نيمه تاريك ماه؛ مخاطرات يك مواجهه (يك نوشتار پيراموني)
تكنولوژي عليه انسان
-وقتي ما خود را به صراحت در معرض ماهيت تكنولوژي قرار مي‌دهيم به ناگهان خود را درگير فراخواني آزادي‌بخش مي‌يابيم. (هايدگر- پرسش از تكنولوژي صفحه 20/ ترجمه شاپور اعتماد)
آنچه در اين نمايش علنا و موكدا هويداست، نگره تسلط فراگير سوژه تكنولوژي به عنوان فاعلِ تكين، خشن و تاثير غيراخلاقي آن در زيست- جهان فعلي آدميان است.
سوژه تكنولوژيم داناي اسرار و افشاگر آنچه نبايد، است عاملي وانهاده كه در عين حال فريب‌مان مي‌دهد، بر ما سوار مي‌شود و پيش و بيش از ما مي‌داند.
ضيافتي برپاست؛ آشكارا از آغاز بر پايه گزش و شوخ چشمي. يك ميهماني ساده در خانه‌اي ساده با افرادي ساده. پس چه چيز جلب‌توجه مي‌كند؟
پرسش اساسي اثر در چيست؟
علنا در يك فراخوان آزادي‌بخش!
التهاب به ناگهان و البته پرشتاب مي‌آغازد. فيگور تكنولوژي خود را بر همه چيز حاكم مي‌كند!
يك بازي- تعرض آغاز مي‌شود!
عامل تكنولوژيك به عنصر اصلي پيشبرنده درام تبديل مي‌شود! سوژه‌اي كه ظاهرا در غياب بود رسما و علنا به ميان درام كشيده است! عرصه تعرضي خودخواسته ضرب‌آهنگ درام را شكل مي‌‌بخشد. «انكشافي كه بر سراسر تكنولوژي جديد حاكم است، خصلت در افتادن معناي تعرض را دارد. (همان، صفحه 11)
از لحظه مواجهه با كشف حجابي طرفيم كه لحظه به لحظه بر التهاب آن افزوده مي‌شود و قدرت عريانگر- ويرانگر سوژه تكنولوژيك و نسبت قريب و غريب آن با آدميان هويدا مي‌شود. تعرض عامل تكنولوژيك آنچنان بر وجود اشخاص نمايش چنگ مي‌اندازد كه به محض مواجهه با آن از آنچه نزد ديگري ساخته‌اند تهي مي‌شوند و واقعيت عريان خود و ديگري را مي‌يابند. درام آشكار در پي نماياندن استيلاي حداكثري عامل تكنولوژيك بر زيست هر روزه است.
آنچه در كانون نمايش مي‌گذرد نه صرفا نسبت افراد با هم و نقاب در نقاب بودن‌شان بلكه نسبت انسان اكنون با سوژه تكنولوژي است؛ بحث بر سر تسلط افسارگسيخته و غيراخلاقي تكنولوژي دم‌دستي به مثابه داناي كلي به غايت نامطمئن و تماميت‌خواه است كه روز به روز در حال فربه‌تر شدن و آسيب به روابط انساني است.
«معاصر كسي است كه نگاه خيره خود را مستقيما به زمان خويش مي‌دوزد، البته اين كار نه براي مشاهده نور و روشني آن، بلكه كاملا برعكس براي ادراك عظمت و تاريكي اين زمان است. (آگامبن- معاصر چيست؟ ترجمه ياسر همتي- ص 7)
درام درافتادني است از آغاز تاريك و تراژيك با سوژه تكنولوژيك و نماياندن وضعيت مخاطره‌آميز رويارويي صريح و بي‌پروا با آنچه انسان اكنون در مواجهه حداكثري با آن قرار دارد. شخصيت‌ها گام به گام از خود برساخته‌شان تهي مي‌شوند و با آنچه واقعا هستند در موقعيتي سخت دردناك مي‌غلتند. آنچه در نمايش مي‌آيد دركي است به وضوح امروزين از چنبره تكنولوژي بر تمام شئون زيست انسان اكنون و لغزان بودن روابط ميان فردي و تحت‌الشعاع بودن حداكثري‌اش در مغاك تكنولوژي.