نقش من در مهار بيابان

آيا تاكنون از خود پرسيده‌ايد، غذايي كه به من انرژي مي‌دهد از كجا مي‌آيد؟ غذاي ما هر منشايي كه داشته باشد از خاك به دست مي‌آيد. خاك و موجودات زنده درون آن در رساندن آب و غذا به گياه نقش ايفا مي‌كنند. اين موجودات در عمق كمي از خاك زنده‌اند و تعداد آنها بسيار زياد و خيلي فعالند. نان، برنج‌، گوشت، ميوه و لبنيات مصرفي ما همه از خاك به دست مي‌آيند و اگر خاك نتواند شرايط را براي رشد گياه آماده كند، حاصلخيزي خود را از دست داده و فرسوده مي‌شود و خاك فرسوده شرايط را براي بياباني شدن مهيا مي‌كند. بياباني شدن به منزله كشاورزي كمتر، باغداري كمتر، دام كمتر و نهايتا خوراك كمتر است و در اين بين جنگل‌ها و مراتع قربانيان بياباني شدن هستند.
چه مي‌توانيم بكنيم؟
درست مصرف كنيم، خوب مصرف كنيم. پس از انقلاب صنعتي سرمايه‌داران به منظور توليد بيشتر محصولات كشاورزي سراغ كود و سموم شيميايي و حتي بذرهاي دستكاري شده، رفتند تا توليد را افزايش دهند و مردم را به مصرف بيشتر تشويق كردند. اما به دليل ماهيت غيرطبيعي مواد شيميايي به خاك آسيب جدي رساندند و با مصرف بيشتر، دورريزها هم افزايش يافت. مصرف بيشتر گوشت و لبنيات حاصل اين طرز تفكر بود و پيامد آن انواع بيماري‌هاي جسمي و روحي شد. سرمايه‌داران رژيم غذايي ما را تعيين كردند و علاج بيماري‌ها به دست آنها افتاد در حالي كه پيامبر و امامان معصوم به مردم براي حفظ سلامتي توصيه مي‌كنند اينكه قبل از سير شدن دست از خوردن بردارند، شاهديم به خلاف آن مقدار زيادي غذا به رغم گراني آن دور ريخته مي‌شود. جلوگيري از افزايش دورريزها نه فقط به بهبود اقتصاد خانوار كمك مي‌كند بلكه باعث استراحت خاك شده و در شرايط تغييرات اقليمي سرعت بياباني شدن را كاهش داده و توليد مواد غذايي را بهبود مي‌بخشد. بايد مد نظر داشته باشيم كه موجودات زنده خاك به تابش خورشيد و تنش‌هاي دمايي حساس هستند و نابودي آنها به منزله افزايش روند بياباني شدن است.  اگرچه در سطح كلان مديريت شرايط از اهميت ويژه‌اي برخوردار است اما هر يك از ما مي‌توانيم با مديريت سفره و بالطبع مديريت محل‌هايي كه براي خريد مايحتاج مراجعه مي‌كنيم، نقش ايفا كنيم. خاك سالم قادر است، سالانه مقدار زيادي از تركيبات كربن را در خود رسوب دهد و اين كار با كمك موجودات زنده درون آن قابل دستيابي است. رفتارهاي ما تعيين‌كننده شرايط بهبود يا سخت‌تر شدن زندگي ماست. بنابراين چاره‌اي جز تغيير رفتار نداريم و نمي‌توان منتظر ماند تا همگان از قانونمندي طبيعت آگاه شوند و در جهت حفظ آن تلاش كنند.
عضو هيات ‌مديره جمعيت زنان مبارزه  با آلودگي محيط زيست