ادامه از صفحه اول
ركاب زدن براي تغيير
حتما هر كدام از ما به تناسب سن، خاطراتي از پدر يا پدربزرگ‌هاي‌مان داشته‌ايم كه براي طي مسافت‌هايي چندين كيلومتري از دوچرخه استفاده مي‌كرده‌اند. حتي در تعطيلات نوروز براي دل سپردن به طبيعت پا به ركاب مي‌شدند و در مسيرهاي ناهموار رسيدن به طبيعت مجبور مي‌شدند چندبار پنجري چرخ را بگيرند. بنابراين مجهز هم سوار دوچرخه مي‌شدند كه بتوانند مسير را طي كنند. رفته رفته راه‌ها هموارتر و دوچرخه‌ها هم مجهز‌تر و مدرن‌تر شد. الان دوچرخه‌هاي مخصوص راه‌هاي ناهموار به خوبي از پس سنگ و كلوخ برمي‌آيند چه رسد به خيابان‌هاي شهر كه ديگر به راحتي قابل ترددند. حتي دوچرخه‌ها به قدري پيشرفته شده‌اند كه امكان تا شدن دارند و مي‌توان آنها را در اتوبوس يا مترو حمل كرد. متروي تهران نيز از ابتداي مرداد شرايطي را تدارك ديده است تا هر كس مايل است از مترو و دوچرخه به صورت تركيبي استفاده كند بتواند دوچرخه را به داخل واگن‌ها ببرد. امكاني كه پيش‌تر محدود به روزهاي تعطيل بود. شايد امروز همانند پدر يا پدربزرگ‌مان نتوانيم آن مسيرهاي طولاني را بپيماييم يا زندگي پرمشغله و پرشتاب امروز جايي براي ركاب زدن و رسيدن به محل كار يا بازار را از ما گرفته باشد اما فقط كافي است عادت‌هاي‌مان را تغيير دهيم. اين روزها از زبان خيلي‌ها رقم چند ده ميليون توماني دوچرخه‌ها را مانعي براي استفاده از آن شنيدم. دست‌كم در تهران امكان استفاده از دوچرخه‌هاي اشتراكي يا اجاره‌اي با تكيه بر اپليكيشن و موبايل فراهم شده است و در برخي مناطق به خوبي مي‌توان از آنها بهره گرفت. همين فرصت مي‌تواند روزنه‌اي براي تغيير باشد. بار اول مسير طولاني نپيماييم، بهتر است. ولي آنچه اين روزها به آن نياز داريم تلاش براي تغيير رويه است. رويه‌اي كه مدت‌هاست زندگي ما را به ماشين و ماشيني شدن گره زده. آن هم در شرايطي كه آمارهاي وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكي نشان مي‌دهد ايرانيان به شدت از فشار خون، چربي خون، قند خون و پوكي استخوان در رنج هستند. بنابراين به نظر مي‌رسد حتي اگر دوچرخه را به نيت تحرك بيشتر در برنامه‌هاي‌مان بياوريم اتفاق مباركي باشد زيرا كم‌كم تحرك بيشتري پيدا مي‌كنيم و شايد بيماري‌هاي ياد شده را كمتر مبتلا شويم.
دو شرط كاهش قيمت‌ها
اما در تمام مواردي كه گفته شد دو نكته بايد مورد توجه قرار گيرد: اول نحوه مديريت بازار توسط سياستگذار و دوم اقدامات سياستگذار براي كاهش نااطميناني و فضاي رواني ايجاد شده، است، چرا كه اگر ثبات قيمت مقطعي باشد، ممكن است شرايط سختي را براي اتخاذ تدابير ايجاد كند. در حالي كه اگر سياست‌ها سمت و سوي مناسبي داشته باشند، طبيعتا انتظار كاهش قيمت، انتظار درست و به جايي خواهد بود و كاهش قيمت نيز در ميان‌مدت اتفاق مي‌افتد.