بدشانسي مستدام شيرهاي اطلس

بعد از درخشش و ارايه بازي‌هاي جذاب در بزرگ‌ترين تورنمنت فوتبالي دنيا، انتظار مي‌رفت شاگردان اروه رنار در جام ملت‌هاي آفريقا قهرمان شوند و بعد از سال‌ها قهرمان قاره خود لقب بگيرند. اروه رناري كه پيش از اين سابقه دو قهرماني در اين مسابقات را داشت، بازيكنان منتخب خود را با تغييرات كمي روانه اين رقابت‌ها كرد.

قبل از شروع مسابقات، با نگاه كردن به گروهي كه مراكش درآن حضور داشت، مي‌شد حدس زد كه دشوارترين تقابل شيرهاي اطلس در برابر ساحل عاجي باشد كه چهار سال قبل با رنار قهرمان قاره آفريقا شده بود. مراكش با كنار زدن ساحل عاج، آفريقاي جنوبي و ناميبيا با قاطعيت و با 9 امتياز كامل به عنوان سرگروه راهي مرحله يك‌هشتم نهايي شد.

در اين مرحله بايد در مقابل بنين قرار مي‌گرفت؛ بنيني كه با سه تساوي به عنوان يكي از تيم‌هاي سوم به اين مرحله آمد. با قرعه‌اي كه نصيب مراكش شد، پيروزي آنها و راهيابي به مرحله يك‌چهارم نهايي دور از انتظار نبود. مراكشي‌ها در مقابل زردپوشان بنين همان شيوه بازي جذاب خود را به كار گرفتند و حاكم توپ و ميدان بودند. در اكثر دقايق مسابقه مالكيت توپ را در اختيار داشتند و اجازه حمله به بازيكنان كم‌رمق بنين را نمي‌دادند. در نيمه اول حملات پر تعداد مراكشي‌ها بسان حملات‌شان در جام جهاني تبديل به گل نمي‌شدند و در طرف ديگر ميدان بنين ياراي تقابل با ستاره‌هاي مراكش را نداشت.

در ابتداي نيمه دوم باز هم تاثير ضربات ايستگاهي در فوتبال پديدار شد و بنين با يك ضربه شروع مجدد به گل رسيد تا مراكش مانند آنچه در مسابقه تيم ملي كشورمان با تيم رنار اتفاق افتاد، از نيش ضربات شروع مجدد گزيده شود. بعد از گل دريافتي اروه رنار دستور حمله بيشتر را صادر كرد تا اينكه يوسف النصيري در يك مصاف تك به تك دروازه بنين را گشود.

در حالي كه هواداران و كادر فني دو تيم انتظار دو پانزده دقيقه وقت‌هاي اضافي را مي‌كشيدند، شانس در خانه مراكشي‌ها را زد اما اين بار خود آنها از فرصت به دست آمده استفاده نكردند تا سرنوشت اين مسابقه در نود دقيقه مشخص نشود. در وقت اضافه اول با اخراج مدافع بنين فرصتي براي شاگردان اروه رنار پيش آمد كه بتوانند با نفرات بيشتر كار بنين را تمام كنند اما چنين نشد تا ضربات مرگبار پنالتي تيم برنده را مشخص كند.

شير‌هاي اطلس در تمامي آيتم‌هاي آمار و ارقام بازي برتر بودند اما بنيني‌ها با بازي بسته‌ خود صد و بيست دقيقه در مقابل آنها مقاومت كردند.

در ضربات پنالتي بازيكنان نام‌آشنا و تواناي مراكش يكي از پس ديگري پنالتي‌ها را خراب مي‌كردند و در طرف مقابل بنيني‌ها با خونسردي و با دقت توپ را وارد دروازه ياسين بونو؛ تا متوجه شويم وقتي صحبت از شانس هست، مراكش حرفي براي گفتن ندارد. هر چه كه اتفاق افتاد، پرونده اروه رنار كه از گزينه‌هاي سرمربيگري تيم ملي ايران بود، در يك تورنمنت ديگر و بدون موفقيت بسته شد.

بن عطيه، حكيمي، زياش، آمرابات و سوفيان بوفال كه نسل طلايي مراكش را تشكيل مي‌دهند بدون رسيدن به عنواني كه شايسته آن هستند، كشور مصر را ترك كردند. بدون شك اين مجموعه كه توسط رنار هدايت مي‌شد از تاريخي‌ترين تيم‌هاي ادوار فوتبال اين كشور به حساب مي‌آيد بدون آنكه به عنواني رسيده باشد. تيمي كه مربي، بازيكن و شيوه بازي جذابي داشت اما در كنار آن بدشانسي‌هاي دنباله‌دار نيز گريبان‌شان را گرفت.