كه اين فصل به گوش فوتبالي‌ها خورد، سعيد فتاحي بود. سعيد فتاحي مسوول برگزاري مسابقات است و به جرات مي‌توان گفت كمتر كسي نام خلف او را شنيده است. هيچ‌كس نمي‌داند پيش‌تر اين سمت متعلق به چه كسي بوده و چرا از زماني كه سعيد فتاحي اين عنوان را گرفته اين‌قدر مصاحبه مي‌كند. او وظيفه روابط عمومي سازمان ليگ، قانون‌گذاري مسابقات، كميته انضباطي و هر كميته ديگري كه وجود دارد و مي‌تواند وجود داشته باشد را برعهده گرفته است. فوتبالي‌هاي حرفه‌اي كه ليگ‌هاي اروپايي را با جديت دنبال مي‌كنند، هرگز نام مسوول برگزاري مسابقات لاليگا، ليگ برتر، سري‌آ يا بوندس‌ليگا را نشنيده‌اند. از ابهامات فوتبال ايران است كه چرا ليگي كه رييس دارد و وظيفه هر كس در آن مشخص است، تمام حرف‌هايش را يك نفر مي‌زند.