اميد به تغيير
برخي به‌جاي رييس‌جمهوري، تنها يك «تداركاتچي» مي‌خواهند. دوره اخير نيز شاهد اين رويه بوديم و اين فضاسازي‌ها بر بحث سياست خارجي متمركز شد، چنان‌كه به‌‌رغم تلاش‌هايي كه براي به ثمر رساندن برجام انجام شد و باوجود آنكه اين تلاش‌ها به نتيجه رسيد و توافق هسته‌اي حتي به تاييد رهبري و زيرنظر ايشان به امضا رسيد اما در ادامه سعي شد با اقداماتي، مانع استفاده از دستاوردهاي برجام شوند تا كشور از نتايج و گشايش‌هاي اين توافق بهره‌برداري كند تا مبادا مردم اين دستاورد را ناشي از عملكرد دولت منتخب ملت بدانند، چنان‌كه يكي از مهم‌ترين مصوبات مجلس دهم، تصويب لوايح چهارگانه مربوط به FATF بود اما متاسفانه برخي تلاش‌ها مانع
به نتيجه رسيدن اين مهم شد و درنتيجه كار مهم مجلس دهم، ناتمام جلوه كرد.
در چنين شرايطي است كه ملت نسبت به حضور پاي صندوق‌ها دچار ترديد مي‌شوند و احساس مي‌كنند قوا و نهادهاي انتخابي فاقد اثربخشي لازم و كافي است. اما آيا اين شرايط غيرقابل‌تغيير است؟! اعمال اين تغيير به باور من، كاري است بسيار دشوار اما نشدني نيست. شخصا نسبت به بهبود فضا نااميد نيستم و باور دارم كه انجام و تحقق اين تغييرها شدني است و اگر چنين نبود، بار ديگر خود را درمعرض راي و انتخاب ملت قرار نمي‌دادم. با اين همه اما باور دارم كه براي بهبود اين فضا و از بين بردن غبار يأس و نااميدي ملت، عزم و اراده‌اي جدي لازم است؛ اراده‌اي ازسوي بزرگان نظام و رهبري و مجموعه حاكميت تا بتوان اين شرايط را دگرگون كرد.
فراموش نكنيم كه نااميدي گناهي كبيره است و شخصا معتقدم ما همه محكوميم به اميدواري؛ چراكه نااميدي براي هر كنشگر سياسي، نوعي انتحار است و شايسته كنشگري و سياست‌ورزي نيست.