شوخي با مرگ نه، روحيه دادن به بيماران آري
نيوشا طبيبي
۱- سازمان بهداشت جهاني در يكي از اعلاميه‌هايي كه در همين يكي، دور روزه درباره ويروس كرونا و راهكارهاي مبارزه با آن جمله قابل تاملي آورده: براي مبارزه با اين بيماري الگوي يكساني وجود ندارد و هر كشور بايد روش و شيوه خود را بيابد. (قريب به مضمون). اين توصيه بجا و درست است. اين همان چيزي است كه ملت ما از سه هزار سال پيش آموخته. ما براي مشكلاتي كه گريبانگيرمان مي‌شد، نسخه‌هاي بومي پيدا مي‌كرديم و اين درمان‌ها مشكلات‌مان را اساسي و ريشه‌اي حل مي‌كرد. از استيلاي اشغالگران تا بروز قحطي و خشكسالي. بر همه اين بلاها فائق آمديم، از هر كدام تجربه‌اي آموختيم و زنده مانديم تا به امروز.
۲- رسانه‌هاي رسمي عقب‌تر از مردم حركت مي‌كنند. اگر نگاهي به آنها بيندازيد، مي‌بينيد كه همه آنها در واقع مطالب يكساني را منتشر مي‌كنند كه از فرط تكرار در محتوا و فرم، كسي به اين مطالب اعتناي چنداني ندارد. يعني تيغ خبررساني رسمي ديگر كند شده، نه تنها در عرصه خبر، بلكه در موضوع افزايش روحيه ملي هم رسانه‌هاي رسمي كار چنداني از دست‌شان برنمي‌آيد. البته كه در همين رسانه‌ها، نصيحت كردن و پند و اندرز دادن و بديهيات را به گوش مردم خواندن رايج است.
۳- مي‌گويند با موضوع كرونا شوخي نكنيد. البته كه شوخي كردن با مرگ و بيماري آدم‌ها يا ترساندن مردم به قصد خنديدن، زشت و نكوهيده است، اما موضوع شوخي با كرونا چيز ديگري است.
هم پاي اخبار ناراحت‌كننده و آمار مبتلايان و مرگ و مير و ايجاد موج ترس و نگراني، عده‌اي زيادي از مردم با ساختن ويديو و اسلايد و نوشتن متن و… فضاي سرد و تاريك را با طنز و خنداندن مردم نگران گرم و روشن كرده‌اند. ايراني‌ها در سراسر تاريخ با شوخي كردن شاخ بزرگ‌ترين دشمنان‌شان را شكسته‌اند. كيست كه با ديدن يك ويديوي طنز يا خواندن متني خنده‌دار درباره اين ويروس به سهل‌گيري بيفتد و از خود مراقبت نكند؟ قطعا هيچ كس. اما اين شوخي‌ها، آن روحيه باستاني «خوش باشيه» ايراني است كه سختي‌ها را بر اين قوم كهنسال آسان كرده.
۴- سازمان بهداشت جهاني اگر تجويز نسخه بومي مبتني بر فرهنگ ملي را درست مي‌داند، مردم ما به رسم خود پيش‌تر همين كار را كرده‌اند. اين ويروس بيش از آنكه جان آدم‌ها را تهديد كند، روابط انساني و اخلاق را تحت تاثير قرار داده. خطرش را بايد ديد و شناخت، بايد بهداشت فردي را به دقت رعايت كرد ولي نبايد خشك و عبوس و گوشه‌گير شد. زندگي ادامه دارد، دست كشيدن از مددرساني به همنوع و هموطن و همشهري، رسم ما نيست.