دغدغه زندگي‌اش آدم‌ها بودند و معلمي
علي دهباشي
اهميت كاري كه استاد پرويز شهرياري در يك بخش و آموزش رياضيات در ايران انجام داد ناشناخته است. او موفق شد با شيوه‌هاي جديد تدريس رياضيات در جهان، ده‌ها كتاب تاليف كند كه هر كدام در حوزه تخصص آموزش رياضيات به مثابه يك آموزگار عمل كرده‌اند. او در بين وجوه گوناگون كارهاي علمي‌اش از قبيل آموزگاري، روزنامه‌نگاري، فعاليت سياسي و رياضيداني، آموزگاري را بيش از همه مي‌پسنديد. در همين زمينه جايي گفته است: من در همه عمرم معلم بودم حتي زماني كه زندان يا جاهاي ديگر بودم، دغدغه زندگيم آدم‌ها بودند و معلمي. از ديگر عواملي كه پرويز شهرياري را به آموزش و اهميت آن سوق داد به زمينه خانوادگي‌اش بازمي‌گردد. او در خانواده‌اي متولد شد كه از طبقه پايين جامعه بود و در دوران كودكي و نوجواني با فقر، سختي و انجام كارهايي از قبيل بنايي يا آجرپزي و .. توانست هزينه تحصيل خود را تامين و دوران دبستان و دبيرستان را سپري كند. اين زندگي دشوار براي پرويز شهرياري تا زماني كه به تهران آمد، شغلي يافت و دبير دبيرستان شد و توانست حقوقي دريافت كند ادامه داشت.
بخشي ديگر از تاليفات او كه به آموزش رياضي و كشف جهان‌هاي تازه رياضي برمي‌گردد ممكن است امروز به سبب پيشرفت علم، كاربردهاي فراواني نداشته باشد. علوم پيشرفت مي‌كنند و هر سال كتاب‌هاي جديد چاپ و در آنها نظريه‌هاي جديد مطرح مي‌شوند ولي كتاب‌هايي كه پرويز شهرياري تاليف كرد پايه آموزش چهار نسل از فرزندان اين سرزمين بوده است.
زمينه ديگري از فعاليت‌هاي زنده‌ياد شهرياري روزنامه‌نگاري او بود. او در كنار دكتر پرويز ناتل خانلري كه در او استعداد انتشار يك مجله علمي را يافته بود، مجله «سخن علمي» را منتشر كرد كه بعد از تعطيلي آن اين راه را در نشريه «دانش و مردم» طي كرد. البته پرويز شهرياري نشريه ديگري به اسم «چيستا» را هم منتشر كرد كه جنبه عمومي داشت. اغراق نيست بگوييم ساليان سال اين نشريه به همت فردي او به همراه يك دستيار تايپيست يا حروف‌چين منتشر مي‌شد.
پرويز شهرياري انساني بود فروتن، بي‌ادعا و بدون چشمداشت. به هيچ‌وجه در هيچ جرياني كه مي‌توانست او را بيشتر معرفي مطرح كند، شركت نمي‌كرد. هر چند او را به عنوان چهره ماندگار شناخته‌اند اما او سال‌ها پيش از آنكه چهره ماندگار شناخته شود، چهره ماندگار ما بود.