چراغ روشن خانه نيما

توجه به حفاظت و نگهداري از آثار گذشته بزرگان، جز آثار ذهني و فرهنگي و تاليفات آنها، مانند نگهداري از وسايلي كه آنها استفاده مي‌كردند يا محل سكونت‌شان، موضوع بسيار مهمي در حوزه ميراث فرهنگي است. از اين جهت خبر احياي خانه نيما يوشيج يكي از اين اتفاقات مهمي است كه اين روزها منتشر شده است.

ارزشمندي و بزرگي نيما يوشيج بسيار بيشتر از تمام توجهاتي است كه اين روزها در جامعه ما نسبت به اين شاعر بزرگ وجود دارد.

نگهداري از خانه شخصيتي مانند نيما ما را با كيفيت زندگي او آشنا مي‌كند. مثل اينكه محل زندگي‌اش چطور بوده، از چه خصوصيات و امكاناتي استفاده مي‌كرده و در كل ما را با روش زيست چنين فرد فرهيخته‌اي آشنا مي‌كند. اصلاح چنين خانه‌هايي موجب گردآوري آثار اين بزرگان نيز مي‌شود. علاوه بر اينكه ممكن است هنوز بعضي از لوازم زندگي‌اش همچنان در دسترس باشد كه مي‌توان آنها را مانند يك موزه در آن خانه مرتب كرد، رفته رفته آثار ديگري كه نزد اشخاص وجود دارد، ‌آثار باقيمانده‌اي كه ممكن است در يك انتشاراتي به يادگار مانده باشد يا نقدهايي كه بر آثار او وجود دارد در اين محل گرد هم مي‌آيد. همچنين باعث گرد آمدن علاقه‌مندان به اين امور نيز مي‌شود. علاقه‌مندان به اين خانه مراجعه مي‌كنند و با يكديگر ملاقات مي‌كنند، راجع به آثارش صحبت مي‌كنند، آن را نقد مي‌كنند و با افرادي كه در اين حوزه اطلاعات بيشتري دارند، آشنا مي‌شوند. به اين ترتيب در خانه نيما گعده‌اي مي‌شود براي علاقه‌مندان به ادبيات و تمام اينها باعث جهت‌گيري و رشد فرهنگي مي‌شود.

عنصر مهم ديگر مساله تداوم سنت‌هاي زيست ماست. با وجود سرعت بالاي تحولات در سطح جامعه، بسياري از آثار گذشته از بين مي‌رود و ما كمتر فرصت اين را پيدا مي‌كنيم از آنها به درستي مراقبت كنيم. حداقل پرداختن به آثار شاخصي كه متعلق به افراد فرهنگي جامعه است، اين امكان را فراهم مي‌آورد سنت زيستي كه در كشور بوده، امكان تداوم پيدا كند. ضمن اينكه نوعي از اميدواري، علاقه‌مندي و اشتياق در فرهيختگان امروز جامعه ايجاد مي‌شود؛ هنگامي كه مي‌بينند جامعه، سپاسگزار گذشتگان است و نسبت به كساني كه از بين ما رفته‌اند پاسداري مي‌كند و به آنها علاقه‌مندي نشان مي‌دهد. نمونه‌هايي از اين دست مانند چراغ‌هاي روشني در سطح شهر هستند. چراغ‌هايي كه وقتي تعدادشان افزايش بيابد در حقيقت روح به جامعه دميده مي‌شود.