نمي‌توانيم خوش‌بين باشيم

با پيدايش كرونا در چين و متعاقب آن ورود اين بيماري به كشور ما، شاهد دو اتفاق بسيار مهم در كشورمان بوديم؛ يكي راهپيمايي بيست‌و‌دو بهمن بود و ديگري انتخابات مجلس شوراي اسلامي. طبيعتا اين مساله باعث شد تا فرصتي طلايي براي مسائل مربوط به پيشگيري از اين بيماري به نوعي از كشور گرفته شود و بحث‌هاي پيشگيري تحت‌الشعاع اين فضا قرار بگيرد. اگر قرار بود ملاحظات سفت‌و‌سختي شكل بگيرد، بر فضاي موجود تاثير مي‌گذاشت اما متاسفانه در آن شرايط، بدون آنكه تعمدي در كار باشد، ما را دچار نوعي ساده‌انديشي نسبت به تبعات اين ويروس كرد. خصوصا آماري كه در مورد تلفات اين ويروس مطرح مي‌شد، آمار ظاهرا نگران‌كننده‌اي نبود. البته بحث شيوع و انتقال نگران‌كننده بود، اما آمار تلفات و مرگ و مير كمتر باشد و همين مساله به ساده‌انديشي ختم شد و ما مرزهاي‌مان را آنگونه كه بايد و شايد حفاظت نكرديم.

در ادامه به جاي اينكه وزارت بهداشت ساده‌انگاري كند، تفكر كلان مديريتي كشور بود كه باعث مي‌شد تمام آن نگراني‌ها از مجموع دانشمندان و افراد مطلع امكان ظهور نداشته باشد، مانند اينكه بخش عمده‌اي در آن زمان معتقد به رفتارهاي سختگيرانه و فاصله‌گذاري اجتماعي بودند كه متاسفانه تا آخر سال چنين امري را در عمل نديديم. در مقطعي تعطيلات نوروز به داد مديران كشور رسيد و كنترل رفت و آمد و ارتباطات را كمتر كرد و طبيعتا كشوري كه گرفتار فشار اقتصادي زيادي است و توانايي حمايت‌هاي اقتصادي از مردمش را ندارد، اين مساله نمي‌تواند چندان مستمر باشد، به همين دليل ديديم بعد از تعطيلات عيد هم فشار افكار عمومي و هم مسائل اقتصادي باعث شد كه موج جديدي داشته باشيم؛ از طرف ديگر بخشي از شهرونداني كه بدون توجه به تذكرات به مسافرت رفتند، توانسته‌اند موج دوم اين بيماري را تشديد كنند. تمام اينها باعث مي‌شد مسوولان وزارت بهداشت با واقعيت‌هاي موجود اين بيماري روبرو شوند. اين مسائل از قبل هم وجود داشتند اما شايد باور آنها كمي زما‌ن‌بر شد. حالا مدتي است كه تلفات ناشي از اين بيماري، نه تنها كم نشده، بلكه افزايش هم پيدا كرده است. در كنار اين وضعيت، وقتي در مقاطعي عالي‌ترين نهاد مقام دولتي كشور از بازگشايي دانشگاه‌ها و آغاز فعاليت‌هاي اقتصادي صحبت مي‌كند، ترس از جامعه به آرامي رخت برمي‌بندد و به آرامي ملاحظات پيشگيري و كنترل عفونت نيز كمتر و كمتر مي‌شود. به نظرم نگراني وزارت بهداشت، نگراني بجايي است و به درستي فرداي اين روزها را تشخيص داده است و سعي مي‌كند با بازتاب واقعيت‌هاي اين بيماري، افكار عمومي را نسبت به اين مساله آگاه كند. اميدوارم اين شرايط بتواند به نوعي تاثير بگذارد و دغدغه‌هاي وزارت بهداشت به افزايش آگاهي شهروندان و دولت منجر شود. در واقع دولت در سطوح ديگر وزارت بهداشت متوجه عمق فاجعه شود و بداند كه به بهانه مشكلات اقتصادي نمي‌توان از كنار اين وضعيت گذشت. شايد حالا اقشار آسيب‌پذير در فشار مالي هستند و براي مايحتاج شب خود نيازمندند، اما دولت مي‌تواند از برخي منابع خود به اين اقشار كمك كند تا اين وضعيت به شيوه‌اي به پايان برسد، اگر حالا به علت مشكلات اقتصادي، فاصله‌گذاري اجتماعي كنار گذاشته شود، بعدها مشكلات اقتصادي بزرگ‌تري گريبان ملت را خواهد گرفت.