33 سال بعد؛ چرا امام قطعنامه 598 را پذيرفت؟
فهرستي از مشكلات
«اينكه الان شايع است، فقط من امام را قانع كردم! درست نيست.» بخشي از خاطرات آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني در مورد پايان دادن به جنگ با پذيرش قطعنامه 598 است كه امام آن را «جام زهر» توصيف كرد و امروز 33 سال و يك روز از صدور آن مي‌گذرد. آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني كه ازسوي منتقدان امروزش مسوول خوراندن جام زهر به امام لقب گرفت در خاطراتش شرح داده كه جمهوري اسلامي نه‌تنها با عراق بلكه در هوا و زمين و دريا و حتي در شهرهاي كوچك با امريكا و انگليس و فرانسه در حال جنگ و از سوي آنها نيز تحت فشار بوده، از همين روي در جلسه‌اي با حضور حاج احمد خميني شرايط براي امام شرح داده شد. اما پيش از آن، نامه دولت با اين مضمون كه «ما ديگر نمي‌توانيم هزينه جنگ را بپردازيم» و نامه محسن رضايي، فرمانده سپاه وقت كه نوشت «حالا كه امريكا وارد عمل شده است اگر مي‌خواهيم بجنگيم بايد حمايت وسيع‌تري بشود». در تصميم نهايي امام مبني بر پذيرش قطعنامه بي‌تاثير نبوده است. اين ميان هاشمي‌رفسنجاني به عنوان فرمانده جنگ پيشنهاد مي‌دهد كه مسووليت پذيرش قطعنامه را بپذيرد كه حاج‌احمد آقا خميني خبر مي‌دهد كه «امام درباره آتش‌بس نامه‌اي نوشته‌اند. ما قبل از آن خبري نداشتيم كه امام نامه نوشته‌اند؛ يعني بنا نبود كه نامه‌اي بنويسند. امام بعدا به من فرمودند كه «من فكر كردم مساله مهمي است و من هم بايد در آن شركت كنم.» بالاخره به جاي اينكه ما آتش‌بس را توجيه كنيم، امام آن نامه را نوشتند. همچنين نشريه خط حزب‌الله، ارگان رسانه‌اي بيت رهبري نيز به مناسبت سالگرد پذيرش قطعنامه ۵۹۸ بيانات رهبر انقلاب در سال ۷۵ را بازخواني كرده و به نقل از ايشان نوشته كه پايان دادن جنگ به خاطر فشار دشمن نبوده، بلكه به دليل «فهرستي از مشكلات» بود كه مسوولان ارايه كردند.