در انتظار كرونا
محسن نعيمي‌زاده
چندي است كرونا به جان دنيا افتاده و موجب رعب و وحشت در ميان انسان‌ها شده است. طبيعتا مردم در سراسر دنيا براي مبارزه با اين ويروس تمهيداتي انديشيده و آنها را به مرحله اجرا گذاشته‌اند. شست‌وشوي مكرر دست‌ها، قرنطينه‌هاي اجباري و اختياري، رعايت فاصله‌گذاري‌هاي اجتماعي و استفاده از ماسك و دستكش از جمله اين كوشش‌هاست، كارهايي كه به جزيي از زندگي روزانه و معمولي انسان‌ها بدل شده و به‌تدريج، به صورت سبك زندگي تازه، خود را نشان مي‌دهد. نگاهي به آمارهاي روزانه كه مراجع بهداشتي هر كشوري ارايه مي‌دهند، نشانگر اين موضوع است كه در ميان افراد يك جامعه دو گروه بازندگان و برندگان در مبارزه با كرونا وجود دارند. روشن است كه بازندگان كساني هستند كه از بخت بد خود مبتلا به ويروس شده‌اند. در مقابل برندگان كساني هستند كه تاكنون با خوش‌شانسي تمام از اين مهلكه جان سالم به در برده‌اند. اما به هيچ عنوان نمي‌توان به اين روند مطمئن و دلخوش بود زيرا هيچ بعيد نيست كه در روزهاي آتي، ما نيز به جمع بازندگان بپيونديم. اين امر موجد نوعي اضطراب است؛ اضطرابي كه ريشه در آينده‌اي مبهم و نامشخص دارد. تقريبا مي‌توان گفت همه ما به نوعي با اين موضوع درگير هستيم، اضطراب و ترس از مبتلا شدن در آينده. اما همان‌گونه كه اشاره شد، اضطراب كاملا ريشه در آينده شخص دارد و در نهايت هم منجر به استرس خواهد شد كه مي‌تواند زندگي سختي را براي ما رقم بزند. براي جلوگيري از اين ترس مبهم از آينده، تنها كاري كه مي‌توان كرد اعتماد و عمل به توصيه‌هاي مراجع بهداشتي و پزشكي است. نبايد دچار اين توهم شد كه ديگر مبتلا نخواهيم شد. بايد با رعايت تمام توصيه‌هاي بهداشتي تا حد زيادي از مخاطره براي خود و خانواده جلوگيري كنيم. بنابراين در كنار مبارزه با كرونا، بايد يك مبارزه جدي با توهم بيمار نشدن صورت داد كه به مراتب سخت‌تر از مبارزه با خود بيماري است.