درباره بازيكني كه تفاوت سرخ‌ها با ساير تيم‌ها را رقم زده است
مهدي راموس
علي ولي‌اللهي
بين هواداران فوتبال ايران، مخصوصا سرخابي‌ها رايج است كه نام كوچك بازيكنان خود را با فاميلي يكي از ستاره‌هاي بزرگ دنياي فوتبال همراه مي‌كنند. اين نامگذاري‌ها ناظر بر پست بازيكنان است. هواداران از اين راه مي‌خواهند كيفيت بازيكن تيم محبوب‌شان را به ساده‌ترين شكل ممكن نشان بدهند. مثلا پرسپوليسي‌ها به كمال كاميابي‌نيا مي‌گويند كمال گتوزو يا احمد نوراللهي را احمد جرارد صدا مي‌كنند. استقلالي‌ها هم به همين شكل. از نظر آنها روزبه چشمي، روزبه پوگبا است و مهدي قائدي، نيمار. تا به حال سابقه نداشته بازيكني در فوتبال ايران با بازيكني در كلاس جهاني مقايسه شود كه با او هم‌پست نيست. اما شايد اين روزها مجبور شويم اين قاعده را بشكنيم.
مقايسه لاليگا با ليگ برتر ايران و همچنين مقايسه رئال مادريد با پرسپوليس خنده‌دار به نظر مي‌رسد. البته شباهت‌هاي ظاهري وجود دارد. هر دو تيم در رقابت‌هاي پساكرونا تمام بازي‌هاي‌شان را برده‌اند و با فاصله‌اي مطمئن از رقبا در صدر جدول به سمت قهرماني حركت مي‌كنند. رئال با برد جمعه شب مقابل آلاوز به 5 امتياز ديگر از 3 بازي آينده براي قهرماني نياز دارد و سرخ‌ها به 6 امتياز از 6 بازي بعدي خود نياز دارند تا پوكر قهرماني را جشن بگيرند. پشت سر هر دو تيم هم شايعاتي از مهرباني داورها به گوش مي‌رسد كه آن هم در چنين شرايطي طبيعي است. فارغ از اين مشتركات ظاهري اما يك مورد كاملا مشابه در دو تيم به چشم مي‌خورد؛ يك عامل تعيين‌كننده. يك بازيكن كه در به وجود آمدن شرايط ايده‌آل براي دو تيم نقش اساسي ايفا كرده است، كسي كه گل‌هاي سه امتيازي مي‌زند. در تيم رئال مادريد بازيكني كه در چند هفته گذشته عملكردي شاخص داشته بدون شك سرخيو راموس كاپيتان كهكشاني‌هاست. اين مدافع گلزن جز بازي جمعه شب كه به خاطر محروميت غايب بود در بازي‌هاي قبلي تيمش نقشي اساسي در پيروزي‌هاي زيدان ايفا كرده است. سرخيو راموس در هشت هفته اخير 5 گل براي رئال مادريد به ثمر رسانده است كه بسياري از گل‌هاي او از جمله مقابل ختافه و بيلبائو گل سه امتيازي بوده است. او مدافعي است كه براي تيمش همه كار مي‌كند. نه تنها بخش اعظمي از كلين‌شيت‌هاي تيم به حضور او وابسته است، بلكه كاشته زدن و گل كردن پنالتي و زدن ضربات سر روي ضربات ايستگاهي مقابل دروازه حريف را نيز به بهترين شكل انجام مي‌دهد. راموس هفته گذشته با رسيدن به 10 گل زده در لاليگا ركوردي فوق‌العاده به عنوان يك مدافع از خودش به جا گذاشته و در رده هشتم برترين گلزنان مسابقات فوتبال باشگاهي اسپانيا حضور دارد. ليگي كه بهترين مهاجمان جهان در آن بازي مي‌كنند. مشابه اين عملكرد را در پرسپوليس مهدي ترابي به ثبت رسانده است. او در اين فصل به تنهايي 21 امتياز براي سرخ‌ها به دست آورده و از عوامل اصلي صدرنشيني پرسپوليس به حساب مي‌آيد. مهدي ترابي چه در زمان كالدرون و چه زير نظر يحيي با زدن گل‌هاي سه امتيازي عامل تفاوت تيمش با ساير تيم‌هاي ليگ بوده است. او نيز همانند راموس هر كاري مي‌كند. از گلزني و دادن پاس گل تا ايستادن پشت ضربات پنالتي در حساس‌ترين لحظات. ترابي در اين فصل 9 گل به ثمر رسانده و 5 بار نيز ديگر بازيكنان را در موقعيت گلزني قرار داده. او مقابل تيم‌هاي مقابل ماشين‌سازي، شاهين، گل‌گهر، فولاد، پيكان و پارس جم (رفت و برگشت) گل پيروزي بخش تيمش را وارد دروازه حريفان كرده است. او در سه بازي پساكرونا در دو ديدار متوالي مقابل شاهين و ماشين‌سازي در حالي كه كار حسابي براي شاگردان يحيي گره خورده بود، به قول معروف كار را درآورد. پنالتي خلاف جهتش مقابل ماشين‌سازي در بازي جمعه شب در تبريز جشني بي‌كران براي هواداران تيمش به ارمغان آورد. او حالا بدون شك ژنرال تيم به حساب مي‌آيد. با اين تفاسير شايد بهترين لقبي كه اين روزها هواداران پرسپوليس مي‌توانند به مهدي ترابي بدهند، با توجه به همان فرمول ذكر شده در بالا، لقب مهدي راموس باشد. مهم نيست راموس يك مدافع آخر است و دقيقا در نقطه مقابل پست ترابي بازي مي‌كند؛ مهم اين است كه اين دو بازيكن برگ برنده مربيان هستند. مي‌توان ادعا كرد فرق بارسلونا، سويا، اتلتيكو با رئال مادريد اين است كه راموس ندارند و به همين سياق فرق استقلال و سپاهان و تراكتور و ساير مدعيان با پرسپوليس اين است كه ترابي ندارند.