روسيه و احزاب سياسي
راديكال‌ها به دنبال تغيير همه‌جانبه قوانين و گرايش‌هاي سياسي تا تبديل روسيه به عنوان جزيي از غرب هستند. نمايندگان اين جريان راديكال در حزب پارناس، حزب آزادي ملي، گرد آمده‌اند. اين حزب خارج از مجلس عمل مي‌كند. در اين جريان سياسي افرادي چون الكسي ناوالين و ايليا ياشين ديده مي‌شوند. ناوالين از حزب آينده روسيه مهم‌ترين منتقد پوتين است كه كانال يوتيوب او ميليون‌ها بيننده دارد. او چندين‌بار از سوي حكومت به بهانه فرار مالياتي زنداني شده است. ناوالين متفاوت از راديكال‌هاست. او بر مشكل اختلاس و رانت‌خواري و سوءاستفاده‌هاي دولتي تمركز دارد و دنباله‌روي جريانات به شدت غرب‌گرا نيست. ايليا ياشين، رهبر حزب پارناس و «يابلوكا» از افردي است كه در انتخابات 2015 شركت و در منطقه كراسنوليك مسكو پيروز شد. ولي كميسيون انتخابات به بهانه عدم جمع‌آوري امضا براي نامزدي، مانع از نامزدي او براي انتخابات 2019 شد. در واقع مقام‌هاي روسيه از طريق نفوذ در كميسيون انتخابات مانع از بالا آمدن شخصيت‌هاي منتقد در انتخابات مي‌شوند. در داخل حكومت و در مجلس سه جريان منتقد در قالب حزب كمونيست فدراسيون روسيه به رهبري گنادي زيوگانو، حزب دموكراتيك ليبرال به رهبري ولديمير ژيرونفسكي و حزب عدالت روسيه به رهبري سرگي ميرونوا وجود دارند. اين احزاب گرايش‌هاي راست و ليبرال منتقد به عملكرد پوتين دارند. موقعيت حزب حاكم روسيه متحد: با 28درصد آرا از آخرين انتخابات چندان قوي نيست ولي موضع پوتين به عنوان رييس‌جمهور محكم است. در صورت وجود تهديد جدي براي كاهش اقبال حزب روسيه متحد احتمال انحلال اين حزب توسط پوتين و ايجاد يك حزب فراگير‌تر با استفاده از برخي چهره‌هاي منتقد ميانه‌رو وجود دارد. در مقابل تا زماني كه پوتين از طريق سيستم انتخابات مانع از برآمدن چهره‌هاي موثر‌تر منتقدين در انتخابات شود، او در قدرت باقي مي‌ماند. پاشنه‌آشيل پوتين وضعيت ناگوار اقتصادي ناشي از بحران كرونا و تحريم‌هاست. كاهش توليد ناخالص ملي و بيكاري گسترده مي‌تواند موقعيت حزب او را ضعيف كند. منتقدين راديكال اكنون فرصت مناسب‌تري در افشاي سوءاستفاده‌ها و اختلاس‌ها و تاكيد بر ناكارآمدي دولت پوتين دارند.