شمع فروزان بمانيد
زهرا چوپانكاره
دكتر ژاله شادي‌طلب استاد دانشگاه است و كتابي دارد به نام «ارتقاي زنان به رتبه استادي در دانشگاه‌هاي ايران» كه حاصل پژوهش‌ها و مصاحبه‌هاي بسيار او است. از همان زير عنوان «راهي ناهموار و روندي كند» كه براي اين كتاب انتخاب كرده است، مي‌شود فهميد كه آن مصاحبه‌ها و پژوهش‌ها به چه نتيجه‌اي رسيده است. مهر ماه سال پيش بود كه او در گفت‌وگويش با «اعتماد» گفت: «مردها در فضاي مردانه همه‌جا راحت‌تر هستند. وقتي يك زن وارد آن فضا مي‌شود برنامه هميشگي‌شان را به هم مي‌ريزد. قطعا در دانشگاه بيشتر رعايت مي‌كنند اما يادتان نرود مگر اين روساي دانشكده‌ها از كجا آمده‌اند؟ از كره مريخ كه نيامده‌اند! قطعا از همان اعضاي هيات علمي هستند و بچه‌هايي كه با اين فرهنگ بزرگ شده‌اند.»روايت او از آن سنگ‌هاي پيدا و پنهاني كه در مسير زنان براي رسيدن به رتبه‌هاي بالاي علمي وجود دارند، به نوعي ديگر حكايت آموزش و پرورش است با بيشترين سهم از زنان شاغل در دستگاه‌هاي دولتي. 500 هزار زن در وزارتخانه‌اي كار مي‌كنند كه اغلب آنها را در همان كسوت «معلم، شمع فروزان» مي‌خواهد و صحبت از مديريت كه مي‌شود ديگر اين شمع‌هايي كه يك روزي پاي تخته‌هاي سياه و سفيد به قول دوستان «مي‌سوزند و آب مي‌شوند و به زندگي كودكان روشنايي مي‌بخشند» به حساب نمي‌آيند. در سمت راست همين ستون كوچك مي‌توانيد عددها را بخوانيد و ببينيد سهم زنان كه اكثريت نيروهاي آموزش و پرورش را تشكيل مي‌دهند از مديريت‌هاي منطقه‌اي و استاني چقدر نحيف است. 21 سهم مدير زن مناطق آموزش و پرورش از 750 منطقه موجود انگار در سايه اين تفاوت بزرگ بلعيده مي‌شود، به چشم نمي‌آيد.از كل استان‌هاي كشور حالا چهارمحال و بختياري تنها استاني است كه مديركل زن دارد و اسفند ماه سال گذشته وزارت آموزش و پرورش همين عدد «يك» را چنان با شعار گراميداشت روز زن اعلام كرد كه انگار نه انگار اين عدد كمترين سهمي است كه زنان آموزش و پرورش از مديريت استان‌ها دارند. با همه اين احوال و ارقام باز هر بار كه در اين سال‌ها رييس‌جمهوري مي‌آيد و مي‌رود و كابينه‌اي انتخاب مي‌كند و گزينه‌اي مي‌خواهد روي ميز بگذارد همواره يك «گزينه زن» فرضي براي اين وزارتخانه وجود دارد؛ گزينه‌اي كه همواره مطرح است و هيچ‌وقت انتخاب نمي‌شود. گزينه‌اي كه در واقع وجود خارجي ندارد.