ما مقصريم

اول؛ ما مقصريم. از هر سمت كه به اوضاع امروز تئاتر نگاه كنيم به نتيجه افكار خودي‌ها برمي‌خوريم. روزگاري به ياد مي‌آيد كه بعضي از همين دوستان تئاتري در سالن مشاهير مجموعه تئاترشهر گرد آمدند كه جاده تئاتر خصوصي و خصوصي‌سازي در تئاتر هموار شود. متوجه هستم حقيقت يك زاويه ندارد و بايد پذيرفت به تعداد آدم‌ها حقايقي وجود دارد، يكي‌اش همين ماجراي خصوصي‌سازي در تئاتر. بعضي از اين بندگان خدا تصور مي‌كردند با تحميل فشار به گروه‌هاي تئاتر براي رسيدن به خودگرداني اقتصادي و كسب استقلال مالي، استقلال راي و نظر هم به وجود مي‌آيد. يعني خيال! ابتدايي اين بود كه استقلال مادي مقدمه‌ عبور از سد مميزي و باز شدن دست هنرمند در خلق است، غافل از اينكه به مرور زمان درآمدزايي هم به مانع دومي پيش پاي گروه‌ها بدل شد. از اينجا به بعد اگر كسي پول نداشت اصولا موفق به پرداخت هزينه‌هاي تمرين و پيش‌توليد نمي‌شد. حتي افرادي كه سرمايه‌اي داشتند نيز معلوم نبود بتوانند تجربه اول را به دوم برسانند. تا به اينجاي بازي رسيده‌ايم كه هزينه‌هاي سنگين توليد مي‌تازد و مميزي هم جلوتر از آن مي‌رود. دوم؛ خبر رسيده كه قرار است گره دريافت ماليات از تئاتري‌ها محكم‌تر شود. يعني ماجرا به همين‌جا ختم نشده و اين كلاف سر دراز دارد. در پيش‌نويس لايحه اصلاح بعضي قوانين و مقررات مالياتي توسط سازمان امور مالياتي كشور كه به تازگي منتشر شده
به صراحت عنوان شده بعضي بندهاي قانون مذكور حذف خواهد شد. بندهايي كه مشخصا فعاليت‌هاي فرهنگي-هنري زيرنظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي را مشمول پرداخت ماليات قرار مي‌دهد و به اين ترتيب بايد با معافيت مالياتي فعاليت‌هاي هنري كه پيش از اين هم به صورت نصف و نيمه وجود داشت خداحافظي كنيم. اينجا گرچه جامعه تئاتري برخلاف بسياري موارد پيشين تاثيري در مساله به وجود آمده نداشته و گروهي از دل همين قشر نقش جاده صاف‌كن را برعهده نگرفته‌اند، اما سكوت دست‌اندركاران و مديران در برابر وضع قوانين مالياتي تازه چندان كم از همراهي با آن ندارد. كسر 25درصد ماليات از فروش آثار هنري به اضافه كسر 9درصد ماليات بر ارزش افزوده رقمي است كه كمر توليد‌كنندگان آثار هنري و خلاقه را خواهد شكست. سوم؛ به‌زودي نمايشي در سالن اصلي مجموعه تئاترشهر به عنوان يك مركز دولتي روي صحنه مي‌رود كه توليد‌كنندگانش بهاي 90 هزار توماني را براي بليت تعيين كرده‌اند. گرچه سپردن تعيين بهاي بليت به گروه‌ها در سالن اصلي تئاترشهر از چند سال قبل آغاز شد و حدود پنج سالي هست مديران اين مجموعه طوري برخورد مي‌كنند كه گويي ساز و كار خصوصي بر سالن اصلي حاكم است. به اين ترتيب روز به روز شاهد فشار بيشتر به مردم و گروه‌ها خواهيم بود و دولت هم به‌سادگي از پرداخت حمايت كنار مي‌كشد. چهارم؛ بودجه هنرهاي نمايشي از
60 ميليارد كلامي در سال 95 به 20 ميليارد واقعي در سال 98 تقليل يافت. هزينه توليد روي دوش مردم و هنرمندان قرار گرفت. قرار است ماليات هم دريافت شود، بليت سالن اصلي تئاترشهر گران شد و هنرمندان همچنان سكوت كرده‌اند. ما مقصريم.