نيمكت‌هايي از غرب و شرق با مربي‌هاي بيمار
سرطان و فوتبال، دشمنان هميشگي
علي كربلايي
حضور ميهايلوويچ روي نيمكت بولونيا در سري آ ايتاليا همه را تحت تاثير قرار داده. سينيشا ميهايلوويچ، سرمربي بولونيا، مبتلا به سرطان خون است و به‌رغم پيگيري مراحل سخت درمان و بستري شدن‌هاي طولاني مدت در بيمارستان، دست از هدايت تيم نكشيده و همه چيز را زير نظر دارد. باشگاه بولونيا بعد از اينكه او در بيمارستان سنت اوروسولا اين شهر بستري شد، در اقدامي فوق‌العاده تاثيرگذار، او را در راس امور فني باشگاه حفظ كرد و تمام تمهيدات لازم را براي اينكه او با كمترين فشار ممكن كار كند فراهم كرد. ميهايلوويچ از تلويزيون اتاقش در بيمارستان تمرينات را پيگيري مي‌كند و گهگداري كه به مرخصي مي‌آيد، در كمپ نيكولا گالي شاگردانش را زير نظر مي‌گيرد. او پنجشنبه از بيمارستان مرخص شد و چند هفته‌اي در خانه و محل كارش حضور خواهد داشت. اما ميهايلوويچ تنها مربي سرطاني حال حاضر فوتبال جهان نيست. آن سوي دنيا و در كره جنوبي، يو سانگ چول، ستاره سابق تيم ملي كه سابقه حضور در نيمه‌نهايي جام جهاني 2002 را هم در كارنامه دارد، سرمربي اينچئون يونايتد است. سانگ چول مبتلا به سرطان پانكراس است و مراحل اوليه درمان را از دست داده و الان در مرحله چهارم است. سرطان او متاستاز كرده و از پانكراس، به ساير نقاط بدن سرايت كرده است. سانگ چول مدتي در بيمارستان بستري بود و تيمش در كي‌ليگ كره، وضعيت مناسبي ندارد. آنها از دو بازي پاياني بايد حداقل يك برد به دست بياورند و با توجه به نتايج رقبا، اميدوار به بقا باشند. سانگ چول اميدوار است علاوه بر حفظ تيمش، سلامتي‌اش را هم به دست بياورد. او در كنفرانس خبري چند روز پيشش اعلام كرد: «من همه سعي خودم را خواهم كرد تا تيم را در دسته اول نگه دارم. هرگز از تلاش براي حفظ تيمم دست برنخواهم داشت و در تلاش براي مبارزه با سرطان و به دست آوردن سلامتي‌ام هم كنار نخواهم كشيد.»
فروردين 98 هم با خبر سرطان خون مربي سويا آغاز شد. خواكين كاپاروش 63 ساله كه به‌طور موقت هدايت سويا را بر عهده داشت، در كنفرانس خبري بعد از شكست وايادوليد در زمين خودي به خبرنگاران گفت: «من سرطان خون دارم، اما مي‌خواهم مانند يك انسان عادي زندگي كنم و از حرفه‌ام لذت ببرم. تا به حال هيچ دوره درماني را طي نكرده‌ام و از فرصتي كه باشگاه براي ادامه فعاليت روي نيمكت سويا به من داده، متشكرم.» او انتهاي فصل گذشته فوتبالي از سمتش بركنار شد و جايش را به خولين لوپتگي داد تا مراحل درمانش را آغاز كند.
سرطان بين فوتباليست‌ها و مربي‌هاي فوتبال در سال‌هاي اخير تبديل به اپيدمي شده و به نسبت گذشته بيشتر شاهد مبتلا شدن ورزشكاران حرفه‌اي به سرطان هستيم. سرطان داستان‌هاي تلخ و شيريني در فوتبال ساخته كه در ادامه به چند مورد از مشهورترين‌هاي‌شان خواهيم پرداخت.
تيتو ويلانوا، پوزخند سرطان به فوتبال
برنامه بارسلونا واضح و روشن بود، بعد از پايان دوران حضور پپ گوارديولا در بارسلونا، دوران تيتو ويلانوا آغاز مي‌شد. مرد اول نيمكت كاتالان‌ها بعد از گوارديولا كه با ترك بارسا توسط پپ، به تنهايي سكاندار بارسلونا شد اما خيلي زود اخبار بدي پخش و مشخص شد كه تيتو سرطان دارد. زماني كه قرار بود زير تيغ جراحان برود، گفت: «من آنقدر مطمئن بودم كه وقتي داشتم به اتاق عمل مي‌رفتم، انگار دارم براي قهوه خوردن مي‌روم. من دو فرزند 14 و 17 ساله دارم كه هنوز به من نياز دارند.» تيتو با قدرت زيادي مقابل سرطان ايستادگي مي‌كرد اما مشكل او جدي‌تر از اين حرف‌ها بود و بيماري به سرعت در حال گسترش بود. او يك‌بار با جراحي تصور كرد كه بيماري سرطان غدد لنفاوي را شكست داده، اما بعد از مدتي اين بيماري عود كرد و يك فصل بارسا تقريبا بدون حضور او روي نيمكت گذشت. هرچند سرانجام او پايان فصل 2013 به نيوكمپ بازگشت و با بازيكنانش جشن قهرماني گرفت. او يك‌سال بعد بر اثر همين بيماري جانش را از دست داد.
آبيدال، لبخند فوتبال
بيماري سرطان كبد مي‌توانست فوتبال و حتي زندگي آبيدال را تمام كند. اما او مبارزه كرد، جنگيد و موفق شد و پاداش اين موفقيت علاوه بر ادامه زندگي، بالا بردن جام ليگ قهرمانان اروپا به عنوان كاپيتان بارسا بود. كارلس پويول به عنوان كاپيتان اول تصميم گرفته بود كه براي روحيه دادن به آبيدال، او جام قهرماني را بالاي سر ببرد. آبيدال بعد از بازگشت به ميادين به تيم ملي فرانسه هم دعوت شد. آبيدال در حال حاضر در كادر مديريتي باشگاه بارسلونا حضور دارد.
آچربي، مردي كه سرطان را به زانو درآورد
شكست دادن سرطان به خودي خود كار سختي است و زماني كه اين بيماري بازمي‌گردد، شكست دادن دوباره‌اش كار وحشتناكي به شمار مي‌رود. اما فرانچسكو آچربي بعد از اينكه اولين بار سرطان بيضه را شكست داد، وقتي فكر كرد زندگي درست شده و مي‌تواند با قدرت به كارش در باشگاه و تيم ملي ادامه بدهد. اما زماني كه گمان مي‌برد همه چيز خوب پيش رفته، سرطان دوباره برگشت. سرطان بيضه، فرانچسكو آچربي را رها نمي‌كرد و او مجبور شد بار ديگر به مبارزه با اين بيماري برخيزد. تنها چند ماه بعد از اينكه سرطان را شكست داده بود، تست دوپينگش مثبت اعلام شد. آچربي به نتيجه تست اعتراض كرد و پزشكان باشگاه ساسولو معتقد بودند همه چيز به سرطان برمي‌گردد و اعتقاد درستي هم داشتند. آچربي، بار ديگر مبتلا به سرطان شده بود. خود او در مورد وضعيتش گفت: «ابتدا فكر كردم كه شكست خورده‌ام. ديگر هدفي پيش رويم نداشتم و نمي‌خواستم بجنگم. اما بعد جنگيدم، اول با سرطان و بعد براي پس گرفتن جايگاهم در زمين.» او آنقدر جنگيد تا نه تنها سرطان را شكست داد، بلكه به تيم ملي ايتاليا هم دعوت شد. 21 سپتامبر 2014، دقيقا 294 روز بعد از اينكه سرطانش براي دومين بار تشخيص داده شد، در تساوي بدون گل ساسولو مقابل سمپدوريا به ميدان رفت و يك ورزشگاه به افتخار او ايستاد و تشويقش كرد.