تحقيق و توسعه در خدمت كيفيت توليد است
حسن وفادار
مقوله Production quality
يا كيفيت توليد امري جدانشدني از موفقيت يك كسبوكار است. خواه اين كسبوكار در حد يك بنگاه اقتصادي كوچك و متوسط يا در اندازهها و ابعاد يك خودروساز باشد.
امروز در جهان كيفيت توليد در كنار خدمات پس از فروش مناسب، همراه با نوآوري در محصول نهايي 3 حلقه به هم پيوسته و ناگسستني از موفقيت يك بيزينس به شمار ميروند. اهميت كيفيت در توليد نهايي را ميتوان به عنوان يكي از مهمترين فاكتورهاي بازاريابي نيز به شمار آورد. اگر نگاهي به شعار بنگاههاي بزرگ صنعتي در جهان بيندازيم، بسياري از آنها كيفيت محصول خود را در قالب شعار تبليغاتي براي بازاريابي به كار ميبرند اما مقوله كيفيت در صنعتي مثل خودرو پيچيدهتر و مهمتر از بسياري از صنايع ديگر است زيرا يك خودرو به صورت ميانگين دستكم از 5هزار قطعه با 120 متريال و 800 فرآيند ساخت تشكيل شده است. درنتيجه همسانسازي كيفي اين قطعات با يكديگر ميتواند به خودي خود يكي از پيچيدهترين فرآيندهاي طيشده براي كيفيسازي يك خودرو باشد. در سالهاي اخير مقوله كيفيت در صنعت خودروي ايران بيش از دهههاي قبل مورد توجه خودروسازان قرار گرفت و اين امر سبب ايجاد رقابتي تنگاتنگ ميان خودروسازان ايراني شد. با حضور پررنگتر برندهاي خارجي در ايران كه با سرعت بالايي به سمت قلههاي خودروسازي در حال حركت بودند، رقابت براي داخليها سختتر هم شد. اما همزمان با اعمال تحريمها در ابتداي سال 97 بر صنعت خودروي كشور و در ادامه بر كل اقتصاد ايران و عدم همكاري شريكان خارجي با خودروسازان ايراني، توليد خودرو در ايران با چالشهايي روبهرو شد. البته بخش زيادي از مشكلات توليد با خلاقيتهاي وزارت صنعت، معدن و تجارت در برگزاري ميزهاي داخليسازي در صنايع مختلف مرتفع شده و بهخصوص خودروسازان كشور در حال عبور از دستاندازهاي تحريم هستند. اما در اين گيرودار، نبايد فراموش كنيم مقوله كيفيت در توليد موضوعي نيست كه به راحتي از كنار آن عبور كنيم. هر چند با آغاز نهضت داخليسازي قطعات در ايران، خوني دوباره در رگهاي واحدهاي R&D (تحقيق و توسعه) جاري شد تا داخليسازي بسياري از قطعات مورد نياز خودروسازان تا پايان سال انجام شود. در مسير داخليسازي خوشبختانه با استفاده از شركتهاي دانشبنيان و بهكارگيري تواناييهاي قطعهسازان، پتانسيلهاي بالايي ايجاد شده كه يكي از دستاوردهاي آن بهبود كيفيت توليد قطعات ايراني در صنعت خودرو است زيرا فرآيند طراحي، توليد و تست قطعات اغلب در كشور انجام و همين موضوع باعث شد بستر تست و آزمايش قطعات نيز در كشور بيش از دوران قبل از تحريم ايجاد شود كه بايد آن را دستاورد خوداتكايي به حساب آورد. اگر نگاهي به نتايج تستهاي كيفي اخير شركت بازرسي و استانداردهاي ايران (ISQI) نيز بيندازيم، خواهيم ديد خودروسازان ايراني توانستهاند نوسانهاي محدود كيفي در دوران ابتدايي تحريم را كنترل و به سمت افزايش كيفيت حركت كنند. به اين ترتيب بايد گفت در آينده حتي در صورت همكاري مجدد شريكان مختلف صنعت خودرو ايران با برندهاي داخلي، اين بار تجاربي به خصوص در مقوله كيفيت در مشت صنعت خودرو ايران است كه ميتواند از آن به عنوان يك برگ برنده در همكاريهاي آينده استفاده كند.
نايبرييس هياتمديره و قائممقام كيفيت گروه صنعتي ايرانخودرو