نجفي‌منش: بهره‌گيري از تكنولوژي غول شرقي در قطعه‌سازي به سود ماست
فرصت قرارداد 25 ساله ايران و چين براي خودروسازي‌ها
يك فعال قطعه‌ساز مي‌گويد ايران علاوه بر سرمايه‌گذاري چين در ايران بايد طرحي داشته باشد براي توليد مشترك ميان دو كشور تا از اين توافق صنعت خودروسازي هم زمينه توسعه را پيدا كند.
صنعت خودروسازي، بزرگ‌ترين صنعت غيرنفتي ايران در كنار قطعه‌سازي‌ها بيش از يك ميليون فرصت شغلي در كشور ايجاد كرده است و اينچنين است كه هر همكاري بين‌المللي در حوزه خودرو براي اقتصاد ايران اتفاقي مهم تلقي مي‌شود. در حالي كه رييس اتاق بازرگاني ايران و چين درباره مفاد قرارداد پرسر و صداي دو كشور گفته است: در يكي از بندهاي اين برنامه به تاسيس شهرك خودرويي پرداخته شده است، يعني وزارت صنعت، معدن و تجارت براي توليد خودروهاي مشترك بايد شهركي را در اين زمينه تاسيس كند. مسلما دولت چين و ايران، خودرو نمي‌سازند. وزارتخانه‌هاي هر دو كشور ممكن است به اين تفاهم برسند كه شركت‌هاي خودرويي را به يكديگر معرفي كنند و قراردادي در اين رابطه بنويسند. به هر حال تنها شركت خارجي خودرويي كه در ايران سرمايه‌گذاري مستقيم كرده، شركت «چري» چين است.
محمدرضا نجفي‌منش اضافه مي‌كند: در اين برنامه امكان دارد چند شركت خودرويي چيني با دو خودروساز ايراني مذاكره كنند. از سوي ديگر توليد خودروهاي برقي نيز مي‌تواند از ديگر محورهاي اين برنامه ۲۵ ساله ايران و چين باشد. از سوي ديگر بسياري از كارشناسان نيز از امكان‌پذير بودن همكاري دو كشور در اين حوزه مي‌گويند. محمدرضا نجفي‌منش، فعال حوزه قطعه و خودروسازي به امكان همكاري‌هاي مشترك در صنعت خودروسازي و قطعه‌سازي ميان ايران و چين اشاره كرد و به خبرآنلاين گفت: هنوز اين توافق صرفا يك سند ۱۸ صفحه‌اي است و در حد پيش‌نويس است، به همين دليل بخش زيادي از بحث‌هايي كه حول آن شده براي من حداقل قابل فهم نيست. درواقع متوجه نمي‌شوم چگونه مي‌توان به اين اظهارات دست زد وقتي كه هنوز هيچ چيزي در حد يك قرارداد اجرايي منتشر نشده است.
او در ادامه تاكيد كرد: من هميشه از هرگونه افزايش همكاري‌هاي بين‌المللي استقبال كرده و مي‌كنم. در اين مورد هم حتما كه اتفاق خوبي است اگر رابطه ما با كشوري چون چين كه از كشورهاي توسعه‌يافته جهان امروز است افزايش يابد به سود اقتصاد خواهد بود و طبيعتا از اين بابت هم خوشحالم.
اين عضو اتاق بازرگاني تصريح كرد: البته نگراني‌ها در اين مورد هم قابل درك است. اقتصاد ما چندين‌بار كوچك‌تر از اقتصاد چين است و انتظار مي‌رود دولتمردان و مسوولان ضمن ارتقاي توان اقتصادي كشور به اين مساله هم توجه كنند تا كار به جايي نرسد كه اقتصاد ايران صرفا پله ترقي چين شود. نجفي‌منش در پاسخ به سوالي مبني بر اينكه در صنعت خودروسازي چگونه مي‌توان از اين صنعت نسبتا نوظهور چيني به سود تقويت داخل استفاده كرد، تاكيد كرد: چيني‌ها اكنون سالانه ۲۸ ميليون خودرو توليد مي‌كنند كه در سطح جهان هم رقم فوق‌العاده زيادي است. ما بايد در فعاليت‌هاي مشترك قطعاتي را كه مي‌توانيم توليد كنيم به چين صادر كنيم و در مقابل قطعاتي كه در توليد آن ناتوانيم را بگيريم و اين مهم بايد در چارچوب تهاتر صورت بگيرد. اين رابطه اگر متوازن باشد به رشد صنعت خودروسازي ايران منجر مي‌شود.
او افزود: همچنين سرمايه‌گذاري و واردات تكنولوژي بخش‌هايي كه در آن ضعيف هستيم يا نياز به ارتقا داريم هم به سود ما خواهد بود. برخي قطعات را ما امروز نمي‌توانيم توليد كنيم اما با بهره جستن از تكنولوژي غول شرقي اين مهم عملي خواهد بود و اگر طرفين در ادامه توافق در حوزه خودروسازي اين مبنا را عملي كنند اتفاق مباركي است.
اين عضو اتاق بازرگاني ادامه داد: با اين حال نبايد فراموش كنيم كه اصل در اين ميان ما هستيم. هر طرف به دنبال سود خود است و ما بايد مسيري را تبيين كرده و موافقت طرف مقابل را جلب كنيم كه ضمن سود جستن طرف مقابل اقتصاد و توليد ايران نيز به اصطلاح چاله‌هاي خود را پر كند.