كجا بايد ماسك بزنيم؟

وقتي در مورد ماسك‌زدن صحبت مي‌كنيم، اولين سوالي كه بايد به آن پاسخ دهيم اين است كه اصولا هدف از اين كار چيست؟ پاسخ اين است: ويروس كروناي جديد در ترشحات دستگاه تنفسي فوقاني مبتلايان وجود دارد؛ يعني از طريق عطسه، سرفه يا هنگام صحبت‌كردن از فاصله نزديك با فردي كه مبتلا است به افراد ديگر مي‌رسد. بنابراين اگر كسي بيمار است (حتي اگر علايمي نداشته باشد) ويروس در دستگاه تنفسي فوقاني او وجود دارد و از طريق راه‌هايي كه ذكر شد، همراه با ريزقطرات از دهان يا بيني او خارج شده و...

مي‌تواند روي مخاط بيني و چشم و دهان كساني كه در فاصله كمتر از يك و نيم متري او قرار دارند قرار بگيرد و آنها را بيمار كند. بنابراين براي اينكه اين ريزقطرات گرفتاري ايجاد نكنند دو گروه هستند كه بايد ماسك بزنند؛ اولين گروه بيماران هستند. در اين مورد بايد گفت حتي كساني كه هنوز علايم بيماري را ندارند هم مي‌توانند ناقل ويروس باشند اما شدت انتقال آن كمتر از كساني است كه علايم دارند و با عطسه و سرفه ويروس را به خارج پرتاب مي‌كنند. 
بنابراين اولين گروهي كه ماسك مي‌زنند بايد بيماران باشند، به خصوص آناني كه علايم دارند و قدرت انتشارشان بالاتر است. دومين گروه كساني هستند كه از بيماران مراقبت مي‌كنند، مانند مادري كه فرزندش كرونا دارد و مجبور است از او مراقبت كند و هنگام دارو يا غذا دادن بايد به او نزديك شود. 
استفاده از ماسك توسط افراد سالم فقط در مواقعي كه اجبارا در مراكز تجمع به ويژه در مترو و اتوبوس حضور پيدا مي‌كنند و نمي‌توانند فاصله دو متري را از سايرين (مسافران) حفظ كنند ضرورت دارد. ولي ماسك‌زدن توسط افراد سالم در فضاي آزاد هنگام پياده‌روي ضرورتي ندارد و به علت نقشي كه در ايجاد بازار سياه در فروش ماسك ايفا مي‌كند مي‌تواند براي جامعه مشكل‌آفرين باشد. استفاده از ماسك توسط افراد سالم در صورتي كه ناقل ويروس باشند، مي‌تواند از انتقال ويروس از آنها به سايرين جلوگيري كند اما ماسك در جلوگيري از انتقال ويروس از ديگران، در صورتي كه رعايت فاصله دو متري رعايت نشده باشد، نقش چنداني ندارد.