روزنامه‌ها در عسرت كرونا

سياست در« قرنطينه»

  مطالبه جهاني براي لغو فشار حداكثري واشنگتن عليه ايران گسترده‌تر شد

مقابله با ويروس تحريم

توضيح سردبير
روزنامه، اصل و اساسش كاغذ است، بايد به دكه بروي تيترها را ببيني، حتي خم شوي و زير آجرها را بخواني، بعد هم يكي برداري و همان كنار پياده‌رو، دستت را صليب كني و شروع كني به خواندن. به خواندن باشد البته كه توي گوشي موبايل و تله‌تكس تلويزيون هم مي‌شود خواند، اما ميان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمين تا آسمان است. خواندن يعني بوي كاغذ، يعني بتواني بافت كاغذ را بين انگشتانت حس كني. يعني بتواني روزنامه را تا كني و بگذاري توي جيب كتت يا لاي كتاب‌هايي كه دست گرفته‌اي بخواني‌شان. يك پله بالاتر. روزنامه يعني بتواني روي سفيدي حاشيه‌اش با خودكار شماره تلفن بنويسي، يا شعري را كه مي‌ترسي از يادت برود، سريع ثبت و ضبطش كني... اما متاسفانه در زمانه عسرت بايد به اندك‌ها قانع بود و روزنامه‌اي به پهناي دو دست باز شده را در موبايلي كوچك‌تر از كف دست بخواني. فعلا چند روزي همراهي‌مان كنيد بلكه چرخ چاپخانه‌‌ها به گردش درآيند و جلوي خاموش شدن چراغ روشنگري «مطبوعات» را بگيرند.