نياز شهر به زنان براي احياي محله‌ها
سپيده سعيدي
فارغ از اين ذهنيت كليشه‌اي كه چه تعداد از كانديداهاي انتخابات شوراي شهر تهران را مردان تحصيلكرده با سوابق كاري مديريتي و اجرايي تشكيل داده‌اند، بي‌حساب و كتاب و دو دو تا چهارتا نگاهي به توانمندي و ظرفيت كانديداهاي زن بيندازيم.
اين روزها تهران بيش از ابرسازه‌ها به اكسيژن نياز دارد و شايد بتوان بي‌محابا و حتي شاعرانه گفت نياز به گل و طراوت دارد؛ به بوستان‌هايي مملو از كودكان خوشحال و در حال بازي و امنيتي تمام و كمال به ژرفاي امنيت آغوش يك مادر. حال بر اين باوريم كه نياز شهر به زنان آينده‌نگر براي احياي محله‌ها بيش از هر زمان ديگري احساس مي‌شود. انتخابات شوراياري‌هاي تهران در پيش است و از مجموع 5 هزار و 700 نفري كه ثبت‌نام كردند حدود 20درصد زن هستند. اين در حالي است كه هم اكنون تركيب شوراياران در تهران به گونه‌اي است كه 11درصد از شوراياران زن هستند. تهران 352 محله دارد و براي اين محله‌ها 3هزار و 186 شورايار انتخاب خواهد شد. اين وضعيت در پايتخت در حالي رقم خورده است كه در فاصله چندسال اخير زنان در دهياري‌ها خوش درخشيدند و توانستند سهم بيشتري از مديريت دهياري‌ها را از آن خود كنند.
روند حضور زنان در مديريت روستايي و در قامت دهيار در 5 دوره شوراهاي شهر و روستا روندي صعودي است؛ به گونه‌اي كه در دوره اول شوراها تنها 150 زن دهيار داشتيم. در دوره دوم دهياران زن به 400 نفر افزايش يافتند. همچنين در دوره سوم باز هم روند صعودي براي اين بخش شاهد بوديم و 888 زن دهيار شدند.
اين نشان مي‌دهد اميد مردم به مديريت متفاوت زنان بيش از پيش شده و احتمالا نتيجه قابل قبولي دريافت كرده‌اند. در فاصله سال‌هاي 90 تا 93 رشد 74درصدي براي دهياران زن رقم خورد. 9.6درصد از كرسي دهياري‌هاي كشور را زنان از آن خود كرده‌اند و در اين دوره از شوراها 3هزار و 576 زن دهيار شده‌اند.
اما به طور كلي دو مقوله يعني «دهياري» و «شوراياري» ارتباط مستقيمي با مقوله زندگي دارند. زندگي در محله‌ها جريان دارد و زنان بيشترين زمان خود را در محله زندگي خود مي‌گذرانند. عمده‌ترين فعاليت‌هاي روزمره از رساندن بچه‌ها به مدرسه يا بردن بچه‌ها به تفريح و پارك گرفته تا خريد خانه بردوش بسياري از زنان است و آنها بيشترين زمان خود را برخلاف مردان كه در محل كار مي‌گذرانند در محله زندگي مي‌گذرانند. بنابراين بيراه نيست اگر بگوييم زنان شهر را بيشتر و بهتر مي‌فهمند. زنان با شهر زندگي مي‌كنند. زنان شهر به همراه كودكان‌شان يا در دوران بارداري با روح و جسم خود معضلات مهندسي و فني شهر را لمس كرده‌اند و با محدوديت‌هايي در محله مواجه شدند؛ حال اگر در تهران زنان بيشتري بتوانند به شوراياري‌ها راه يابند از آنجايي كه بيشتر با مشكلات محله‌ها سر و كار دارند گزارش‌ها و نقدهاي بهتري به مديريت شهري ارائه كرده و از همين طريق اعضاي شوراي شهر و مديران شهري در صدد رفع آن برمي‌آيند. بايد به اين نكته توجه كنيم كه زنان بيشتر شهر را زندگي مي‌كنند تا مردان...قطعا بسياري كانديداهاي زن انتخابات شوراياري محله با انگيزه‌هاي دلسوزانه‌تر و بالاتر وارد اين عرصه شده‌اند.