وگان ساكت‌نشدني
مهدي نيكوئي
شكي نيست كه وگان‌ها پرحرف و آزاردهنده هستند؛ حتي با وجود درونگرايي بسياري از آنها. وگان‌ها به انتخاب «شخصي» ديگران در انتخاب غذا احترام نمي‌گذارند و باعث مي‌شوند نتوان با آرامش خاطر، كباب كوبيده خود را
نوش جان كرد. نمونه بارز و برجسته اين وگان‌ها، واكين فينيكس، بازيگر فيلم جوكر است؛ فردي كه جايزه بهترين بازيگر نقش اول مرد را در مراسم گلدن گلوب دريافت كرد و به جاي تشكر از خانواده‌اش از نقش دامداري در گرمايش جهاني گفت و از سرو غذاهاي كاملا گياهي در اين مراسم تشكر كرد. چرا؟!
شايد نخستين دليل، اطلاعات پشت‌پرده‌اي باشد كه وگان‌ها از وضعيت محيط‌زيست و حيوانات به دست آورده‌اند. آنها حتي شايد با اكراه، مستندهاي محيط‌زيست و دامداري‌ها را ديده‌اند. تنها تفاوت آنها با بسياري از دوستان و اطرافيان‌شان همين است. آنها همچنين از گذشته خود عذاب وجدان دارند و مي‌كوشند با «اجبار» ديگران به زندگي وگان، وظيفه‌اي انجام دهند. روي روشن‌تر اين سكه آن است كه چنان از وگان‌شدن خود شادمانند و حال خوشي دارند كه مي‌خواهند ديگران هم اين تجربه را كسب كنند. آنها مسووليت خود را پذيرفته‌اند و با آنكه هيچ‌كدام‌شان كامل نيستند، مي‌كوشند تا «همان تغييري باشند كه مي‌خواهند در دنيا ببينند» اما هيچ قدرت ماورايي ندارند و به تنهايي نمي‌توانند حتي وضعيت محيط‌زيست و حيوانات را گلستان كنند. بله، آنها مي‌دانند كه با هر روز وگان بودن‌شان جان 1 حيوان نجات پيدا مي‌كند، 3 حيوان از قفس آزاد مي‌شود، 4200 ليتر آب صرفه‌جويي مي‌شود، 3 مترمربع از جنگل‌زدايي‌ها كاسته مي‌شود، 20 كيلوگرم در مصرف غلات و حبوبات صرفه‌جويي مي‌شود و 9 كيلوگرم دي‌اكسيدكربن كمتري وارد جو مي‌شود، اما براي‌شان كافي نيست. آنها روياپردازاني هستند كه جهاني آزاد، صلح‌آميز، سرسبز و فارغ از خشونت مي‌خواهند. آنها مي‌دانند كه هر ثانيه سكوت‌شان به قيمت جان 1 كودك قحطي‌زده آفريقايي و 10 حيوان تمام مي‌شود و يك قدم به انقراض خود و فرزندان‌شان نزديك‌تر مي‌شوند. اين است كه حتي در زمان فرسودگي و نياز به آرامش و شايد 15 دقيقه بعد از خداحافظي از دوستان مجازي و واقعي براي رفتن به غار تنهايي‌شان، باز هم دهان باز مي‌كنند و فينيكس‌وار از نقش دامداري در گرمايش جهاني مي‌گويند.