سعيد ليلاز در پاسخ به علي عليزاده:
برابر امريكا از جمهوري اسلامي دفاع مي‌كنم
در حالي كه انتخابات يازدهمين دوره مجلس شوراي اسلامي و نخستين ميان‌دوره‌اي پنجمين مجلس خبرگان رهبري روز گذشته در سراسر كشور برگزار شد، برخي چهره‌هاي سياسي و نيز بخش‌هايي از جامعه با توجه به ردصلاحيت گسترده طيفي از كانديداهاي انتخابات و البته برخي نارضايتي‌ها نسبت به حضور پاي صندوق‌هاي راي دچار ترديد بودند. در اين حال و اوضاع اما بسياري از چهره‌هاي سياسي، به‌وي‍ژه اصلاح‌طلباني كه هدف اصلي اين ردصلاحيت‌ها بودند، همچنان خواهان حضور پررنگ مردم پاي صندوق‌هاي راي شده و در اين رابطه استدلال كردند كه «انتخابات» و «صندوق راي» به عنوان ميراث مشروطيت و نماد جمهوريت نظام نبايد به هيچ عنوان تعطيل شود.
سعيد ليلاز، اقتصاددان نزديك به اصلاح‌طلبان كه از جمله اعضاي شوراي مركزي حزب كارگزاران سازندگي نيز هست، اخيرا در مصاحبه‌اي ويديويي با علي عليزاده، فعال و تحليلگر چپ ساكن لندن به گفت‌وگو نشسته است. علي عليزاده در ويديوي كوتاهي كه از اين مصاحبه در فضاي مجازي دست به دست مي‌شود، خطاب به طرف گفت‌وگو اينچنين طرح پرسش مي‌كند: «سعيد ليلاز عضو حزب كارگزاران سازندگي، مدير دفتر وزارت كشور در اوج پروژه اصلاحات در سال 80 و زنداني سياسي زندان اوين در سال‌هاي 88 و 89 با وجود نگاه متفاوتي كه در ارتباط با تجميع و يكدست شدن حاكميت داشتيد، آيا همچنان پاي صندوق راي حاضر شده و راي خواهيد داد يا خير؟ و اگر پاسخ‌تان مثبت است، چرا؟» سعيد ليلاز نيز در واكنش مي‌گويد: «من راي مي‌دهم. من راي مي‌دهم اما رايم را به گونه‌اي خواهم داد كه پيش‌تر نيز گفته و پيشنهاد داده‌ام؛ چراكه رايي كه مي‌دهيم هم مشاركت در فرآيند سياسي است و هم به لحاظ كلي، اكنون خود را موظف به حمايت از حاكميت مي‌دانم. معتقدم زمانه، زمانه‌اي نيست كه تضادهاي داخلي را اصلي كنيم. البته به شيوه خود، اعتراضم را با نحوه راي دادن اعلام خواهم كرد. اما آقاي عليزاده مساله اصلي من، در حال حاضر امريكاست. درواقع شايد مساله‌اي كه بنده را با بعضي از ديگر دوستان اصلاح‌طلبم متفاوت مي‌كند، اين است كه بنده شايد تضادهاي داخلي ايران را مسائل فرعي در نظر گرفته و مساله اصلي را امريكا مي‌دانم. اينكه فكر مي‌كنم اجازه ندارم در يكي از عجيب‌ترين دوره‌هاي تاريخي ايران، پشت حاكميت جمهوري اسلامي را با تمامي نقدهايي كه به آن وارد مي‌دانم، در مبارزه‌اي كه با ايالات متحده دارد، خالي كنم.» او گفته است: «با تمامي اشتباهات وحشتناكي كه حاكميت جمهوري اسلامي تاكنون داشته و بنده يكي از كساني بودم كه بسيار كوشيده‌ام اين اشتباهات را كم كرده و اصلاح كنم و موفق هم بودم، نمي‌گويم ناموفق بودم؛ چراكه موفق بودم و حرفم در دولت و حاكميت شنيده مي‌شود و تا زماني كه به اين حرف‌ها گوش مي‌دهند، بنده خواهم گفت و مي‌بينم اثر مي‌گذارد، سعي خواهم كرد تضاد اصلي‌ام را فراموش نكنم.»
اين اقتصاددان عضو حزب كارگزاران سازندگي همچنين ادامه داده است: «تا وقتي كه چنين است سعي مي‌كنم تضاد اصلي‌ام را فراموش نكنم. اين شايد عيب من است كه كار دنيا را ديالكتيكي مي‌بينم.» ليلاز مي‌گويد: «نمي‌توانم جهان را همچون ديگي در هم جوش ببينم. مگر آش شله‌قلمكار مي‌خورم. بنابراين مجبورم مسائلم را در ذهنم دسته‌بندي و تبديل به مساله اصلي و فرعي كنم و ببينم مساله اصلي‌ام كجاست و مساله فرعي‌ام كجاست؛ چراكه اين فرعي و اصلي كردن مسائل باعث مي‌شود كه بنده راهنمايي شوم به اينكه با وجود اعتراضي كه به روش نظارت استصوابي دارم، در تداوم انقلاب اسلامي كه بزرگ‌ترين پروژه زندگي شخصي من بوده و در تداوم اينكه اين كشور برابر بزرگ‌ترين قدرت سياسي، نظامي، اقتصادي، رواني، مالي تاريخ بشر به تنهايي ايستاده، از اين حكومت دفاع مي‌كنم.»