پنج روايت از شب قدر
محسن غرويان
نكته اول: شب قدر همان‌طوركه از اسمش پيداست شب تقدير و سرنوشت است. اين تقدير و سرنوشت به اراده خود انسان رقم مي‌خورد و جبري نيست.
تقدير و سرنوشت ما يك امر اختياري است و نقشه آينده زندگي با انتخاب خود ما صورت مي‌گيرد.
در اين شب قدر در حقيقت ما بايد تصميم بگيريم آينده خود را چگونه رقم زنيم و چه سبك زندگي‌اي براي خودمان انتخاب كنيم.
نكته دوم: انتخاب ما براساس معرفت و شناخت ما انجام مي‌شود، اينكه چه شناختي از عالم و انسان يا چه شناختي از جهان و موجودات ديگر داريم.
دايره معرفت و شناخت ما هر چه وسيع‌تر و عميق‌تر باشد معرفت ما كامل‌تر است و براساس اين معرفت و شناخت در جهان‌شناسي و انسانشناسي و در مبدا و معادشناسي انتخاب و تصميم ما واقع‌بينانه‌تر و همه‌سونگر خواهد بود. در شب قدر بايد با معرفت، شناخت، جهان‌بيني، انسانشناسي و هستي‌شناسي وسيع حضور و قلب‌مان و ذهن‌مان را براي يك تصميم‌گيري سرنوشت‌ساز و مهم و انتخاب سبك زندگي آماده كنيم.
بنابراين نكته دوم در شب قدر معرفت و آگاهي ماست كه بايد آن را كسب كنيم و از خدا بخواهيم بر شناخت و معرفت ما افزوده شود.
نكته سوم: در شب قدر اين است كه براي همه انسان‌ها خير بخواهيم و سعادت و خوشبختي را براي همه انسان‌ها از خداوند طلب كنيم. اگر ما براي همه انسان‌ها دعا كنيم دعاي خود ما هم مستجاب مي‌شود. در روايات داريم كه دعا بايد جمعي و گروهي باشد؛ به اين معنا كه براي همه انسان‌ها خير بخواهيم زيرا خير ما هم وابسته به خير ديگران است. زندگي ما وابسته به نوع زندگي ديگران است بنابراين نمي‌شود ما با طلب شر براي ديگران از خدا براي خودمان خير بخواهيم و اين محال است.
نكته چهارم: در شب قدر اين است كه همه ما در واقع زير پرچم كتاب آسماني قرآن مراسم احيا برگزار كنيم.
اين بدان معناست كه ما در پرتو قرآن بايد براي همه انسان‌ها، جامعه و ملت راه سعادت و خير را طلب كنيم و به قرآن پناه ببريم و با الهام از آموزه‌هاي قرآني بتوانيم جامعه و زندگي قرآني داشته و به آرامش برسيم. الا بِذِكْرِ‌الله تطْمئِنُّ الْقُلُوبُ.
نكته پنجم: اينكه در اين دوران كه بيماري كرونا مصيبت‌هاي بزرگي براي همه دنيا فراهم كرده بايد با راه‌حل‌هاي عقلاني و انساني و مقبول مشكلات به وجود آمده را حل كنيم، در اين زمان ما بايد با رعايت قوانين و مقررات بهداشت و سلامت سعي كنيم آسيب‌ها را هر چه كمتر كنيم.
اين‌گونه نيست كه ارتباط با خدا فقط در جمع و تشكيل جلسات جمعي ممكن باشد بلكه انسان در تنهايي بهتر مي‌تواند با خدا ارتباط قلبي داشته باشد.
بنابراين اگر در خانه و تنها هم هستيم مي‌توانيم با قلب شكسته آن آرامش لازم را در شب‌هاي قدر پيدا و ارتباط با خدا برقرار كرده و آن سكون قلبي را در پرتو دعا و قرآن براي خود تحصيل كنيم و براي ديگران هم بخواهيم.
اميدوارم كه اين روحيه همدلي و محبت و عاطفه همگاني در جامعه ما بيشتر شود ان‌شاالله.