مسابقه قايق‌هاي بادباني سيدني‌هوبارت از پنجشنبه
26 دسامبر آغاز شده و تا واپسين روز سال 2019 ميلادي ادامه خواهد داشت. مسير اين مسابقه مسافتي حدود 1163 كيلومتري از بندر سيدني در استراليا تا هوبارت در تاسماني را شامل مي‌شود و 157 قايق بادباني رقابت نفس‌گيرشان را با گذر از آب‌هايي بسيار خطرناك، بي‌رحم و غيرقابل پيش‌بيني آغاز كردند. يك روز و 18 ساعت و
20 دقيقه و 24 ثانيه زمان كافي بود تا كومنچه، به عنوان اولين قايق از خط پايان عبور كند. اينفوتراك، دومين قايقي بود كه از خط پايان در درياي تاسماني عبور كرد. اينفوتراك حدود 45 دقيقه ديرتر از كومنچه به خط پايان رسيد. سومين قايق بادباني كه از خط پايان اين مسابقه عبور كرد، wild oats xi بود. اين قايق كه يكي از قهرمان‌هاي سابقه‌دار اين مسابقه است، در سال 2008 ركورد سرعت اين مسابقه را شكست. در آخرين روز هفته گذشته گزارشي كوتاه از اين مسابقه در صفحه 14 روزنامه اعتماد با تيتر «در بي‌كران دريا، بر بادهاي شرقي» منتشر شد. در ادامه به‌طور مفصل به قايق‌هاي قهرمان، مسير مسابقه، دلايل شركت در اين مسير سخت و طاقت‌فرسا، مخاطرات اين مسابقه و ساير موارد جذاب مربوط به آن مي‌پردازيم.
سيدني‌هوبارت تمام نشده
با وجود اينكه بسياري از قايق‌ها از خط پايان عبور كرده‌اند و قايق‌هاي اول تا سوم مشخص شده‌اند، جمع كثيري از شركت‌كنندگان هنوز در آب‌هاي بين سيدني تا هوبارت هستند و فاصله زيادي تا خط پايان دارند. در واقع سيدني‌هوبارت آنقدر مسابقه مهمي است كه هدف بسياري از شركت‌كنندگان تنها حضور در جمع بهترين ناخداها و ملوان‌هاي دنياست و به پايان رساندن اين مسابقه، چالشي بسيار بزرگ براي شركت‌كنندگان است. مي‌توان اين مسابقه را چيزي شبيه به ماراتن دانست كه به پايان رساندن آن براي بسياري از حاضران موفقيت محسوب مي‌شود. هر تيمي كه موفق شود تا 31 دسامبر از خط پايان عبور كند، نامش در بين قايق‌هايي كه اين مسابقه را با موفقيت به پايان رسانده، ثبت مي‌شود.
قهرماني، پاداش قمار كومنچه
جيمز كووني، پسر اسكيپر كومنچ طبق سنت ديرينه ملوان‌هاي حاضر در اين مسابقه، بعد از اينكه موفق شد با ناخدايي فوق‌العاده‌اش قايق بادباني‌اش را به عنوان اولين قايق به خط پايان برساند، به رودخانه انداخته شد. اين شيوه خوشحالي براي كساني كه عمرشان را در دريا سپري كرده‌اند، چندان خطرناك نيست، اما اين خوشحالي خاص جيمز دليل ديگري هم دارد. او روي برنده شدن تيمش قمار كرد و لحظه‌اي كه بين قايق‌هاي برتر در نزديكي ساحل بود، از جمع آنها جدا شد و از ساحل فاصله گرفت. اين اتفاق يك ريسك بزرگ بود، جيمز در حال طولاني‌تر كردن مسير براي تيمش بود، اما اتفاقي كه دلش مي‌خواست رخ داد؛ باد شمال شرقي بر بادبان‌هاي كومنچه افتاد و اين قايق با سرعتي ماورايي به سمت خط پايان حركت كرد. اتخاذ چنين تصميم‌هايي در گيرو‌دار قهرماني، آن هم در شرايطي كه رقباي سرسختي مثل wild oats xi از شما پيش افتاده‌اند، بسيار سخت است. كومنچه در بسياري از لحظات اين مسابقه جزو گروه پيشتاز و در چهار ساعت پاياني يكه‌تاز اين نبرد دريايي بود.
اين سومين قهرماني كومنچه در پنج سال اخير بود. كومنچه يك قايق بسيار مدرن است كه ساخت آن
15 ميليون دلار هزينه در برداشته. جيمز كووني در مورد اين مسابقه گفت: «در تمام طول مسير تمام خدمه را روي عرشه مي‌خواستيم. اين براي ما شبيه به يك عمل جراحي سنگين و سخت بود. بايد تمام وقت دقت عمل به خرج مي‌داديم تا اجازه ندهيم كسي از ما پيشي بگيرد. بديهي است كه چنين كاري باعث تسكين و آسايش تيم نمي‌شود، اما حالا آنها از همه خوشحال‌تر هستند و قهرماني‌شان را جشن مي‌گيرند.» او در مورد اقدامات ريسكي‌اش گفت: «خوشبختانه همه چيز مطابق انتظار ما از هوا و وزش باد پيش رفت. لحظه به لحظه اطلاعات هواشناسي را چك مي‌كرديم و سرانجام پاداش اين كار را گرفتيم.» در نزديكي سواحل تاسماني، يك شئي ناشناخته با كومنچ برخورد كرد و باعث شد براي دقايقي گروه دچار سردرگمي شود. كووني در اين مورد مي‌گويد: «اين لحظات بسيار دراماتيكي بود. ما توقع چنين چيزي را نداشتيم و نمي‌دانستيم چه چيزي به بادبان‌مان چسبيده است.»
اتفاقات غيرمنتظره سيدني‌هوبارت
در مسابقه قايق‌هاي بادباني، تنها چيزي كه مي‌توانيد انتظارش را بكشيد، اتفاقات غيرمنتظره است. قايق بادباني اسكالي‌واگ براي ساعاتي پيشتاز مسابقه بود، اما خبرنگاران و تماشاگراني كه به دنبال گروه اصلي در حركت بودند، به ناگاه ديدند كه بادبان‌هاي اسكالي‌واگ در حال جمع شدن است و اين قايق به سمت عقب حركت مي‌كند. ويت، ناخداي قايق در اين مورد گفت: «در بهترين شرايط بوديم و همه چيز به بهترين نحو ممكن پيش مي‌رفت كه با يك برخورد اتفاقي متوقف شديم. چندين و چند بار برخورد سهمگين داشتيم و تا زماني كه بفهميم چه اتفاقي رخ داده، يك كوسه را كشته بوديم. براي اينكه موفق به ادامه مسير شويم، مجبور شديم بادبان‌ها را باز كنيم تا كوسه را از قايق جدا كنيم.» ويت، براي دومين سال پياپي است كه رقابت قهرماني را در آخرين لحظات مي‌بازد. اسكالي‌واگ سال 2018 هم به دليل برخورد با يك قايق ديگر، در حالي كه پيشتاز بود از مسابقه اخراج شد. ويت در اين مورد مي‌گويد: «من هرگز از كسب هيچ نتيجه‌اي در زندگي‌ام ناراحت نبوده‌ام، زيرا مي‌دانم كه هيچ كار اشتباهي انجام نداده‌ايم و تنها شانس با ما همراه نبوده.»
Alive نويد زنده بودن يك تيم
يكي از الهام‌بخش‌ترين اتفاقات اين مسابقه، قايق بادباني Alive بود. بسياري از خدمه اين قايق را افراد معلول تشكيل مي‌دهند. اين قايق موفق شد در نهايت در بين كساني كه بيشترين پيشتازي را در طول مسابقه داشتند، دوم شود. اين عنوان در يكي از سخت‌ترين مسابقات جهان به تيمي رسيده كه اعضايش را افردي عمدتا داراي معلوليت تشكيل مي‌دهند.
آتش‌سوزي‌ها تاثيري بر مسابقه نداشت
در حالي كه گماني‌زني‌ها مبني بر اين بود كه موجي از مه‌دود غليظ در مسير اين مسابقه وجود داشته باشد، اما در دو روز نخست چنين چيزي ديده نشد. دولت استراليا يك ماه پيش مسابقات بالن‌سواري را لغو كرد و مسابقه بيگ‌بوت كه مربوط به قايق‌هاي بادباني است و بابت نگراني شديدي كه در مورد دود غليظ در دريا وجود داشت، لغو شد. آتش‌سوزي‌هاي استراليا بسيار هولناك بوده و جنگل‌هاي بسياري در سراسر اين قاره از بين رفته‌اند.
اولين قايق بومي مسابقات
ورزش هميشه بخشي بزرگ از زندگي مارتين واكر بوده. او از روزهايي كه يك پسربچه بوده دريانوردي مي‌كند و برادر لويد واكر، ملي‌پوش راگبي استرالياست. مارتين خلاف برادرش اقيانوس‌ها را براي پيشرفت انتخاب كرده و حالا تبديل به نماد مردمش شده است. مارتين براي اولين‌بار پرچم يك قبيله بومي استراليايي را در اين مسابقه بالا برد. او كه حالا تاريخ‌ساز شده به گاردين گفته: «مي‌دانم كه ملت من، مردمان آب شور هستند. ملت يوين، همواره در حاشيه آب‌هاي شور زندگي كرده‌اند. من در تمام عمرم قايقراني كرده‌ام. تمام خانواده‌ام تمام عمرشان قايقراني كرده‌اند، هرچند تصور مي‌كنم برادرم هرگز علاقه‌مند به دريا نبوده.» Tribal Warrior قايق بادباني مارتين است و اغلب كساني كه او را در اين مسير همراهي مي‌كنند، افراد بومي هستند كه بين
40 تا 64 سال سن دارند. مارتين مي‌گويد: «اين تيم منتظر است به عنوان اولين گروه بومي شركت‌كننده در اين مسابقه ثبت شود. ما نماينده تنگه تورس در اين مسابقات هستيم.» يكي از ملوان‌هاي اين قايق مي‌گويد: «حضور در باكسينگ دي (چند روز پياپي كه اين مسابقات برگزار مي‌شود) بسيار هيجان‌انگيز است. در اين زمان از سال ما درگير ساخت و ساز، پيش‌بيني وضعيت آب و هوايي و پيگيري امور هستيم. هر چه از ساحل دورتر مي‌شوم، آرامش بيشتري مي‌گيرم. به خصوص كه پسردايي، پسر و البته همسرم كنارم در اين تيم باشند. اين يك امتياز فوق‌العاده است كه در آب‌هاي محلي‌مان يك رويداد بين‌المللي را برگزار مي‌كنيم.» يكي ديگر از ملوان‌ها در مورد اين رويداد گفت: «ما سال جالبي از نظر دريانوردي پشت سر گذاشته‌ايم. آمادگي فوق‌العاده زيادي داريم و در تمام رويدادها بهترين فرم‌مان را داشته‌ايم. ما برنامه بسيار سازمان يافته‌اي براي اين مسابقه داشتيم و مدت‌ها اين مسابقه را براي خودمان بازسازي كرديم.» افراد بومي در استراليا از تمام حقوق شهروندي برخوردار نبوده‌اند و در سال‌هاي اخير با مبارزاتي كه انجام داده‌اند، موفق به همسان‌سازي حقوق‌شان با مهاجران اروپايي شده‌اند.
تكامل قايق‌ها
خيلي چيزها از نظر فناوري تغيير كرده و در هفتاد و پنجمين دوره اين مسابقات، قايق‌ها هيچ شباهتي به آنچه در دوره‌هاي اول مي‌ديديم، ندارند. بسياري از قايق‌ها بسيار بزرگ‌تر از آنچه در دوره‌هاي اول مي‌ديديم، شده‌اند و تكنولوژي ساخت آنها متفاوت است. اطلاعات آنلاين هواشناسي در قايق‌ها به‌روز مي‌شود و هر لحظه تيم‌ها مي‌دانند كه بايد دقيقا چه كار كنند. قايق‌ها در حال حاضر از فيبر كربن ساخته مي‌شوند و مهندس‌هاي زياد و كمپاني‌هاي بزرگي در ساخت قايق‌ها دخيلند. قايقي كه اين دوره قهرمان شد 15 ميليون دلار قيمت دارد و همين موضوع نشان مي‌دهد اين مسابقه براي تمام افراد علاقه‌مند به دريانوردي تدارك ديده نشده است.
تاريخچه سيدني‌هوبارت
تنگه باس و آب‌هاي شرق اقيانوس آرام به دليل وزش بادهاي شديد و درياهاي دشوار آن در بين دريانوردان مشهور است. بسياري از قايق‌هاي بادباني در اين مسير بازنشسته مي‌شوند و هرگز نمي‌توانند به كارشان ادامه دهند. به دليل همين چالش بسيار بزرگي كه اين مسير دارد، مسابقه سيدني‌هوبارت از اهميت زيادي برخوردار شده است. مسابقه افتتاحيه در سال 1945 تنها 9 آغازگر داشت كه تمام آنها هم به خط پايان نرسيدند. در اين دوره 145 قايق در مسابقه شركت كردند و بدترين ركورد هم از بهترين ركورد اولين دوره بهتر است.
حضور زن‌ها در سيدني‌هوبارت
در سال 1946 براي اولين‌بار يك زن به نام جين تيت تبديل به اولين زني شد كه موفق مي‌شود از سيدني به هوبارت برسد. در همان سال داگمار اوبراين نيز در اين مسابقه شركت كرد، اما موفق نشد به خط پايان برسد. جايزه يادبود جين تيت هر ساله به اولين زني كه از خط پايان عبور كند، اهدا مي‌شود. در سال 1975 اولين‌بار تمام خدمه يك قايق زن بودند، اما به خط پايان نرسيدند. در سال 1982 دومين گروه زنان در اين مسابقه شركت كردند، اما بادبان‌هاي‌شان پاره شد و تا زماني كه موفق به دوختن آن شوند، مسابقه تمام شده بود. در سال 2005، 24 زن از جمله آدريان كالاهان كه به دريانوردي در تمام جهان شهره است، در اين مسابقه شركت كردند. در سال 2011 جسيكا واتسون
16 ساله رهبري گروهي جوان را برعهده گرفت كه شامل 6 استراليايي و 3 انگليسي مي‌شدند. تمام اعضاي اين گروه زير 21 سال سن داشتند و به اين ترتيب آنها جوان‌ترين گروه تاريخ مسابقات سيدني‌هوبارت هستند. در سال 2018 استيسي جكسون گروهي از زنان را گرد هم آورد و اولين تيم تمام‌زنانه را كه موفق به پايان اين مسابقه شده‌اند، ساخت. در كل، بيش از هزار زن در طول اين سال‌ها در سيدني‌هوبارت شركت كرده‌اند.
قوانين مسابقه
در واقع برنده نهايي مسابقه آن قايقي كه زودتر از سايرين به خط پايان مي‌رسد، نيست. هرچند بيشترين جشن را آنها مي‌گيرند و از نظر عوام آنها برنده مسابقه هستند، اما نكته مهم اينجاست كه هر قايق با توجه به اندازه و تعداد خدمه، بر اساس قوانين بين‌المللي دريانوري در يك زمان مورد انتظاري بايد به خط پايان برسد. قايق‌هاي بزرگ‌تر بديهي است كه سريع‌تر به خط پايان برسند، اما اين تمام ماجرا نيست. چندين مدل روش تعيين برنده در اين مسابقه وجود دارد و در سايت مسابقات هم دو جدول رده‌بندي مي‌بينيم. در سال 2005 بسياري از قوانين دست و پاگير اين مسابقه كنار گذاشته شد و از آن زمان تاكنون با توجه به بزرگ‌تر شدن بادبان‌ها و پيشرفت تكنولوژي، ركوردها زودتر از قبل شكسته مي‌شوند.
كومنچه براي سومين بار در پنج سال اخير برنده مسابقه سيدني‌هوبارت شد.
اين قايق 15 ميليون دلار ارزش دارد.